Фаўст

Хто лае слуг, той права гаспадыніна
Прысвойвае нахабна, неабачліва,
Бо толькі ёй адной хваліць дазволена
Або караць таго, хто варты гэтага.
А службай слуг сваіх я задаволена.
Яны і ў Троі зморанай аблогаю,—
І вераю, і праўдаю служылі мне
Не меней, чым падчас вандроўкі стомнае,
Са мной нягоды і турботы дзелячы;
Я тут на вернасць слуг сваіх разлічваю;
Не хто слуга, пытае пан, а — служыць як.
Замоўкні ж і не выскаляйся з’едліва.
Калі ты дом цара майго дагледзела
Замест законнай гаспадыні, ўдзячна я.
Цяпер сыдзі ж убок, бо я вярнулася,—
Сыдзі, бо ўдзячнасць ў гнеў абернецца.

Фаркіяда

Караць слугу — ёсць права несумненнае,
Якога ты, царова жонка гордая,
За шмат гадоў замужжа заслугоўваеш.
Цяпер, калі дамоў ты зноў вярнулася,
Прыйшла царыцаю і гаспадыняю,
Прымі ж кляйноды ў рукі і сама кіруй —
Будзь чэлядзі і скарбам уладаркаю.
Яшчэ прашу, абарані старэнькую
Ад гэтых балбатух, што побач з лебедзем
Красы тваёй мне выдаюцца качкамі!

Панталіда

З красою побач недарэчы брыдкае!

Фаркіяда

А побач з розумам дурнота горш яшчэ!

Далей харэтыды выходзяць з хору і адказваюць паасобку.

Першая харэтыда

Напэўна, ты Эрэба й Ночы выпладак?^{217}

Фаркіяда

Скажы пра Сцылу^{218}

родную сястру сваю!

Другая харэтыда

То ж твой лядашчы род радзіў страшылішча.

Фаркіяда

Сама ты з кодла Оркава, ён родзіч твой.

Трэцяя харэтыда

Ты нават і для Оркі стараватая.

Фаркіяда

А ты якраз з Цірэзіем кахалася б!^{219}

Чацвёртая харэтыда

Табе за ўнучку мамка Арыёнава^{220}

.

Фаркіяда

Цябе ж кармілі гарпіі^{221}

аб’едкамі!

Пятая харэтыда

А ты, худобіна, чым ты кармілася?

Фаркіяда

Ды толькі ж не крывёй, якую смокчаш ты.

Шостая харэтыда

Жарэш здыхляціну й сама здыхляціна.

Фаркіяда

Табе ж вампір аддаў і пашчу з ікламі.

Панталіда

Імя тваё скажу, каб ты заткнулася.

Фаркіяда

Ану, скажы, цікава! Назаві ж сябе!

Алена

Бязгнеўна я стаю, забараняючы
Заводзіць свары, звады неразумныя:
Няма на свеце злыбяды больш горкае,
Як калатня бязглуздая між чэляддзю,
Калі загады болей не вяртаюцца
Да ўладцы рэхам выканання спраўнага
І праца занядбана ў марнай лаянцы.
Яшчэ не ўсё. Зласлоўем неразумным вы
Сюды наклікалі нядобрых прывідаў.
Яны зляцеліся й аблогай шчыльнаю
Стаяць вакол мяне, нібыта я сама
Цяпер у царстве Орка апынулася.
Ці праўда гэта ўсё, ці мне прыснілася,
Ці я была, ці ёсць, ці буду жахам тым,
Знішчальніцаю гарадоў фатальнаю?
Дзяўчаты ў жудасці, аднак жа ты, старэйшая.
Стаіш спакойна — гавары разважліва!

Фаркіяда