Eseoj kaj paroladoj

fariĝas sur tri niveloj: 1) la konscia, kie oni jam povas multon plibonigi simple helpante la pacienton kompreni, kiel funkcias homa psiko, kaj instruante al li, kiel trejni sian volon, sian memrespekton, aŭ kiel nutri en si sentojn sanigajn; 2) la apudkonscia, kie efikas sugestio (tiu apudkonscio estas parto de la psiko, kie aferoj, kvankam ne konsciataj, tamen estas relative proksimaj al la konscio; tie troviĝas elementoj nek klare konsciaj, nek plene nekonsciaj, oni povus diri: percepteblaj kvazaŭ tra nebulo se oni vere direktas sian atenton al ili); 3) la nekonscia, rezistanta al konsciiĝo, kie terapio povas agi ĉefe per analizo de la tie agantaj meĥanismoj aŭ kondukante la pacienton al renkonto kun nekonsciaj elementoj (memoroj, imagaĵoj, sentoj, simboloj el la pratempa homa spertaro, ktp.).

Du poemoj de Charles Baudouin, originale verkitaj en esperanto

Unueco

Kiom estus bele se vi povus kunigi nur per sola ĉirkaŭpreno

Kiel per ronda templa kupolo

Ĉiujn amojn de via koro, ĉiujn diojn el spirito via,

Por formi el ili vian veran lokon, centron kaj patrolandon,

Por ke ĉirkaŭ vi regu ilia nerompebla grupo

Kiel marmora diaro!

Sed tiel ne estas donite.

Ĉu vi volas, aŭ pensas, aŭ amas, la punktoj de via sorto estas diversvojaj steloj.

Senĉese vi devas foriri, alfluo-refluo, kiun iu astro altiras. Sed ĉiu foriro estas por vi disigo kaj disŝiro. Tia estas la leĝo, tia estas via sorto - akceptu ĝin: Esti inter najloj-steloj kiel diskvaronigita Kristo.

Mi tediĝis de la vortoj

Mi tediĝis de la vortoj, de la ideoj, kiujn mi tro ofte ĉifis - kiuj similas malpurajn ĵurnalojn sur la pejzaĝo -

Mi tediĝis de ĉio interstaranta inter mia respondo kaj la alvokoj de l' mondo.

Kiel korpo resaniĝanta malfermas siajn porojn al dolĉa suno de l' ŝviteta printempo,

Mi volas relerni la varmetan tuŝon de l' aĵoj.

Mi volas peseti la subtilan pezon de l'unua suno konkave de la molaj manoj, Mi volas rekoni la akran odoron, kunmetitan el musko kaj velkitaj folioj, Kiun eligas inter la fingroj la arbara tero.

Mi volas relerni l'alfabeton de ĉio, kion la infano ame tuŝas.

Resuma tabelo pri la Mio (egoo) kaj ties ses kunuloj

Kiam la komandejon de la per-soneco okupas

kiu abomenas

oniagas

por

timante

la Aŭtomato

ŝanĝon

rutine, pasive

plu esti (sekure)

sin-engaĝon

la Sovaĝulo

obstaklojn

impulse

tuja kontentiĝo

nenion

la Rolulo aŭ Aktoro

malplaĉi

adaptiĝe

senti sin amata

iĝi forĵetita, ekskludita

la Mio (egoo)

nekoherecon

laŭcele kaj decide

realigi siajn interesojn

ne regi la situacion

la Ombro

subpremiĝon

devojiĝe, ne komprenante sin mem

atingi

nekonscian,

nekomprenatan

celon

esti

nenormalulo

la Ĝendarmo

ne-obeon al reguloj

laŭ principoj

tion fari, kion, siaopinie, oni devas fari

punon (aŭ senton, ke punon oni meritas) aŭ perdon de sinrespekto

la Memo

neintegron, nekompletecon

saĝe, kreeme,

harmonie,

humure,

indulgeme

sincere

plenumi sian multflankecon kaj utili al kolektivo

ne esti aŭtenta, ne esti plene si mem

(Brazila Esperantisto, julio 2002, paĝoj 13-17)

La nova tutmonda lingvoordo: neracia kaj masoĥisma

Profesoro, kion vi, kiel psikologo, opinias pri la nuna tutmonda lingvoordo?

Ke ĝi reliefigas bedaŭrindajn trajtojn de la homa socio, ekzemple ĝian masoĥismon, ĝian emon agi neracie, la forton de ĝia inerteco kaj ĝian malinklinon rigardi al la realo fronte.

Kio estas masoĥisma en ĝia sinteno?

Nu, nia socio elektis por komuniki unu el la lingvoj malplej adaptitaj al internacia uzado: la anglan. Fakte, ĝi ne vere elektis, ĝi lasis la forton de inerteco konduki ĝin al situacio, en kiu 8 elcentoj el la homaro senmerite ricevas ĉiujn privilegiojn de supera kasto, dum 92 elcentoj rezignacie akceptas malsuperan pozicion. Denaskaj anglalingvanoj trovas normala, ke ĉiuj aliaj prenu sur sin la tutan taskon peni por ebligi komunikadon, dum ili mem elspezu neniom da energio tiurilate. Tio estas tipa sinteno de supera kasto, same kiel ilia nekonscio pri la amplekso de la tasko, kiun ili atendas de la aliaj. Ne spertinte la neceson lerni lingvon, la plimulto el la anglalingvanoj ne scias, kiom da laboro tio postulas.

Kaj kial vi diras, ke neracie ni agas?