ANTOLOGIO

En 981 Adalberon venigas lu kun su en Italia e nominigas il kom

chefo dil abadeyo di Bobbio, apud Pavia, ma la vivo-kondicioni ibe

esas tante mala ke lu balde preferas retroirar a Reims. Dum ita

iterita sejorno, komto di Paris Hugo Capet konfidas a lu la edukado

di lua filiulo Robert, qua plu tarde qualifikesos kom “Pia”. Or, dum

987 la trono di Francia divenis vakanta. Gerbert lore donis a la

nova rejo saja konsilo, nome elektigar e sakrigar, dum lua vivotempo,

ilua filiulo kom lua sucedonto. Tale komencis la dinastio di le Capet qua

esis havonta dek-e-quar suvereni.

Gerbert ne okupesas nur pri la aferi di Francia. Danke lua mediaco,

lua anciena dicipulo Otto divenas mastro di Saxonia. Ultre lo il

impozas a la kombatema potenti di sua tempo la “milito-haltigo di

Deo” e koaktas li obediar la unesma milito-legi.

Dum januaro 989, lua mastro e protektero Adalberon mortas. Lu

remplasesas da Arnoul filiulo dil duko di Lotringia e Gerbert esas

lua sekretario. Ma lu revokesis pro politikala intrigi e Gerbert

sucedas lu kom episkopo. En 996 Otto, mastro di Saxonia

proklamesis Imperiestro di Germania e Rejo di Italia kun la titulo

49

Otto III. Un ek la unesma agi dil nova mastro di Roma esis obtenar

de papo Gregorius V por lua amiko la arkiepiskopio di Ravenna, lore

duesma urbo di Italia. Tale justifikesas la promiso dil duesma R.

Or, ye la 18ma di februaro 999, quankam il evis nur duadek-e-non

yari, papo Gregorius V mortis subite. Forsan lu asasinesis. Otto III

qua pilgrimis che la monto Gargan retrovenis rapidege a Roma por

evitar l’elekto di enemika papo. Lu havis nula desfacilaji por

elektigar lua anciena docisto kom heredanto dil trono di santa

Petrus.

Otto konsilis a lu adoptar la nomo Silvestro II pro ke l’unesma

Silvestro baptabis Konstantinus t.e. la unesma Kristana

imperiestro. Tale il atingis la triesma R.

Gerbert guvernis quiete l’urbo Roma, tamen lua Angla biografiisto,

William of Malmesbuny, raportas:

“Esis proxim Roma, che la Marso-Agro, statuo ek bronzo o fero di

qua la indik-fingro di la dextra manuo esis tensata, ed on lektis sur

lua kapo: frapez adhike. Homuli, qui persuadesis ke ica vorti

indikas la existo di trezoro, mutilabis per hakilostroki la senkulpa

statuo. Gerbert donis a la enskriburo altra senco. Ye dimezo,

kande la suno esas en la mezo di lua jornirado, lu examenis til ube

la ombro dil fingro prolonguesas e lu retrovenis dum la sequanta

nokto akompanata da servisto portanta lanterno e da plura altri. Li

exkavis la tero per ordinara utensili. Larja enireyo apertesis avan ili. Li

perceptis vasta palaco, ora muri, ora plafono; ora soldati kun ora kurasi;

ora rejulo e rejino an tablo. Li anke vidis servita dishi e stacanta

servisti. En angulo esis admirinda karbunklo qua desaparigis la tenebro.

Ye l’opozita angulo esis stacanta infantulo armizita per arko. Tale,

omnaloke marveloza arto plezurigis la okuli, omnon on vidis, ma nulon

on darfis tushar. Quik kande ulu volis agar per sua manui, omna statui

tresayis ed esis pronta atakar la audacozo. Gerbert, pavorigita, retenis

sua deziri. Ma un ek la servisti ne povis impedesar furtar admirinde

laborita kultelo. Ye l’instanto ipsa, omna personi staceskas, la infantulo

lansas sua flecho kontre la karbunklo qua extingesas, omno rifalas en

tenebro...”

Gerbert guvernis Roma e la Kristanaro tre saje. Segun la kontrato

quan ilu signatabis kun la diablo, il ne devis mortar ante dicar

meso en Ierusalem. Lu do esis tote quieta e ne hastis irar a la

Santa Lando. Ma dum sundio dil yaro 1003, kande il celebris meso

en Roma, ye la “Ite missa est” lu subite standis male, lore lu