ГРАМОТЫ ВЕЛИКИХЪ КНЯЗЕЙ ЛИТОВСКИХЪ съ 1390 по 1569 годъ собранныя и изданныя подъ редакціею Владиміра Антоновича и Константина Козловскаго.

»Zygm'ont-Auhust Bozeju mylostyju korol Polski, welyki knia'z Lytowski, Ruski, Pruski, Zomojdski, Mazowecki i innych. Czynym znamenyto sym naszym lystom, chto na neho posmotryt, byl nam czolom dworanyn nasz, Lukasz Bohdanowycz Lozowycky, i powedyl pered namy, cztoz kak posylaly e'smo jeho po potrebach naszych na r'oznyje mestca, tohdy bez bytnosty jeho, gdy knia'z Falczewski, byskup Lucki i Berestensky, a dyak nasz, pan Lew Patey, byly od nas na rewyzyju do Zytomera poslany wsich zemlan, kotoryi na on czas okolo Zytomera w domach swoich byly, kak kotoroho z nych zowut, i iminya, i selysicza ich otczyznyje, i wysluzonye, menowyte popysaly, a tyje selyszcza, kotorych otczycy ne otozwalysia, rozumiejuczy, czto ich tatare pobyly, abo pomerly; i jeho Lozowyckoho szest selyszcz dedycznyje i otczyznyje, okolo ryczki Hujwy u powite Zytomerskom lezaczyje, nazywajemyje Zwyniaczku i Zwyniaczuju, welykij i malyj Zerdelew, rudu Rujnuju i rudku Malawku w odnom obrube, to wse bez bytnosly jeho do zamku Zytomerskoho za pustyi w rehestr wpysaly, na kotoryje tyje selyszcza swoje prywyley prodka naszeho swetoblywoj pamety korola jeho mylosty Alexandra z peczatju didu jeho, neboszczyku Nelubu Hrynkiewiczu Lozowyckomu, dany, i lyst sudowy swetoblyw'oj pamety pana otca naszeho, korola jeho mylosty Zygmonta, prysuzenie czotyroch selyszcz, pered namy, pokladal i byl nam czolom, aby je'smo toje prawo jeho do wedomosty naszoj pryniawszy, w sei lyst nasz upysaty kazaly, tyje selyszcza jeho dedycznyi i otczyznyi tym naszym lystom potwerdyly jemu na wecznost; i my, wydeczy pro'zbu Lozowyckoho w tom slusznuju, tych lyst'ow jeho ohledawszy, kazaly /158/ je'smo w sei lyst nasz wpysaty i tak se w sobi majet«: »Alexander Bozeju mylostyju korol Polskyi, welyki knia'z Lylowskyj, Ruski, kniaza Pruskoje, Zomojdzki i innych. Czynym znamenyto sym naszym lystom, kto na neho posmotryt, byl nam czolom bojaryn nasz 'Zylomierskoho powitu, Nelub Hrynkiewiez Lozowycki, i powedyl pered namy: szt'oz kak pohanstwo Tatare okolo Zytomera byly, tak statky jeho pobraly, dom i w tom domu lysty wsi pozehly na szest selyszcz dedizny i otczyzny jeho w zytomyrskom powite okolo reky Hujwy, mezy zemlamy naszymy w odnom obrubo lezaczyje, narycajemyje Zwyniaczka i Zwyniaczaja, welykyi i malyj Zerdelew, ruda Rujnaja i ruda Malawka, i prosyl aby je'smo ohranyczyly i na to daly lyst nasz, i tyje szest selyszcz, dodyznu i otczyznu jeho, potwerdyly jemu lystom naszym na wiecznost', i my na czolombytyje, i tez dla upadu jeho, kotory jemu stalsia od poha'nstwa, od tatar, w tom jeho pozalowaly, tot obrub zemli i w nern usiu tuju, szest selyszcz, dedyznu i otczyznu jeho, poczawszy od ryczki Hujwy rudkoju Neteczeju, mymo Lebedyny ozera, do dorobi staroj Kijewskoj z probytoj mohyly, a od toj mohyly tojejuz dorohoju Kijewskoju, mynajuczy werchy Lebedynych ozer i werchom rudy Rujnoje, a odtol dorohoju Kyjewskojuz ob mezu Zerdelewa i Zwyniaczych do Borsuk, (hoc loco wytarto) kotoraja podle tojz dorohi Kijewskoj jest, a od toj mohyly czercz pole i czerez dubrowu do reczki Hujwy, hde Hujewka w Hujwu uwoszla, a od toho miescia dubrowoju czerez rudku Bernawku do werchu rndki Kobylej, i Kobyleju na nyz do rudki Cheroszczy, a od Cheroszczy czerez dubrowu prosto do Hujwy, hde rudka Netecza w Hujwu upala, odkola poczalysia mezy opysowaty, potola obrub tych szesty selyszcz ohranyczyly i potwerdyly je'smo jemu sym lystom naszym na wiecznost', i majet Nelub (hoc loco wytarto) i jeho zona i dety ich i napotom buduczyj ich szcradki tyi wsi selyszeza po tym mezam, kak w sem lyste naszom opysano derzaty i wzywaty, kak swoju potomniu dydiznu i otczyznu, obet (sic) wieczno i neporuszno, a na twerdost toho, peczat' naszu (hoc loco wytarto) prywesyty k semu naszomu lystu. Pysan w Wylni, w lito sim tysiacz dwe, miesiaca julia czotyrnadcatyi de'n, indykt dwanadciatyj. Pry tom byl W. Wl. P. Min. Rad, a pan. Hryn. Stan. Marszalek dworny nasz. Merez (sic.) . . . . . . . . . U toho lystu peczat' zawesistaja cilaja. Druhy lyst sudowy tak se w sobe majet«: