Zwycięski

– Nigdy nie udowodniono mu jakiejkolwiek korupcji. Jego wrogowie bez przerwy rozsiewają plotki na ten temat, ale jeszcze na niczym takim go nie przyłapano. A wiedziałabym o tym, gdyby nawet udało mu się zatuszować podobną wpadkę. Oprócz zadziwiającej niechęci do atakowania jego macierzystego systemu nie ma też żadnych dowodów na jego zdradę czy inne pomniejsze zbrodnie… – Zamilkła na moment. – Wydaje mi się, że jest z nami na tyle szczery, na ile sytuacja mu pozwala. Po prostu robi co może dla dobra Sojuszu. Musi jednak iść na ustępstwa w wielu sprawach, żeby utrzymać się na stołku. To właśnie różnica dzieląca dobrego dowódcę od dobrego polityka. Od ciebie się nauczyłam, że odpowiedzialny oficer posyła ludzi na śmierć z wielką niechęcią i żałuje podjętych decyzji, ale nie cofa się przed wydaniem odpowiednich rozkazów, kiedy sytuacja go do tego zmusi. Dobry polityk postępuje podobnie z wyznawanymi przez siebie zasadami. Aczkolwiek zasady nie doczekają się nigdy pogrzebów z wszelkimi honorami.

– Wspominałaś kiedyś, że on cię lubi.

– Do pewnego stopnia.

– Zatem chociaż Abassas nie jest atakowany, możemy Navarro zaufać.

Wiktoria spojrzała na niego z wielką irytacją.

– Nie radziłabym ci ufać każdemu zdaniu, jakie wypowiadam. Ale tak, uważam, że podejmie taką decyzję, która w jego mniemaniu będzie najlepsza dla Sojuszu. Niemniej sam widziałeś, że jego władza nad resztą członków rady jest ograniczona, głównie za sprawą licznych podejrzeń, jakie są na niego rzucane.

To zdanie nasunęło Geary’emu kolejny problem, więc nie zwlekając, zapytał:

– Czy Navarro właśnie dlatego zgodził się na plan admirała Blocha, chociaż wiedział, że jego sukces może oznaczać powstanie wojskowej dyktatury?

– Funkcja przewodniczącego rady jest rotacyjna – mruknęła Rione. – W chwili gdy podejmowano decyzję o akceptacji planu Blocha, piastowała ją Costa. Navarro był przeciwny, ale nie potrafił przekonać pozostałych głównie za sprawą podejrzeń, o których ci wspomniałam. Jakżeby zdrajca miał poprzeć plan umożliwiający wygranie wojny?

– Rozumiem. Żaden szanujący się lojalny obywatel Sojuszu też by tego nie zrobił, znając ciągoty Blocha. – Spojrzał w kierunku zamkniętych drzwi. – Dlaczego nie powiedziałaś mi niczego na temat tych polityków, zanim przed nimi stanąłem?

– Ponieważ chciałam, żebyś się przedstawił z jak najlepszej apolitycznej strony. – Rione westchnęła głośno. – Gdybym ci przybliżyła sylwetkę każdego, mógłbyś reagować na ich słowa bardziej osobiście. A to by za bardzo przypominało zagrania polityczne. Nie wiedząc o nich nic, zaprezentowałeś się od strony profesjonalnej jako wierny oficer, który nigdy nie myśli w kategoriach politycznych, tylko wykonuje swoją robotę. – Zaśmiała się szyderczo. – Nie wiesz nawet, jak bardzo to nimi wstrząsnęło. Spodziewali się spotkania z kolejnym rozpolitykowanym człowiekiem w mundurze, a kiedy się okazało, że nici z tego, zdębieli, nie potrafiąc cię rozgryźć. W pewnym momencie zauważyłam, że Navarro się zorientował, że nie udajesz, że myślisz to, co mówisz, i wtedy poczułam nadzieję, uwierzyłam w sukces naszej misji. – Znowu wrócił jej humor, obrzuciła go ironicznym spojrzeniem. – Jak to dobrze, że masz mnie w garści.

Powstrzymał się od natychmiastowej odpowiedzi, by dobrać mniej ostre słowa.

– Nie wiedziałem, że monitorujesz wszystkie moje rozmowy.

– Bo tego nie robię – zapewniła go. – Za to permanentnie inwigiluję każde połączenie Badai. Przebicie się przez ekranowanie twoich rozmów bywa bardzo trudne, głównie za sprawą starań dowódcy „Nieulękłego”, ale w tym wypadku wystarczyło się podłączyć do transmisji twojego rozmówcy. Nie obawiaj się jednak, nie zrobię mu krzywdy, dopóki zna miejsce w szeregu. Na razie jego iluzje mogą być dla nas przydatne.

Te słowa nie przypadły mu do gustu, i to z paru powodów.

– Nie zwodziłem go dla osiągnięcia osobistych korzyści. Ty także nie powinnaś tego robić.

– Niech ci się nie wydaje, że wiesz o mnie wszystko, kapitanie Geary. – Rione uśmiechnęła się lodowato. – Ufaj tylko tym, którym musisz ufać.

Zamiast zaprotestować, po prostu skinął głową. Rione pozostawała dla niego zagadką, lecz z tego co wiedział, była przynajmniej po jego stronie. Miał też nadzieję, że Desjani, Duellos i Tulev będą mieli oko na wszelkie przejawy zdrady.

Czekanie się przeciągało. Geary stał nieruchomo na środku korytarza, a głęboko zadumana Rione oparła się o przeciwległą ścianę. Komodor wiele by dał, żeby poznać jej myśli.

W końcu wrócił Timbale, kręcąc głową.

– Generał Firgani planował operację zneutralizowania pańskiej straży honorowej. Udało mi się wybić mu ten pomysł z głowy. Zrozumiał, na co się porywa, dopiero gdy pokazałem mu, jak wielką przewagą ogniową dysponuje pańska flota. Udowodniłem mu też naocznie, że zlikwidowanie całego plutonu w pełni opancerzonych komandosów nie ujdzie uwagi nikogo w tym systemie. Nawet on nie jest na tyle głupi, żeby rozpocząć z góry przegraną walkę.

– A co z admirałem Otropą? – zapytała Rione.