Zwycięski

– Wybaczy pan, kapitanie Geary, ale czasami wyraża się pan w bardzo… staroświecki sposób. Oczywiście w dobrym tego słowa rozumieniu. Dlaczego uważa pan, że przełożeni powinni zatwierdzać pana decyzje o degradacjach i awansach?

Komodor spojrzał senatorowi prosto w oczy.

– Wydawało mi się, że taki właśnie tryb obowiązuje przy załatwianiu podobnych spraw.

– Dzisiaj flota ma o wiele więcej autonomii – poinformował go zwięźle Navarro. – Zobaczmy, co my tu mamy. Prosi pan o zatwierdzenie kilku awansów, na przykład komandor Cresidy na stopień kapitana. Nie widzę problemu. Sugeruje pan, aby pułkownik Carabali została awansowana na stopień generalski w uznaniu zasług pod pańskimi rozkazami. Rozpatrzymy uważnie pańską sugestię.

W tym momencie wtrąciła się senator Suva:

– Pragnę przypomnieć, że komandosi w pełnym rynsztunku bojowym przeciwstawili się naszym oddziałom, uniemożliwiając im wykonanie rozkazów! Zachodzi zatem pytanie, wobec kogo jest lojalna pułkownik Carabali.

– Wobec Sojuszu – odparł zdecydowanym tonem Geary.

– Taka odpowiedź może mieć dzisiaj wiele znaczeń – zauważyła z goryczą przysadzista senator.

– Owszem… – Navarro zgodził się z jej opinią, aczkolwiek uczynił to z pewną rezerwą. Zamilkł potem na chwilę, wczytując się w listę rekomendacji. – Numos, Falco. Spotkałem kiedyś tego drugiego, ale to było bardzo dawno temu. Kila. Wymknęła nam się z rąk, niestety. Oby żywe światło gwiazd potraktowało ją, jak na to zasłużyła. – W tym momencie Navarro spojrzał na Geary’ego raz jeszcze. – Szukam w tych dokumentach czegoś, ale nie potrafię znaleźć.

– Czego pan szuka, sir? – zapytał natychmiast komodor zaniepokojony, że mimo staranności mógł coś przeoczyć.

– Nie ma tu nawet słowa o panu.

Geary zmarszczył brwi mocno zaskoczony.

– Nie rozumiem, sir.

– Nie prosi pan o nic dla siebie, kapitanie. Nie widzę prośby o awans albo odznaczenie.

– Składanie takich żądań byłoby nietaktem z mojej strony – zaoponował Geary.

Niektórzy z polityków wybuchnęli śmiechem. Admirał Timbale wyglądał za to na zmieszanego.

Navarro uśmiechnął się pod nosem, lecz natychmiast spoważniał.

– Dokonał pan zadziwiających rzeczy, kapitanie. Pańskie czyny, w połączeniu z legendą Black Jacka, którą nasz rząd tak pieczołowicie pielęgnował, czynią z pana niezwykle potężnego człowieka. Czego pan zatem oczekuje od nas, kapitanie?

DWA

Napięcie w sali natychmiast wzrosło. Geary uważnie dobierał słowa, wiedząc, że musi teraz mówić wprost, nie pozostawiając miejsca na jakiekolwiek domysły.

– Zawarłem wszystkie wnioski w raporcie, ale mówiąc w skrócie, proszę, aby pozostawiono mnie na stanowisku głównodowodzącego i aby zarówno rząd, jak i admiralicja rozpatrzyli pozytywnie załączone plany kolejnej operacji.

– Prosi pan? Przecież wie pan doskonale, że mógłby pan tego zażądać.

– Nie, sir. Nie mógłbym – upierał się komodor.

– Proszę z nami nie pogrywać, kapitanie – wtrąciła senator Suva, spoglądając na niego groźnie. – Wszyscy wiemy, czego mógłby pan dokonać, gdyby tylko pan zechciał.

– Szanowna pani senator, zdaję sobie sprawę z tego, że mógłbym wysunąć pewne roszczenia, ale proszę mi wierzyć, nie zamierzam tego robić. Składałem przysięgę na wierność Sojuszowi i nie zamierzam jej łamać. Słuchanie waszych rozkazów jest moim obowiązkiem.

Gruba kobieta zmrużyła oczy, twarz miała bardzo posępną.

– Chce pan powiedzieć, kapitanie, że zawierzy pan i swoje życie, i losy wszystkich obywateli Sojuszu grupce ludzi, których w ogóle pan nie zna, w dodatku niezbyt skutecznych, sądząc po ich dokonaniach?

Komodor się nie spodziewał, że ktoś spośród senatorów mógłby się opowiedzieć tak jawnie za przewrotem. Zdołał się jednak opanować i z całkowitym spokojem rzekł:

– Zawierzyłem swoje życie losowi już bardzo dawno temu, pani senator. Przysięgałem wykonywać rozkazy wydawane przez prawowity rząd i mam zamiar dalej to czynić. A jeśli uznam, że nie jestem w stanie ich wykonać, po prostu złożę rezygnację.

W końcu do rozmowy wtrąciła się Rione. Przemówiła zdecydowanym tonem, choć nie podnosząc głosu.

– Ten człowiek mówi to, co myśli. Nie udaje. Żywiłam wobec niego takie same podejrzenia jak wy teraz. Sądziłam, że z największą ochotą wykorzysta swoją pozycję we flocie do obalenia legalnie wybranych władz i przystanie na propozycję objęcia dyktatury. – Jej wzrok spoczął na siedzącej obok niej przysadzistej kobiecie, która niedwuznacznie pokazała przed momentem, że poparłaby taki przewrót. – Niemniej udało mi się zbliżyć do kapitana Geary’ego na tyle, by zrozumieć, że jego słowa są szczere. Umieśćcie go w pokoju przesłuchań, a przekonacie się, że niczego nie ukrywa. Kapitan Geary nie ma za sobą stulecia wojny, koleżanki i koledzy senatorowie. On ciągle wierzy w ideały wyznawane przez naszych przodków. I nadal pokłada w was zaufanie.

Niektórzy ze słuchających odwracali głowy, jakby poczuli się zawstydzeni treścią jej słów, ale Navarro spoglądał prosto w oczy Rione.