Читаем ЭЗОП полностью

Чунки сен кўзларимни сузишга ярашадиган илилар илмаяпсан – деди у ишвали араш илиб – умуман олганда сен беуув эркаксан, файласуфман деб валдирашларинг ам менга унчалик ёмайди. Аёлларга файласуф эмас ёимли эркак керак.

– 

Сен мени хафа илдинг Милейка, мен файласуфлигим билан фахрланаман, ўртамиздаги севгини поймол илма.

– 

Агар чинакам файласуф бўламан десанг, аёлларнинг албини титратаол, уларга сенинг алинг эмас эркаклик махоратинг керак.

– 

Нима, у менда йўми?

– 

Хушёрлигингда-ку анча баъманисан, аммо тўйиб шароб ичиб олганингда барчасини чилпарчин иласан, расвосини чиарасан.

– 

Бу хатоларимни тузатишга харакат иламан.

– 

Гапларингга ишониш ийин, майли сени бугун хурсанд илишга харакат иламан, менга нималар олиб келдинг?

– 

Деярли барча айтганларингни унутмадим, кийим-кечаклар, таинчолар, хархил ширинликлар ва хоказо.

– 

Энг мухим илтимосимни унутибсанг-ку.

– 

Йў, еч нарсани унутганим йў.

– 

Менинг хизматларимни бажариб юрувчи ул сотиб ол деган эдим, нахотки унутган бўлсанг.

– 

Жонгинам сенинг илтимосингни унутиб бўладими.

– 

ани харид илган улинг.

– 

Хозир – деди Дродо жилмайиб чапак чолар экан.

– 

Лаббай хужайин – деди югуриб кирган осоч хотин.

– 

Сандра йўлакда турган улни буёа бошлаб кир.

– 

Хўп бўлади.


***


– 

Вой, вой – деди Милейка кириб келган улни кула-кула томоша илар экан – Шуми, олиб келган матоинг.

– 

Сен хулоса чиаришга ошима – деди Дродо, Эзоп томонга ишора илиб, – кўриниши беўхшов бўлса ам ўзи бир хазина,

– 

Бундай хазинани бошимга ураманми, кўринглар нима дейишади.

– 

Аввал у билан сўзлашиб кўргин, кейин ўзинг билиб оласан.

– 

Мен таниш билишларимга кўз-кўз иладиган чиройли йигит олиб келгин деган эдим, сен бўлсанг бир махлуни етаклаб келибсан.

– 

Бекам – деди Эзоп мулойимгина жилмайиб – аввал танишиб олсак, сўнгра биттагина масал айтиб берсам нима дейдилар.

– 

Яхшиси бу башаранг билан менга кўринмасан бўлар эди.

– 

Менинг кўринишим хуник холос, бировларга ўхшаб албим сасиган эмас.

– 

Буни дарров хузуримдан йўот Дродо – деди ярим баириб Милейка – йўса бу ердан очиб кетаман.

– 

Бироз шошилмасангчи.

– 

Йў, мени аврашга уринма, сенга мен чиройли, сочлари ўниро, оматлари келишган ул олиб кел деган эдим-ку.

– 

Шошилманг бекам – деди Эзоп ёимли товуш билан – Биз уллар учун аерда хизмат илсак ам барибир захматли, хамма ерда хўрлик ва хаоратларга уўмилиб яшаймиз.

– 

Нима демочисан?

– 

Мени сотиб юборишан осони йў, лекин мен каби садоатли ул топиш амри маол.

– 

Хўш, гапир нима демочисан?

– 

Тулки умрида шерни кўрмаган экан, кунларнинг бирида у билан юзма-юз келиб олибди. Шерни биринчи бор кўргани учун чунонам ўрибдики, оё ўлларидан жон чииб кетаёзипди. Иккинчи маротаба кўрганда унчалик ўрмабди, учинчи маротаба кўрганда унга пешвоз чиибди, бора-бора улар бемалол сўхбатлашадиган бўлиб олибдилар. иссадан хисса шуки биз гўзал хотинларнинг хуснига андо кўниккан бўлсак, бадбашаралар улар ам кўникиб кетишади.

– 

Сен хали ўзингни шерга ўхшатасанми – деди Милейка шаралаб кулар экан – аранглар бу шер эмиш, мен эса тулки, сен ўзингни яхшиси итвачча деб атагин.

– 

Йўлбарс билан тулки икковимиздан айсимиз чиройли деб бахслашиб олишибди. Йўлбарс терисининг чиройи биланматанибди. Шунда тулки туриб: менинг чиройим теримдамас, юрагимда” – дебди.

– 

Сени али чиройли юрагинг ам борми?

– 

Биз улларнинг барчасини юраги чиройлидир, хуник бўлишига сизлар имкон бермайсизлар.

– 

Бу ул анча билимдонга ўхшайди.

– 

Товус Турнанинг патларидан кулиб, уни кўп мазах илар экан. Менинг зарбоб чирой патларимга хавас илсанг керак, сен беўхшов “сўтакбой”! Унга жавобан Турна – Мен юлдузлар томон учаман, осмоннинг юори атламларигача парвоз иламан, сен эса ерда, батоликларда зарбобпатларингга малиё бўлиб юраберасан. Эх бечора” деган экан.

– 

Чакки эмас – деди Милейка бироз ўзгариб – бу олиб келган улинг чиндан ам билимдонга ўхшайди.

– 

Сенга айтмадимми – деди Дродо бироз ховлиибро, уни вати келиб барчамиз яхши кўриб оламиз. У асло ёлон гапирмас экан.

– 

Сен масалчи экансанда – деди Милейка Эзопга биринчи маротаба жиддий тикилиб Бунчалик кўп масалларни аердан ўргангансан.

– 

аётнинг ўзи ўргатган.

– 

Яна нималарни биласан?

– 

У жуда кўп нарсаларни билади – яна гапга аралашди Дродо Эзопнинг ўрнига жавоб беришга шошилиб – Кўплаб Мифларни ам, ўиш ёзишни ам билар экан.

– 

Ох – хо … – деб юборди Милейка озининг таноби очиб – бало экан-ку.

– 

Йўл йўлакай ибодатхонага кирдик ўтирдик, деворлардаги барча ёзувларни у менга ўиб, маизини чаиб берди.

– 

Хали у бизларни кўп маротаба ойил олдирадиганга ўхшайди – деди Дродо ишнинг яхши томонга ўзгараётганидан увониб.

– 

Келинглар бўлмаса уни кўпро тинглаймиз нималарга одир эканлигини билиб оламиз.

Перейти на страницу:

Похожие книги