Vortaro de Esperanto 1910

Kondutanta amike kun aliaj, penanta esti agrabla al aliaj:

afabla homo, afabla vorto.

Afableco.

Eco de tiu, kiu estas afabla.

Afablaĵo.

Afabla ago, vorto.

Malafabla.

Kondutanta neamike kun aliaj, tute ne zorganta esti agrabla al aliaj. Komparu:

Ĝentila, kompleza.

Afekcio.

Forta emocio, perdo de la egalpezo de la animo sub la influo de fortaj kaj neatenditaj impresoj:

malespero, ravo.

Afekti.

Ŝajnigi ion per nenaturaj mani- eroj:

afekti modestecon.

Afekto.

Ŝajnigo per nenaturaj manieroj.

Afektema.

Havanta la kutimon afekti.

Afero

-

1.

Ĉio, kio estas en la mondo reala kaj abstrakta:

Dum vojaĝo oni vidas multajn interesajn aferojn.

-

2.

Ĉio, kio estas objekto de okupo, kio estas aŭ devas esti plenumita:

komerca afero, juĝa afero.

Komparu:

Objekto.

Afikso.

Partikulo, almetata antaŭ aŭ post la radiko, por formi novan vorton kun alia signifo:

prefikso, sufikso.

Afiŝo.

Presita anonco pri publika spektaklo.

Afiŝi.

Anonci per afiŝo. Komparu:

Avizo, prospekto, reklamo.

Aforismo.

Penso, principo, koncize esprimita,ĉerpita el verko de fama aŭtoro. Komparu:

Devizo, maksimo, moto, proverbo, sentenco.

Afranki

.Pagi la poŝtajn spezojn, algluante la necesan kvanton da poŝtmarkoj:

La adresato pagas punon por neafrankita letero.

Afto

(Med.). Ŝimaj ulceroj en la buŝo de suĉinfanoj.

Afusto.

Veturilo de kanono.

Agi.

Uzi siajn fizikajn aŭ spiritajn fortojn:

Ne ploru, sed agu.

Ago.

Uzo de siaj fizikaj aŭ spiritaj fortoj:

Malpli da vortoj, pli da agoj!

Komparu:

Fari, konduti, procedi.

Agaco.

Malagrabla sento en la dentoj, kiun kaŭzas fortaj acidoj, acidaj fruktoj.

Agapo.

Festeno de la primitivaj kristanoj post la komunio.

Agariko

(Bot.). Speco de manĝebla fungo

(Agaricus campestris).

Agato.

Duone diafana speco de kvarco de vivaj variaj koloroj.

Agendo.

Notlibro por tuta jaro kun aparta paĝo por ĉiu tago.

Agento.

Peranto por plenumi aferojn de aliaj personoj:

borsa agento.

Agiti.

Instigi aliajn al agado por celoj, havantaj publikan gravecon:

agiti antaŭ elektoj.

Agito.

Ago de tiu, kiu agitas.

Agitanto.

Persono, kiu agitas. Komparu:

Propagandi.

Aglo

(Zool.). Raba birdo el la familio de l' falkoj

(Aquila).

La reĝo de la birdoj.

La nigra aglo

= la aglo de la prusaj standardoj.

Li ne estas aglo =

li ne estas persono de alta inteligenteco.

Agla nazo

= nazo kurbigita, kiel la beko de la aglo.

Aglomeri.

Kunigi ne samspecajn, ne unuformajn objektojn en tuton.

Aglomeraĵo

-

1.

Objekto, konsistanta el kunigitaj ne unuspecaj, ne unuformaj partoj. -

2.

Kungluaĵo, konsistanta el nature kunigitaj diversaj mineraloj.

Aglomerato.

Aglomeraĵo.

Aglutini

(Med.). Kunglui: aglutini la randojn de vundo; aglutini leŭkocitojn.

Agonio.

Batalo de la mortanto kontraŭ la morto; la lastaj suferoj de la mortanto.

Agonii.

Esti en la stato de l' agonio.

Agonianto.

Persono, kiu agonias.

Agordi.

Konformigi reciproke la kordojn de instrumento, unu instrumenton al alia.

Agordo.

Reciproka, konformigo de l' kordoj de instrumento, de unu instrumento al alia.

Agrabla.

Kiun oni volonte vidas, aŭs- kultas, k. t. p.:

agrabla persono, vizaĝo, voĉo.

Malagrabla.

Kiun oni ne volonte vidas, aŭskultas, k. t. p.

Agrafo

Metala hoketo kun ringeto, kiu servas por kunigi du randojn de vesto.

Agrafi.

Kunigi per agrafo. Komparu:

Broĉo, buko, pinglo.

Agregato

(Filoz.). Io formita per kuniĝo de unuspecaj objektoj:

agregato de molekuloj.

Agrikulturo.

Kulturado de la tero.

Agronomio.

Scienco, arto kulturi la teron.

Agronomo.

Persono, kiu konas la agro- nomion, kiu sin okupas per la agronomio.

Aĝo.

Tempo, pasinta de la naskiĝo: Kian aĝon li havas? Li estas kvardekjara.

Aĝa.

Havanta aĝon: Li estas pli aĝa, ol lia fratino.

Plenaĝa.

Havanta la aĝon, en kiu oni posedas ĉiujn personajn rajtojn: En tre multaj landoj oni fariĝas plenaĝa post la dudekunua jaro de la vivo.

Aĝio.

Diferenco inter la nominala kaj efektiva (laŭkursa) valoro de la mono.

Aĝioto.

Spekulacio en la borso per publikaj paperoj.

Aĝioti.

Sin okupi per la aĝioto.

Aĝiotisto.

Persono, kiu profesie aĝiotas.

Ajlo

(Bot.). Bulba vegetaĵo kun forta odoro, uzata kiel spicaĵo

(Aliium sativum).

Ajn.

Ĝeneraliga sendifina partikulo, aldonata al pronomoj, adverboj kaj konjunkcioj:

kiu ajn, kiel ajn, kiam ajn.

Aĵ.