Vortaro de Esperanto 1910

krania cerbo, spina cerbo.

Ceremonio.

-

1.

Eksteraformode religia kulto, de oficiala soleno: funebra ceremonio, ceremonio de kronado. -

2.

Ekstera formo de neintimaj rilatoj: Lasu la ceremoniojn kaj venu al ni, kiam vi volas kaj vestita, kiel ĉiutage.

Ceremonia.

-

1.

Amanta la ceremoniojn: La Ĥinoj estas ekstreme cere- moniaj.

- 2.

Solena, pompa: ceremonia tono.

- 3.

Neintima: ceremonia vizito.

Cere- monie.

En ceremonia maniero: ceremonie paroli.

Senceremonie.

Simple, intime.

Cerezino.

Tera vakso.

Cerio

(Ĥem.). Ce. Ĥemia elemento, mola griza metalo.

Certa.

-

1.

Ne dubanta: Mi estas certa, ke li venos. -

2.

Senduba, nedubebla: certa sciigo.

Certe.

En certa maniero.

Certeco.

Eco de tio, kio estas certa.

Certigi.

Fari ion certa: Mi certigas vin, ke li venos. La persisto certigas nian sukceson. Komparu:

Aserti.

Cervo

(Zool.). Duhufulo kun grandaj, belaj kornoj

(Cervus).

Cetera.

Ĉiu alia; ĉiu, pri kiu oni ankoraŭ ne parolis: La entuziasmo daŭris nelonge: unuj baldaŭ perdis la esperon, aliaj tuj laciĝis, la ceteraj tute forgesis pri la afero.

Cetere.

Krom tio, aliflanke.

Cezio

(Ĥem.). Cs Ĥemia elemento, en pura stato mola metalo de la grupo alkalia.

Ciano

(Ĥem.). CN. Senkolora venena gaso; en komponaĵoj ĝi ludas rolon kvazaŭ de elemento (KCN, CNHO, k. t. p.).

Ci.

Pronomo de la dua persono de la unumombro (familiara formo anstataŭ

vi).

Cibeto. Bonodora substanco, produktata de glando de kato, vivanta en Afriko kaj suda Azio. Cibetkato. Kato, produktanta cibeton (Civetta viverra).

Cidonio (Bot.). Frukto de l' cidoniarbo. Cidoniarbo. Arbo el la familio de l' pomacoj (Cidonia vulgaris).

Cidro. Vino el fruktoj, precipe el pomoj.

Cifero. Signo por skribi nombrojn: La arabaj ciferoj estas nun uzataj de ĉiuj civilizitaj popoloj. Ciferplato. Disko de horloĝo kun ciferoj, montrantaj la horojn.

Cigaro. Longa kunvolvaĵo de tabakaj folioj, por fumi: havana cigaro. Cigaringo. Tubeto, en kiun oni enmetas cigaron, por fumi. Cigarujo. Ujo, en kiu oniportas cigarojn.

Cigaredo. Tabako, envolvita en tre maldika papero.

Cigno (Zool.). Granda, blanka naĝbirdo el la familio de l' lamenbekaj kun tre longa kolo: kanto de cigno = lasta verko antaŭ la morto, antaŭ ĉesigo de l' verkado (Cygnus).

Cikado (Zool.). Insekto el la familio de l' egalflugilaj (Cicada).

Cikatro. Postesigno sur homa aŭ besta korpo, resaniĝinta de vundo aŭ ulcero. Cikatriĝi. Fermiĝi, kovriĝi per cikatro: vundo cikatriĝas.

Ciklo. - 1. (Astr.). Periodo, post kiu ripet- iĝas la samaj astronomiaj fenomenoj: La luna ciklo estas periodo de 19 jaroj, post kiuj la fazoj de la tuno okazas en la sama tempo. - 2. Kolekto de literaturaĵoj, precipe de epopeoj, pri la sama epoko, kun komuna plano. - 3. Velocipedo. Ciklisto. Velocipedisto.

Ciklono. Uragano en tropikaj landoj, kiu antaŭeniras, rapidege turniĝante. Komparu: Trombo.

Ciklopo. Mitologia giganto kun okulo en la mezo de la frunto.

Cikonio (Zool.). Birdo migranta el la familio de la longpiedaj (Ciconia).

Cikorio (Bot.). Herba vegetaĵo el la familio de l' kompozitoj, kies radiko estas uzata kiel surogato de l' kafo (Cichorium intybus).

Cikuto (Bot.). Venena vegetaĵo el la familio de l' umbeliferoj: Sokrato estis kon- damnita trinki cikuton (Cicuta virosa).

Cilindro.

Korpo, limigita de du egalaj paralelaj rondoj kaj de kurba surfaco, kuniganta ilin.

Cilindra.

Havanta formon de cilindro.

Cimo

(Zool.). Parazita insekto el la familio de l' hemipteroj, kun malagrabla odoro

(Cimex Acanthia lectularia

=

litcimo).

Cimbalo.

Muzika instrumento, konsistanta el tabulo, sur kiu estas streĉitaj metalaj kordoj aŭ metitaj sur korkoj metalaj tabuletoj, kiujn oni frapas per lignaj baston- etoj.

Cinabro

(Ĥem.). HgS. Ruĝa hidrarga sulfido: Cinabro fabrike produktata, estas uzata, kiel farbo.

Cinamo

(Bot.). Sekigita ŝelo de arbo el la familio de l' miristikacoj, kreskanta en Cejlono kaj en la tropika Azio: ĝi estas uzata kiel spicaĵo

(Cinnamonum).

Cindro.

Restaĵo de brulinta korpo.

Cindrigi.

Fari ion cindro:

La brulo cindrigis la tutan urbon.

Cinika.

-

1.

Kiu rilatas la grekan antikvan filozofian instruon, laŭ kiu povas esti feliĉa nur tiu, kiu malŝatas la komforton, artojn, k. t. p. -

2.

Senhonta, maldeca:

cinika parol- ado, cinika konfeso.

Cinikeco.

Eco de tio, kio estas cinika.

Cinikulo.

Homo cinika.

Cipreso