26:22 ἐπικουρίας (помощь)
– это «хорошее классическое слово» (BC, IV, 320; Bruce, 504) единственный раз употреблено в НЗ; оно также один раз встречается в Септуагинте, о его употреблении в надписях см.: NewDocs, 3, § 37. Хобарт (Hobart. The Medical Language of Luke. P. 266) считал его медицинским термином и цитировал примеры из Гиппократа, Диоскорида и Галена, но оно встречается, причем так же, как в Деян, с глаголом τυγχάνω, у Полибия, Диодора и Иосифа Флавия.μικρῷ τε καὶ μεγάλῳ (малому и великому)
– т. е. всем, ср.: Деян 26:29.Во второй части стиха частица τε находится не на месте, правильным порядком слов был бы: οἱ τε προφῆται… καὶ Μωυσῆς (
26:23 ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν (через воскресение из мертвых)
– предлог ἐξ имеет здесь инструментальное значение (Разговор Феста, Павла и Агриппы (26:24-32)
24
Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἀπολογουμένου ὁ Φῆστος μεγάλῃ τῇ φωνῇ φησίν μαίνῃ, Παῦλε· τὰ πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει. 25 ὁ δὲ Παῦλος· οὐ μαίνομαι, φησίν, κράτιστε Φῆστε, ἀλλὰ ἀληθείας καὶ σωφροσύνης ῥήματα ἀποφθέγγομαι. 26 ἐπίσταται γὰρ περὶ τούτων ὁ βασιλεύς πρὸς ὃν καὶ παρρησιαζόμενος λαλῶ, λανθάνειν γὰρ αὐτὸν [τι] τούτων οὐ πείθομαι οὐθέν· οὐ γάρ ἐστιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένον τοῦτο. 27 πιστεύεις, βασιλεῦ Ἀγρίππα, τοῖς προφήταις; οἶδα ὅτι πιστεύεις. 28 ὁ δὲ Ἀγρίππας πρὸς τὸν Παῦλον· ἐν ὀλίγῳ με πείθεις Χριστιανὸν ποιῆσαι. 29 ὁ δὲ Παῦλος· εὐξαίμην ἂν τῷ θεῷ καὶ ἐν ὀλίγῳ καὶ ἐν μεγάλῳ οὐ μόνον σὲ ἀλλὰ καὶ πάντας τοὺς ἀκούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους ὁποῖος καὶ ἐγώ εἰμι παρεκτὸς τῶν δεσμῶν τούτων. 30 Ἀνέστη τε ὁ βασιλεὺς καὶ ὁ ἡγεμὼν ἢ τε Βερνίκη καὶ οί συνκαθήμενοι αὐτοῖς, 31 καὶ ἀναχωρήσαντες ἐλάλουν πρὸς ἀλλήλους λέγοντες ὅτι οὐδὲν θανάτου ἢ δεσμῶν ἄξιον [τι] πράσσει ὁ ἄνθρωπος οὗτος. 32 Ἀγρίππας δὲ τῷ Φήστῳ ἔφη· ἀπολελύσθαι ἐδύνατο ὁ ἄνθρωπος οὗτος εἰ μὴ ἐπεκέκλητο Καίσαρα.