Vortaro de Esperanto 1910

Alfenido.

Metala komponaĵo, imitanta la arĝenton: El alfenido oni faras kulerojn, forkojn, k. t. p.

Alfenida.

El alfenido: alfenida cigarujo.

Algo

(Bot.). Familio de sensemaj vegetaĵoj, kreskantaj en akvo

(Algae).

Algebro.

Parto de la matematiko, en kies operacioj eslas uzataj literoj:

La algebro donas solvojn pli ĝeneralajn, ol la aritmetiko.

Algebra.

De la algebro, koncernanta la algebron:

algebra problemo.

Alĥemio.

Hemio de la mezaj centjaroj; arto aliigi metalojn en oron:

La alĥemio estas la patrino de la ĥemia scienco.

Alia.

-

1.

Diferenca, ne egala, malsama: Tio estas tute alia afero! -

2.

Dua el du: Ili disiĝis: unu iris dekstren, la alia maldekstren.

Alie.

-

1.

Alimaniere. -

2.

En kontraŭa okazo, se ne: Obeu, alie vi estos punita.

Aliigi.

Fari ion alia: aliigi la voĉon.

Aliiĝi.

Fariĝi alia.

Alibio.

Pruvo, ke akuzito estis en alia loko en la momento de la krimo.

Aligatoro

(Zool.). Amerika krokodilo

(Alligator).

Alineo.

Linio, kies unua vorto iom foriĝas de la rando de manuskripto aŭ presaĵo:

En « Vortaro de Esperanto » ĉiu radiko havas sian alineon.

Alko

(Zool.). Speco de cervo kun larĝaj plataj kornoj

(Cervus alces).

Alkalio

(Ĥem.). Solvebla hidrato de bazo:

hidrato de kalio, hidrato de natrio.

Alkalia.

Havanta karakteron, ecojn de alkalio:

alkalia solvaĵo.

Alkoholo.

Esenca parto de brandoj, vinoj, likvoroj (ĥem. etila alkoholo):

La tro- uzado de la alkoholo kaŭzas multajn mal- sanojn.

Alkohola.

El alkoholo, enhavanta alkoholon.

Alkoholaĵo.

Alkohola trinkaĵo.

Alkoholismo.

Malsana stato, kaŭzita de la trouzado de alkoholaĵoj.

Alkovo.

Ĉambro sen fenestro, por lito: La dormado en alkovo estas malutila por la sano. Komparu:

Niĉo.

Almanako.

Libro, enhavanta tabelon de l' tagoj, monatoj, sezonoj kaj festoj de jaro, kun literaturaĵoj kaj praktikaj informoj.

Almenaŭ.

-

1.

Ne malpli ol: Por lerni fremdan lingvon oni bezonas almenaŭ du jarojn. -

2.

Eble aliaj,...: Almenaŭ mi ne komprenas tion.

Almozo.

Kio estas donata senpage al mizeruloj por helpi ilin:

Blindulo petas almozon antaŭ la preĝejo.

Almozulo.

Homo, kiu vivas per almozoj.

Alno

(Bot ). Arbo el la familio de l' betul- acoj, uzata de lignaĵistoj

(Alnus).

Aloo

(Bot.). Arbo, liveranta laksigan rezinon, el la familio de l' liliacoj

(Aloe).

Alopatio.

Metodo de kuracado per rimedoj, kontraŭaj al la naturo de l' malsano:

La alopatio estas la sola serioza metodo, la homeopatio estas nur blago.

Alopatia.

De l' alopatio, bazita sur la alopatio.

Alpako.

Ŝtofo el lano de l' samnomaj ŝafoj, vivantaj sur la montoj de Peruvio [nun: Peruo].

Alpaka.

El alpako:

alpaka jako.

Alta.

-

1.

Granda en la vertikala direkto:

alta domo, monto.

-

2.

Grava, supera:

alta rango, ofico.

-

3.

(Muz.). Konsistanta el multe da vibroj:

alta tono.

Altaĵo.

Alta loko.

Alteco.

Eco de tio, kio estas alta.

Plialtigi.

Pligrandigi la altecon.

Altaro.

Tablo por religiaj oferoj, por diservo.

Alteo

(Bot.). Malvosimila vegetaĵo

(Althaea).

Alterni.

Sekvi unu alian kaj reciproke: La tagoj kaj noktoj eterne alternas.

Alternativo.

Decida elekto de unu el du eblaĵoj aŭ aferoj: Al la kompanio sin prezentis la alternativo: aŭ bankroti aŭ likvidi ĉiujn filiojn.

Altreliefo.

Surmura skulptaĵo, kies figuroj preskaŭ tute foriĝas de la fono.

Aludi.

Paroli pri persono aŭ afero, ne menciante ilian nomon, komprenigante tamen pri kio oni parolas.

Aludo.

Vorto aŭ frazo, aludanta pri io.

Alumeto.

Ligna peceto, kun ekstremo sulfurita, por ekbruligado.

Aluminio

(Ĥem.). Al. Blanka, tre malpeza metalo de arĝenta brilo.

Aluminia.

El aluminio:

aluminia ŝlosilo.

Aluno

(Ĥem.). Duobla sulfato de aluminio kaj kalio, amonio: La kalian alunon oni ordinare nomas simple aluno. Aluno estas uzata por purigi akvon, en fotografado, tanado.

Aluvio.

Tera tavolo, alportita de la akvo: La plej granda parto de Holando konsistas el maraj aluvioj.

Amo.

-

1 .

Pasia inklino al persono de alia sekso:

amo al virino.

-

2.

Alta grado de inklino:

amo al la patrino, al la infanoj.

Ami.

Senti amon.

Aminda.

Kiu meritas amon, kiu faras agrablan impreson.

Enamiĝi.

Eksenti amon al persono de la alia sekso.

Amatoro.

-

1.

Persono, kiu havas inklinon al io, amas ion;

amatoro de pentraĵoj.

-

2.