26:30 Ἀνέστη τε ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ἡγεμὼν (Встали царь и правитель)
– указание на то, что знак к окончанию судебного заседания судья подавал вставанием, мы находим у Филона Александрийского (Посольство к Гаю, 350): δικαστοῦ μὲν γὰρ ἔργα ταῦτα ἦν· καθίσαι μετά συνέδρων… ἑκατέρωθεν στῆναι τοὺς ἀντιδίκους μετὰ τῶν συναγορευόντων ἐν μέρει μὲν ἀκοῦσαι τῆς κατηγορίας ἐν μέρει δὲ τῆς ἀπολογίας πρός μεμετρημένον ὕδωρ, ἀναστάντα βουλεύσασθαι μετὰ τῶν συνέδρων τί χρὴ φανερῶς ἀποφήνασθαι γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ – «Вот что был должен сделать судья: устроить заседание с участием советников… по обе стороны от судьи должны были стоять тяжущиеся со своими адвокатами, а он должен был по очереди выслушать обвинение и защиту, пропорционально времени, отпущенному клепсидрой, потом удалиться с заседателями, чтобы обсудить, какое решение они вынесут, руководствуясь самыми справедливыми соображениями, и объявят во всеуслышание».26:32 εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα (если бы он не апеллировал к цезарю)
– теоретически Фест мог оправдать Павла даже после апелляции. Однако, как отметил Шервин-Вайт, здесь во многом играло роль не требование буквы закона, а отношения между императором и его подчиненными. «Оправдать его, несмотря на апелляцию, было бы оскорбительным и по отношению к императору, и по отношению к провинции» (Глава 27
Павел на пути в Рим: из Кесарии в Миры и на Крит (Деян 27:1-8)
1
Ὡς δὲ ἐκρίθη τοῦ ἀποπλεῖν ἡμᾶς εἰς τὴν Ἰταλίαν, παρεδίδουν τὸν τε Παῦλον καί τινας ἑτέρους δεσμώτας ἑκατοντάρχῃ ὀνόματι Ἰουλίῳ σπείρης Σεβαστῆς. 2 ἐπιβάντες δὲ πλοίῳ Ἁδραμυντηνῷ μέλλοντι πλεῖν εἰς τοὺς κατὰ τὴν Ἀσίαν τόπους ἀνήχθημεν ὄντος σὺν ἡμῖν Ἀριστάρχου Μακεδόνος Θεσσαλονικέως. 3 τῇ τε ἑτέρᾳ κατήχθημεν εἰς Σιδῶνα, φιλανθρώπως τε ὁ Ἰούλιος τῷ Παύλῳ χρησάμενος ἐπέτρεψεν πρὸς τοὺς φίλους πορευθέντι ἐπιμελείας τυχεῖν. 4 κἀκεῖθεν ἀναχθέντες ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κύπρον διὰ τὸ τοὺς ἀνέμους εἶναι ἐναντίους, 5 τὸ τε πέλαγος τὸ κατὰ τὴν Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθαμεν εἰς Μύρα τῆς Λυκίας. 6 Κἀκεῖ εὑρὼν ὁ ἑκατοντάρχης πλοῖον Ἀλεξανδρινὸν πλέον εἰς τὴν Ἰταλίαν ἐνεβίβασεν ἡμᾶς εἰς αὐτό. 7 ἐν ἱκαναῖς δὲ ἡμέραις βραδυπλοοῦντες καὶ μόλις γενόμενοι κατὰ τὴν Κνίδον, μὴ προσεῶντος ἡμᾶς τοῦ ἀνέμου ὑπεπλεύσαμεν τὴν Κρήτην κατὰ Σαλμώνην, 8 μόλις τε παραλεγόμενοι αὐτὴν ἤλθομεν εἰς τόπον τινὰ καλούμενον Καλοὺς λιμένας ᾧ ἐγγὺς πόλις ἦν Λασαία.