Jahongir

«Sizga shuni ma’lum qilamanki, yangi kuch — olis masofadan turib kishi ongiga ta’sir qilish vositasidan yakka-yalg‘iz foydalanishingizga endi chek qo‘yildi. Siz bilan bir qatorda boshqalar ham hozir ana shunday qudratga ega. Bunday sharoitda kurashni davom ettirishdan foyda yo‘q. Bu hol jamiyatni halokatga sudrab, aholi boshiga yangidan-yangi uqubatlar keltiradi. Mabodo, siz o‘zingizni bizning ta’sirimizdan himoya qilolgan taqdiringizda ham biz sizning yemiruvchilik faoliyatingizni jilovlab qo‘yamiz; ommaviy tusdagi har qanday fikriy to‘lqinlaringizga qarshi aks ta’sir, aks buyruq bilan javob beramiz. Darhol quyidagi shartlarimizni ado etsangiz, tirik qolishingizga kafillik berishimiz mumkin:

1. Ta’yeiringiz domiga tushib qolgan barcha odamlarni darhol o‘z holiga qaytarib, iskanjadan xalos etasiz.

2. Bundan keyin fikryy to‘lqinlar tarqatishni qat’yain to‘xtatasiz.

3. Ana shunday mashina va elektr apparatlarining hammasini topshirasiz.

Agar taklifimizni rad etsangiz yoki javob qaytarmasangiz men keskin choralarni qo‘llashga majbur bo‘laman.

Kachinskiy».

Ultimatum bilan baravar u Shtirnerning barcha xizmatkorlariga uydan qochish haqida fikriy buyruq yo‘lladi.

Ammo Shtirner shay bo‘lib turardi.

U avtomatik ravishda yozib olingan radiogrammani o‘qidi-yu, shu zahotiyoq javob qaytardi:

«O‘zim lozim topgan paytdagina taslim bo‘laman».

Birdan u xizmatkorlar uydan qochayotganini sezib qoldi. Darhol buning sababini tushundi-yu, qaytish haqida juda kuchli to‘lqin tarqatdi.

XizmatkorLar xuddi yongin ichida qolganday tipirchilab qolishdi. Ikki qarama-qarshi fikr to‘lqini bir-biri bilan to‘qnashib, ularni u yoqdan-bu yoqqa tortqilardi. Xizmatkorlarni bir vaqtning o‘zida ikki xil «xohish», qanday qilib bo‘lmasin, uydan qochish va mutlaqo uydan chiqmaslik xohishi vasvasaga solib qo‘ygandi. Odamlar goh darvoza tomon yugurishar, goh orqalariga qaytishardi. Ba’zilar o‘rnidan jilmaslik uchun mebellarga, eshiklarning yondoriga, isitish trubalariga yopishib olgan edi. Sizig‘i shundaki, mana shu to‘s-to‘polon zarracha shovqinsuronsiz bo‘layotgan edi.

Shtirnerning to‘lqinlari yaqin bo‘lgani uchun, aftidan, kuchliroq ham edi.

Xizmatkorlar asta-sekin o‘z o‘rinlariga qayta boshlashdi.

Bu paytda Shtirner yangi to‘lqin tarqatayotgan edi.

U shaharda qolgan aholini yalpisiga oyoqqa turg‘azib, dushman mashinalarini yakson qilish haqida buyruq berdi.

Shtirnerning buyrugini bajarish uchun odamlar xuddi zilziladan qochganday, shahar tashqarisiga qarab chopa boshlashdi. Bu hujum sira kutilmagan edi. Olomon bir nechta fikr tarqatuvchi apparatni buzib tashlashga muvaffaq bo‘ldi. Ammo Kachinskiyning ko‘pchilik jangchilari chopib kelayotgan odamlarning maqsadini o‘z vaqtida tushunib, ularga qarshi aks ta’sir yuborishdi. Olomon yana ikki to‘lqin girdobida qblib, alg‘ov-dalg‘ov bo‘lib ketdi. Ular hujum qilishni ham, orqaga chekinishni ham bilishmasdi…

Shtirner bu hujumning to‘la g‘alaba bilan tugashiga umid bog‘lamagan ham edi. Uning maqsadi asosiy zarbadan dushmanlarini chalg‘itish edi. U har tarafga to‘lqin tarqata boshladi, to‘r yopinmagan yoki bu noqulay kiyimning biror joyini ehtiyotsizlik bilan ochib qo‘ygan dushmanlarning ba’zilari falaj bo‘lib, ba’zilari aqldan ozib qoldi, Bundaylarni «front» orqasiga olib ketishar yoki Kachinskiy metodi asosida davolashar edi. Hujumchilar bo‘sh kelishmadi. Ular ko‘pchilik edi, binobarin, safdan chiqqanlarning o‘rnini tez egallashar va apparatlarning oldiga turib olib, kechasiyu kunduzi fikr to‘lqinlarini tarqatishardi.

Shtirner o‘zining himoya qiluvchi kostyumida bir necha soat uxlab oldi, ko‘p uxlash esa xavfli edi. Chunki jismoniy hujum ehtimoli bor edi. U barcha xizmatkorlariga himoya kostyumlari kiygizib, ularni yaxshilab qurollantirdi.

Shtirner holdan toydi-yu, lekin taslim bo‘lmadi. U shoshilinch ravishda o‘z mashinasini yanayam mukammallashtirdi, endi bu mashina dushman radiomashinalarini ishdan chiqazishi kerak edi.

Urush bir necha kun davom etdi.