Vortaro de Esperanto 1910

komandis la kolonelo.

Antagonismo.

Kontraŭeco.

Antagonisto.

Kontraŭulo.

Antarkta.

Proksima de la suda poluso.

Anteno

(Zool.). Movebla korno sur la kapo de insektoj, servanta kiel organo de la palpa kaj aŭda sento.

Anticipi.

Akcepti, preni antaŭe:

anticipi tezon

= akcepti tezon, por kiu oni poste liveros pruvojn;

anticipi monon

= preni monon, antaŭ kiam estas plene liverita la komercaĵo.

Antikristo.

Kontraŭulo de Kristo kaj de la kristanismo; legenda estaĵo, kiu devas aperi antaŭ la fino de la mondo kaj esti venkita de Kristo.

Antikva. - 1.

Kiu ekzistis antaŭ tre longe kaj ne ekzistas plu:

antikva Romo, antikva lingvo. -

2.

Tre malnova:

antikva meblo.

Antikvaĵo.

Antikva objekto:

vendisto de antikvaĵoj.

Antikveco.

Eco de tio, kio estas antikva. Komparu:

Arĥaika, malnova, mal- juna.

Antilopo

(Zool.). Speco de rapidkura remaĉbesto.

Antimono

(Hem.). Sb. Blanka blueta metalo, de lamena strukturo; ĝi estas uzata por la fabrikado de diversaj kunfandaĵoj (ekz. presliteroj); en la medicino estas uzataj ĝiaj saloj.

Antinomio.

Kontraŭeco de du leĝoj, de du reguloj.

Antipatio.

Malinklino, kiun kaŭzas mal- agrablaj spiritaj ecoj.

Antipatia.

Kiu kaŭzas antipation:

antipatia homo.

Antipirino.

C

_H

H

₁₂

N

.

₂

Q

.

Dimetilfenilpira- zolono. Blanka kristala pulvoro, uzata en la medicino kontraŭ la kapdoloro kaj febro.

Arĥeologo.

Persono, kiu sin okupas per la arĥeologio.

Arĥeologio.

Scienco pri la monumentoj kaj artoj de la antikveco.

Arĥipelago.

-

1.

La maro inter Grekujo kaj Turkujo. -

2.

Kolekto de najbaraj insuloj:

la Patagonia arĥipelago.

Arĥitekto.

Persono, kiu profesie sin okupas per la konstruado.

Arĥitekturo.

Belarto de la konstruado.

Arĥitravo.

Trabo sur la kapitelo de kolo- no.

Arĥivo.

Kolekto de malnovaj aktoj kaj dokumentoj.

Arĥivisto.

Persono gardanta, aranĝanta arĥivon.

Ario.

Muzikaĵo, adaptita al vortoj.

Ariergardo.

Taĉmento, gardanta la postan parton de armeo.

Aristokrato.

Ano de alta nobelaro.

Aristokratio.

Aristokrataro.

Aritmetiko.

Scienco pri la nombroj kaj kalkulado.

Arko.

Parto de cirklo:

Fleksita bastono havas formon de arkoj.

Arkaĵo.

-

1.

Arka supraĵo, kovranta ion:

la ĉiela arkaĵo.

-

2.

Masonaĵo (tegmento, plafono, ponto), kon- sisianta el kojnformaj ŝtonoj aŭ brikoj, kiuj sin apogas unu al alia, kovrante liberan spacon sub si.

Ĉielarko.

Sepkolora arko sur la ĉielo, kiu aperas, kiam la sunaj radioj refraktiĝas en la pluvaj gutoj.

Pafarko.

Arkforma armilo, el ligno aŭ alia fleksebla substanco, servanta por ĵeti sagojn.

Arkado.

Arkaĵo sur kolonoj.

Arkeo.

La ŝipo de Noaho.

Arkta.

Proksima de la norda poluso.

Arlekeno.

Ludanto en cirka spektaklo, portanta groteskajn diverskolorajn vestojn. Komparu:

Histriono.

Armi.

Provizi per instrumentoj por atako aŭ defendo:

armi soldatojn, sin armi.

Armilo.

Instrumento por atako aŭ defendo:

glavo, lanco, ŝildo. Preni armilojn, remeti armilojn, al la armiloj!

Senarmigi.

Liberigi de armiloj, forpreni armilojn:

Soldatoj, senarmigu vin! Oni senarmigis la malamikojn.

Armilejo.

Arsenalo, provizejo de armiloj.

Armeo.

Militistaro. Granda kolekto de armitaj soldatoj, dividitaj en regimentojn, rotojn, k. t. p. kaj komandataj de unu ĉefo.

Arniko

(Bot.). Vegetaĵo el la familio de la kompozitoj, uzata en la popola medicino, kiel vundsaniga rimedo

(Arnica).

Aroganta.

Malmodesta kaj malŝate kondutanta kun aliaj.

Aromo.

Bonodoro de vegetaĵoj.

Aroma.

Kiu posedas aromon:

aromaj herboj, aroma tabako.

Aroruto.

Amelo el radikoj de kelkaj tropikaj vegetaĵoj, uzata kiel nutraĵo.

Arpeĝo.

Akordo, kies sonoj ne sonas samtempe, sed rapide ŝekvas unu alian.

Arpeĝi.

Fari arpeĝojn.

Arsenalo.

Provizejo de armiloj, armilejo.

Arŝino.

Rusa mezuro de la longeco = 0,71 m.

Arto. - 1.

Scio, kapablo fari ion, akirita per studoj, lernado, praktiko: arto de diplomato, de kuracisto, de ĉasisto. -

2.

Kontraŭo de la naturo: La arto imitas la verkojn de la naturo. -

3.

Belarto: poezio, arĥitekturo.

Arta.

Koncernanta arton.

Artisto.

Persono, kiu sin okupas per arto: pentristo, drama artisto.

Belarto.

Ĉiu el la kvin artoj: arĥitekturo, poezio, muziko, skulpt- kaj pentrarto.

Arterio

(Anat.). Angio, kiu kondukas sangon de la koro al lapartoj de la korpo.

Arteza.

Arteza puto: borita puto, el kiu la akvo ŝprucas per si mem.

Artifiko.

Lerta, ruza, trompa procedo: