Анэксія: «Варыянты могуць быць»

Выглядае, што «інтэграцыя» — ідэя-фікс для прафесара; паводле ягоных разважаньняў, усе краіны, навогул усе жывыя істоты толькі тым і заклапочаныя, каб з некім «інтэгравацца»: «Адна з найбольш уплывовых грамадзка-палітычных сіл у краіне — Беларускі Народны Фронт у значнай ступені з той прычыны не атрымаў да гэтага часу масавай падтрымкі, што ягоны духоўны лідар Зянон Пазьняк выспавядае ідэю самастойнага разьвіцьця Беларусі, у той час як усе яе суседзі імкнуцца з кім-небудзь інтэгравацца».

Без каментароў.

І тым ня менш, вышэйпрыведзеная агаворка пра Сахалін, які можа «адкалоцца», сьведчыць, што прафесар Антанюк не пазбаўлены ў нейкай ступені таленту інтуіцыі і прадбачаньня. «Калі якая небудзь уплывовая сіла Беларусі, да прыкладу, БНФ, прапануе абгрунтаваную і ўзгодненую з Захадам праграму ўваходжаньня Беларусі ў Еўрапейскі саюз ў НАТА, — папярэджвае ён Крэмль, — то яна можа атрымаць такую масавую падтрымку насельніцтва, якая здольная будзе канкураваць з «усходняй палітыкай» Аляксандра Лукашэнка. Еўрапейскі саюз — гэта таксама вялізная, да таго ж, у адрозьненьне ад Расеі, адбудаваная жыцьцёвая прастора. Арыентацыя Беларусі на ўваходжаньне ў ЕС і НАТА мела б свае перавагі, асабліва з пункту гледжаньня бліжэйшай перспектывы. Захад гатовы аказаць Белпрусі разнастайную матэрыяльную дапамогу бязвыплатна, ільготнымі крэдытамі, інвестыцыямі, высокімі тэхналогіямі, сучасным узбраеньнем, ваеннай абаронай, што здолее паскорыць пераадоленьне зяцяжнога глабальнага крызісу і істотна кампенсаваць страты, якія яна (Беларусь -С.Н.) панесла бы ад абмежаваньня сваіх адносінаў з расіяй, у тым ліку і ад наўмыснага супраціўленьня апошняй такой пераарыентацыі Беларусі. У выпадку масіраванай падтрымкі Захаду і правядзеньня шырокай антырасейскай прапаганды ўнутрыпалітычнымі сіламі Беларусі магчымае адносна бязбольнае пераадольваньне наўрад ці здольнага быць паслядоўным супраціўленьня Расеі празаходняй пераарыентацыі Беларусі».

Не выключаю, што гадоў праз пяць за гэты абзац цяперашні прафесар будзе прасіць «акадэміка».

ЛЕБЯДЗІНЫ СЬПЕЎ

Прыкметна, што прыхільнікі аб яднаньне не асабліва настойваюць на правядзеньні рэферэндуму — і нават наадварот. Уладзімер Лысенка: «Мяркую, што з рэферэндумам пра аб яднаньне нельга спяшацца, паколькі гэта занадта каштоўная хзбрая, каб страляць ёй «ухаластую». Яна павінна быць выкарыстана на рашаючым этапе аб яднаньня, якім, бясспрэчна, з яўляецца пераход да федэратыўнай дзяржавы».

А вось палітолаг Ніканаў — супраць рэферэндума па іншых прычынах. «Рэферэндум павінен адбывацца, калі гаворка ідзе пра стварэньне новай дзяржавы. Паколькі ж у статуце і падпісанай Дамове гаворыцца толькі пра такое інтэграцыйнае ўтварэньне, якое недацягвае нават да планкі Еўрапейскага саюза, дык магчыма рашэньне пытаньня шляхам падпісаньня дамовы. У той жа час у Пагадненьні аб супольнасьці Расеі і Беларусі, якое падпісанае летась 2 красавіка, ёсьць артыкул 17. Які прадугледжвае, што ўсе наступныя пытаньні пераўтварэньня Садружнасьці вырашаюцца шляхам рэферэндуму. Я лічу, што прасьцей і лепей сёньня падпісаць дамову аб адмене 17-га артыкула мінулагодняй дамовы і зьняць гэтую перашкоду».

На мове інтэгратараў гэта завецца — «ліквідацыя ўсіх і ўсялякіх перашкодаў на шляху да славянскай еднасьці».

Усе падкрамлёўскія аналітыкі раюць Ельцыну сьпяшацца. Уладзімер Лысенка: «Гісторыя дае і расейцам, і беларусам унікалльны шанец стварыць на дабраахвотнай падставе новую саюзную дзяржаву, да якой непазьбежна пацягнуцца і іншыя народы. Не згубіць бы гэты благачынны шанец».

Вячаслаў Ніканаў: «Аляксанд Лукашэнка можа пайсьці тым жа палітычным курсам, што і ягоны кіеўскі калега Леанід Кучма... Як вы разумееце, у гэтым выпадку, складуцца вельмі неспрыяльныя умовы для функцыянаваньня на тэрыторыі рэспублікі расейскіх СМІ, «беларусізацыя» моўнай палітыкі, пераарыентацыя на цэнтральнаеўрапейскіх суседзяў«.(Тут Ніканаў памыляецца: не дзеля таго Лукашэнку прасоўвала Лубянка).

Дарэчы, вельмі паказальны момант: «беларусізацыя» моўнай палітыкі ў суверэннай дзяржавай бачыцца масквічам не як нармальная, лагічная з ява, не як рэалізацыя спрадвечнага права карэннай нацыі, — а як вельмі непажаданы працэс.

І тут распектабельны маскоўскі палітолаг салідарны з менскім «жырыноўцам» Гайдукевічам, які хацеў бы спыніць фінансаваньне беларускамоўных праграмаў любымі сродкамі — нават паскардзіўшыся, што гэта ўзмацняе апазыцыю.