Читаем Вводное слово в искусство перевода полностью

Sekalo klini^gis super la pado kaj sonoris per plej softa sensilenti^ga sonoro, kvazau el ^ciu spiko blovis facila zefiro kaj la antenoj de spikoj sin frotis unu kontrau la alia, susuris…

La suno duone malsupreniris inter nuboj per enorma purpura kupolo de nekonata katedralo, masonita sur la rando de l' tero. Kaj iris de ^gi purpura serena lumo, glitis lau dorsoj de kampoj per oscilantaj perlaj vualoj. La kupolo estis malrapide sinkanta en nubojn, malheli^gis, densi^gis, kreskis… Kaj jen negranda panbulo iom haltis en nuboj — kaj dronis, malsupreni^gis sur oraj ^cenoj de radioj en faukon inter retiri^gintaj nuboj. Tiam la nuboj tie-alie ekflamis. Kvazau ^cie elkreskis gazonoj. Kvazau ankorau pli alten levi^gis la kristala tegmento de ^cielo kaj malfermi^gis senfina oran^gerio kun bedoj de bizaraj floroj kaj arboj.

Второй отрывок.

В лесу понесло березовый лист холодными утренниками. Будто желтые бабочки, вылетели листья тучей из чащи и засыпали полянку, затрепыхали мимо окон сторожки, свернулись червяками на крыльце. Березняк зашумел червонными водопадами и осыпался во весь день оскудевающим золотом. Ельник темно зеленел о бок свежей и нестареющей в осени иглой. Только кончики иголок позолотели и падали на хвою желтые слитки шишек. Пролетели белые облака лебедей. Пролетели долгоногие, долгошеие журавли. И небо вымерло, как пустынный дом.

Застеклевшее небо подпирал лес и хрустел о стекло ясными, как родниковая вода, днями. Наясневшись, нахолодав, отпотело вокруг небо. Над полянкой остановились широкогорлые завитые трубы и рога облаков, перевернулись, качнулись, брызнули и потекли на землю тонкими суровыми нитками.


Перейти на страницу:
Нет соединения с сервером, попробуйте зайти чуть позже