Греческий с Йоргосом Феотокасом. Избранные рассказы

Τη μέρα εκείνη (в тот день) το λύκειο ήτανε σε νευρική κατάσταση (лицей лихорадило: «был в нервном состоянии»). Από όλες τις τάξεις (из всех классов), ακόμα κι από το γυμνάσιο (даже из гимназии), ερχόντανε μαθητές (приходили ученики) και γέμιζαν την τάξη μας (и заполняли наш класс). Οι λοιποί δάσκαλοι (остальные учителя) δεν μπορούσαν να κάνουν το μάθημά τους (не могли проводить свои уроки), μα η διεύθυνση έκλινε τα μάτια (но директорат закрывал на это глаза), γιατί ο κ. Δημητρακόπουλος είχε υψηλές προστασίες (потому что г-н Димитракопулос имел высокое покровительство) στην Εφορεία των σχολών (в инспекции школ) και στα Πατριαρχεία (и в патриархате). Στριμωχνόμασταν ο ένας απάνω στον άλλον (мы втискивались, один на другом; στριμώχνομαι) όπως μπορούσαμε (как могли), καβαλικεύαμε θρανία (оседлывали парты; καβαλικεύω), σκαρφαλώναμε στα παράθυρα (забирались на окна; σκαρφαλώνω), γεμίζαμε τους διαδρόμους της τάξης (заполняли проходы в классе), στρωνόμασταν καταγής (распластывались на полу; στρώνομαι) και περιμέναμε με αληθινό πάθος (и с истинной страстью ожидали) να αρχίσει η τελετή (когда начнется церемония).

Τη μέρα εκείνη το λύκειο ήτανε σε νευρική κατάσταση. Από όλες τις τάξεις, ακόμα κι από το γυμνάσιο, ερχόντανε μαθητές και γέμιζαν την τάξη μας. Οι λοιποί δάσκαλοι δεν μπορούσαν να κάνουν το μάθημά τους, μα η διεύθυνση έκλεινε τα μάτια, γιατί ο κ. Δημητρακόπουλος είχε υψηλές προστασίες στην Εφορία των σχολών και στα Πατριαρχεία. Στριμωχνόμασταν ο ένας απάνω στον άλλον όπως μπορούσαμε, καβαλικεύαμε θρανία, σκαρφαλώναμε στα παράθυρα, γεμίζαμε τους διαδρόμους της τάξης, στρωνόμασταν καταγής και περιμέναμε με αληθινό πάθος να αρχίσει η τελετή.

Ο κ. Δημητρακόπουλος ήτανε ένας ηλικιωμένος Κωνσταντινουπολίτης (г-н Димитракопулос был пожилым константинопольцем) ευπατρίδης του παλιού καλού καιρού (аристократом старого доброго времени), πολύ κομψός (очень элегантным), επιβλητικός και ευγενικός (импозантным и любезным). Φορούσε συνήθως ημίψηλο καπέλο (обычно /он/ носил невысокий цилиндр: «шляпу»; το καπέλο — шляпа; το ημίψηλο καπέλο — невысокий цилиндр) και γκρίζα ρεντιγκότα (и серый редингот) και κρατούσε ένα πολύτιμο (и держал драгоценную) βαρύ μπαστούνι (тяжелую трость) με ασημένιο χέρι (с серебряным набалдашником/рукояткой).

Ο κ. Δημητρακόπουλος ήτανε ένας ηλικιωμένος Κωνσταντινουπολίτης ευπατρίδης του παλιού καλού καιρού, πολύ κομψός, επιβλητικός και ευγενικός. Φορούσε συνήθως ημίψηλο καπέλο και γκρίζα ρεντιγκότα και κρατούσε ένα πολύτιμο βαρύ μπαστούνι με ασημένιο χέρι.

Είχε κάποιο ύψος (у него был рост), κάποιο παράστημα (какая-то осанка), που θύμιζε τους μεγάλους Φαναριώτες (которая напоминала великих фанариотов; ο Φαναριώτης — фанариот; житель Фанара /το Φανάρι/, района Константинополя /Стамбула/, где исторически селилась греческая элита в Османской империи) λογίους και διπλωμάτες του 19ου αιώνα (ученых и дипломатов 19 века). Δεν ήτανε όμως ούτε λόγιος (впрочем, /он/ не был ни ученым) ούτε διπλωμάτης (ни дипломатом), αλλά μονάχα ένας άνθρωπος του κόσμου (а только светским человеком), που χάρηκε όλα τα καλά της Πόλης (который насладился: «порадовался» всеми благами Города) και της Ευρώπης (и Европы) κι όταν σώθηκαν τα χρήματά του (а когда его деньги закончились; σώζομαι — спасаться; σώθηκαν τα χρήματα — идиом. закончились деньги) αναγκάστηκε να διδάσκει γαλλικά (был вынужден преподавать французский; αναγκάζομαι) για να ζει (чтобы жить).

Είχε κάποιο ύψος, κάποιο παράστημα, που θύμιζε τους μεγάλους Φαναριώτες λογίους και διπλωμάτες του 19ου αιώνα. Δεν ήτανε όμως ούτε λόγιος ούτε διπλωμάτης, αλλά μονάχα ένας άνθρωπος του κόσμου, που χάρηκε όλα τα καλά της Πόλης και της Ευρώπης κι όταν σώθηκαν τα χρήματά του αναγκάστηκε να διδάσκει γαλλικά για να ζει.

Συνήθως μας ρωτούσε (обычно /он/ нас спрашивал) τι προτιμούμε να μας διηγηθεί (что мы предпочитаем, чтобы /он/ нам рассказал), τη μάχη του Βατερλό (о битве при Ватерлоо) ή τη ζωή του (или о своей жизни). Συνδύαζε ίσως υποσυνείδητα (возможно, подсознательно, /он/ сравнивал: «связывал»; συνδυάζω) την αποτυχία του (свою неудачу) με την ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα (с поражением Великого Наполеона). Τότε οι μαθητές φώναζαν (тогда ученики кричали): «Βατερλό! Βατερλό! (Ватерлоо! Ватерлоо!)» ή «Τη ζωή σας, κύριε! (О вашей жизни, господин!)», κ’ επικρατούσε η θέληση της πλειοψηφίας (и побеждало желание большинства). Γινόντανε κ’ οι σχετικοί καβγάδες στα θρανία (происходила также соответствующая ругань на партах) κ’ ήτανε τέτοια η νευρικότητα και το στρίμωγμα (и такими были нервозность и теснота), ώστε καμιά φορά (что иногда) έπεφταν και γροθιές (обрушивались удары кулаками) και χτυπήματα με κασετίνες (и удары пеналами).