Читаем Бурятские народные сказки. Бытовые полностью

— Энэ хунэй муу хубсапые эрижэ, намда абажа угыш даа.

— Болохол даа, — гээд Наран Сэсэг рынг убгэнэй хубсапые дуупан абажа, хаандаа мэдхгд, тмэр гада-ыень бэдэн уйбадаад, ххэ буха унуулаад:

— Гурбан дэршын газарта ябаад ерыш даа. Ямархан болоод ерэнэ аабши, — гэбэ.

Хаанайнгаа гаража ошоон хойно Наран Сэсэг арад зоной дунда тргэн иимэ удхатай зар тарааба. "Зуун урда зг хнэй харал зэлгй ехэ муухай хн хаан ордондомнай добто-лон ерэхЭнь. Тэрэниие хараан газартаа алажархигты", — гээн хаанай зуг захиралта гаргаба. Хоёр хулдай баатарнуудта нхэ малтуулжа, ноёд тшэмэдт хэрэй зэргын хоёр шулуу асаруулба.

Гурбадахи хоногойнгоо болзорто хнэй танимаар бэшэ, харал зэлгй муухай болошоод, хаан ххэ буха унанхай, тумэр гадаа бэд уйбаданхай юумэ зн урда зг ерэжэ ябана ха. Хаанайнгаа дтэлжэ ерэмсээр баатарнууд, т-шэмэд ноёд тэрэнээ танингй, нухэ уруу тулхижэ — унагаагаад, шорой дээрэнь обойсо хаяад, хэрэй зэргын эльгэн хара шу-луугаар даражархиба. Дарагдашагй дайгаа дарабабди гэжэ хаанай тшэмэд ноёд гэр буреэ тарабад ха.

Хонишон хбн зэсхэлэнтэ айхан Наран Сэсэг амган-тайгаа нютагаа бусажа ерээд, сэнгэлиг ххюун уугаа эи ха.


18. САРАН-ГЭРЭЛ


Урдань хада нэгэ ууринда бгэн ам-ган хоёр байан юм ха, Тэрэ айлайхи Саран-Гэрэл гэжэ басагатай байба. Тэрэ басаганиинь гр хэлэшэгй сэбэр айхан шарайтай, сэсэн ухаатай байан юм

гэхэ.

Нэгэтэ тэдэнэй нютагта холын дасанаа нэгэ баян лама ерэбэ. Саран-Гэрэл басагые харааар айхашаажа, амган болгожо абаха гэжэ шиидэбэ ха. Басагые арга мэхээрээ угэ-д оруулха гэжэ хэды оролдобошье аань, Сараи-Гэрэл огто таа арсажархиба. айнаар хэлэжэ ядахадаа, лама басаганда хоротой эм угэбэ.

Саран-Гэрэл тэрэ эмыень абахаяа арсаба. Лама басагые ондоогоор хорлохо гэжэ сэдьхээд, гэртэнь ерэжэ, эдидэг эдеэн-дэнь хоро хэжэрхибэ. Басаган тэрээиээнь боложо, хндр бшэлбэ.

Хорон сэдьхэлтэй байыень мэдээгй байан гэртэхнннинь басагаяа эмшэллхэ гэжэ тэрэл ламада абаашаба. Лама шоогоо орхижо, хонхоёо хонгиргожо, дамаарияа наяргаанайн-

гаа лээр:

— Басагыетнай уанай эээн Лусууд хаан эреэ. Хэрбээ тэ-рээндэ эльгээгй аашни, басаганшни ни болонгй хэшэхэеэ байна. Эльгээгээ аашни, эдэгэжэ гэртээ бусажа ерэхэ, — гэжэ

номнобо.

— Ай, бурхан, ямар аймшагтай юумые хэлэнэ гээшэбта. ламбагай. Лусууд хаанда ошохо харгыень заажа угыт, — гэжэ бгэн амган хоёр гуйба.

— Заажа угэнэ; бэзэб, — гэжэ мэхэшэ лама баярлан хэлэбэ. — Ехэ хайрсаг дархалагты. Тэрээн соо басагантнай ороод,

уан соо тамархадаа, Лусууд хаанда аадгй хрэжэ ошохо.

Эсэгэнь ехэ хайрсаг дархалба. Басаганай амяа бтэшэхэ-гйнь тулада дээдэ хажуудань забар нухэ улбэ, Саран-Гэрэл тэрээн соонь гульдиржа ороод хэлэбэ:

— Харгын хани боложо ябалсахынь тулада шара нохойем угэгты, намда бэшэ юуншье хэрэггуй. Эсэгэнь шара нохойгоо томо хайрсаг соогоо хээд, амарыень бхр хадаба.

— Энээнээ горхоной эрьедэ абаашаад, уан соо хаяжар-хёоройгты, — гэжэ лама захиран хэлээд, гаража ошобо.

Лама морёор горхоной эрье дээгур хатаргааар гэртээ ерэжэ, хубарагуудтаа захирба:

— Таанар уанай эрьедэ ошогты. Удангуй нэгэ хайрсаг! уанда урдажа ерэхэ. Тэрэнние уан соооо абажа, намда аса-рагты. Хабхагыень тайлангуй асараад, бурханай шэрээ доро табижархёоррйгты.

Энэ уедэнь нэгэ залуу хубуун мори унаад горхоной эрье-' g дэ мал адуулжа ябаба. Гэнтэ харан гэхэдэнь, нэгэ ехэ хайрсаг уанда урдажа ябаба. Малшан хубуун хубсааа таила- 1 аар у ha ойможо, тэрэ хайрсаг абажа, эрьедэ гаргаба. Хабхагыень тайлажа харахаданъ, Саран-Гэрэл басаган гаража ерэбэ.

— Энээн соооомни хэрэгтэй юумэнуудыем гаргыш даа. ^ Гансал энэ шара нохойем бу гаргаарай, — гэжэ басаган да-рууханаар хэлэбэ.

Хубуун хэрэгтэй юумыень гаргаад, шара нохойень зосоонь J лгд, хайрсагайнь хабхаг бхр хадажа, уанда урда-хуулба.

Хоюулан мориндоо ундалдаад, хбунэй гэртэнь ошобод. Саран-Гэрэл малшан хбнээ иигэжэ асууба:

— Ши хэн гэжэ нэрэтэйбшй?

— Би баянай ухэр адуулдаг Бадма гэжэ нэрэтэй угытэй J нэшэн хбмби. Таладахи тибэ, гбэ малтажа эдижэ, л } залгаад ябадагби, — гэжэ хбн харюусаба.

Удангй тэдэнэр хбнэй гэртэнь хрэжэ ерэбэ. Саран-Гэрэл гэртэ орооор нишье болонгй, зосоохииень дэ татажа, шала сонхыень угаажа сэбэрлэбэ.

нхи хубарагууд уанай эрьедэ гйлдэжэ ошоод, хайр-сагай урдажа ерэхые хлеэжэ уубад. Удаигй тэрэ хайрсаг урдажа ерэбэ. Хубарагууд уа ойможо, тэрээниие абаад,'эрьедэ гаргаба. Хубарагууд хайрсагыень тэлэжэ, ламынгаа гэртэ асаржа, бурханайнь шэрээ доро табижархнбад. Лама газаа-аа орожо ерэээр асууба:

— Тэрэ хайрсаг асараа гут? Амарыень тайлаагй аабзат?

— Ламбагай, танай хэлээшээр амарыень тайлангуй аса-раабди, — гэжэ хубарагууд нэгэ доро харюусаба д.

— Зай, минии нэн сэхэ шабинар, мн гэртээ амархаяа ошогты. Тиигээд глвгр эртэ ерээрэйгты, — гэбэ лама. Хубарагууд бултадаа гэртээ харибад.

но

Лама гансааран лэжэ, хунэй угыдэ Саран-Гэрэлтэй xet-рэлдэхэ гэжэ бодоод, хайрсагай хабхаг хангялжа тзйлаба. Тэрэ уедэнь. хайрсаг coohoo томо шара нохой гаража, ламын хоолойдонь аашаба. глниинь'хубарагууд ерэхэдээ, ламын* гаа харааеньшье харабагуй.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Энциклопедия символов, знаков, эмблем.
Энциклопедия символов, знаков, эмблем.

Мироздание говорит с человеком на «языке намека и внушения» (Вяч. Иванов), иначе — на языке символов, воспринимая который, человек постигает мир. Умение понимать и истолковывать символы и знаки — насущное условие выживания в окружающей среде — с древнейших времен признавалось одним из важнейших человеческих искусств. Символистика складывалась и развивалась на протяжении столетий, постепенно обретая собственную мифологию: многочисленные значения, приписываемые символам, и сложные, многоуровневые взаимосвязи между символами в конце концов привели к тому, что появилась уникальная мифологическая система — наднациональная, единая для многих народов мира. Эволюции мифологической системы символов и ее нынешнему состоянию и посвящена эта книга.

Кирилл Михайлович Королев

Мифы. Легенды. Эпос
Пять поэм
Пять поэм

За последние тридцать лет жизни Низами создал пять больших поэм («Пятерица»), общим объемом около шестидесяти тысяч строк (тридцать тысяч бейтов). В настоящем издании поэмы представлены сокращенными поэтическими переводами с изложением содержания пропущенных глав, снабжены комментариями.«Сокровищница тайн» написана между 1173 и 1180 годом, «Хорсов и Ширин» закончена в 1181 году, «Лейли и Меджнун» — в 1188 году. Эти три поэмы относятся к периодам молодости и зрелости поэта. Жалобы на старость и болезни появляются в поэме «Семь красавиц», завершенной в 1197 году, когда Низами было около шестидесяти лет. В законченной около 1203 года «Искандер-наме» заметны следы торопливости, вызванной, надо думать, предчувствием близкой смерти.Создание такого «поэтического гиганта», как «Пятерица» — поэтический подвиг Низами.Перевод с фарси К. Липскерова, С. Ширвинского, П. Антокольского, В. Державина.Вступительная статья и примечания А. Бертельса.Иллюстрации: Султан Мухаммеда, Ага Мирека, Мирза Али, Мир Сеид Али, Мир Мусаввира и Музаффар Али.

Гянджеви Низами , Низами Гянджеви

Древневосточная литература / Мифы. Легенды. Эпос / Древние книги