Քաջարի զինվոր Շվեյկի արկածները

Կառամատույցում, հունգարացի ժանդարմներով շրջապատված, կանգնած էին մի խումբ ձերբակալված ռուսիններ։ Նրանց մեջ կային մի քանի ուղղափառ քահանաներ, ուսուցիչներ և զանազան շրջաններից բերված գյուղացիներ։ Նրանց ձեռքերը պարանով կապել էին մեջքներին, իսկ իրենց՝ զույգ-զույգ իրար կապել։ Շատերի քթերը ջնջխված էին, իսկ գլխներին ուռուցքներ կային, որ նրանց պարգևել էին ժանդարմները ձերբակալելու ժամանակ։

Նրանցից փոքր-ինչ հեռու զվարճանում էր մի հունգարացի ժանդարմ։ Նա ուղղափառ քահանայի ձախ ոտքին պարան էր կապել, մյուս ծայրը բռնել ձեռքին, և, հրացանի խզակոթով սպառնալով, դժբախտ մարդուն ստիպում էր չարդաշ պարել։ Ժամանակ առ ժամանակ նա պարանը ձիգ էր տալիս, և քահանան վայր էր ընկնում։ Քանի որ ձեռքերը կապված էին մեջքին, քահանան չէր կարողանում վեր կենալ ու մեջքի վրա շուռ գալու հուսահատական փորձեր էր անում, ջանալով այդ կերպ ոտքի կանգնել։ Ժանդարմը քահ-քահ ծիծաղում էր արտասվելու աստիճան։ Երբ քահանային հաջողվում էր վեր կենալ, ժանդարմը ձիգ էր տալիս պարանը, և խեղճ մարդը նորից գետին էր թավալվում։

Դրան վերջ դրեց մի ժանդարմական սպա, որը հրամայեց մինչև գնացքի մեկնելը ձերբակալվածներին տանել կայարանի հետևի դատարկ մարագը, որպեսզի ոչ ոք չտեսնի, թե նրանց ինչպես են խոշտանգում։

Այդ միջադեպը շտաբի վագոնում առիթ տվեց մի թունդ խոսակցության, և, հարկ է արժանին հատուցել, սպաների մեծ մասն այդ դաժանությունը դատապարտեց։

— Եթե նրանք իսկապես դավաճաններ են,— գտնում էր պրապորշչիկ Կրաուսը,— ապա նրանց պետք է կախել, և ոչ թե խոշտանգել։

Պոդպորուչիկ Դուբն, ընդհակառակը, լիովին հավանություն էր տալիս հունգարացիների այդ վերաբերմունքին։ Նա այդ վերաբերմունքը կապում էր Սարաևոյի մահափորձի հետ և ամեն ինչ բացատրում նրանով, թե Հումեննե կայարանի հունգարացի ժանդարմները էրցհերցոգ Ֆրանց Ֆերդինանդի և նրա տիկնոջ մահվան վրեժն են լուծում։ Իր պնդումը որևէ բանով հիմնավորած լինելու համար նա հայտարարեց, թե դեռևս պատերազմից առաջ Շիմաչեկի «Չտրուլիստնիկ» ժուռնալի հուլիսի համարում մի հոդված է կարդացել էրցհերցոգի վրա կատարված մահավարձի մասին։ Հոդվածում գրված էր, թե Սարաևոյի անօրինակ ոճրագործությամբ հարված է հասցված ուղղակի մարդկանց սրտին։ Այդ հարվածը դաժան ու ցավագին է մանավանդ այն պատճառով, որ ոճիրը կյանքից զրկել է ոչ միայն գործադիր իշխանության ներկայացուցչին, այլև նրա հավատարիմ և շատ սիրելի ամուսնուն։ Այդ երկու կյանքերի ոչնչացմամբ խորտակվեց մի երջանիկ, օրինակելի ընտանիք, իսկ բոլորի կողմից սիրված նրանց զավակները որբ մնացին։

Պորուչիկ Լուկաշը ինքն իրեն քրթմնջաց, թե, հավանաբար, այստեղ, Հումեննեում, ժանդարմներն էլ ստացել են Շիմաչեկի «Չտրուլիստնիկ»-ը իր այդ հուզիչ հոդվածով։ Հանկարծ նրան ամեն ինչ այնքան գարշելի ու քստմնելի թվաց, որ նա խմելու և համաշխարհային վշտից ազատվելու պահանջ զգաց։ Պորուչիկը վագոնից դուրս եկավ և գնաց Շվեյկին որոնելու։

— Լսեցեք, Շվեյկ,— դիմեց նա նրան,— չգիտե՞ք որտեղից կարելի է մի շիշ կոնյակ գտնել։ Ես ինձ լավ չեմ զգում։

— Դա, համարձակվում եմ զեկուցել, պարոն օբեր-լեյտենանտ, կլիմայափոխությունից է։ Հնարավոր է, որ պատերազմի դաշտում դուք ձեզ ավելի վատ զգաք։ Մարդ ինչքան հեռանում է իր սկզբնական ռազմական բազայից, այնքան ավելի վատ է զգում։ Յոզեֆ Կալենդան էլ, որ Ստրաշնիցիիում այգեպան էր, մի անգամ այդպես հեռացել էր իր հայրենի տնից։ Ստրաշնիցիից նա գնում է Վինոգրադի և ճանապարհին կանգ առնում «Կանգառի մոտ» գինետանը։ Սկզբում ամեն ինչ լավ է լինում, բայց երբ հասնում է Կորուննի փողոցի ջրհան կայանին, սկսում է այդ փողոցի մի ծայրից մինչև մյուսը, մինչև սուրբ Լյուդմիլա եկեղեցին, պանդոկից պանդոկ մտնել, և ահա այդ ժամանակ ուժերը նրան լքում են։ Սակայն նա չի վախենում, քանի որ այդ երեկո Ստրաշնիցիի «Ռեմիզի մոտ» գինետանը մի տրամվայի վագոնավարի հետ գրազ էր եկել, թե երեք շաբաթում կարող է ոտքով շուրջերկրյա ճանապարհորդություն կատարել։ Եվ ավելի ու ավելի էր հեռանում իր հայրենի տնից, մինչև որ երթադադար է տալիս Կառլի հրապարակի «Սև գարեջրագործ» պանդոկում։ Այնտեղից գնում է Մալա Ստրանայի «Սուրբ Տոմաշ»-ի մոտի գարեջրատունը, իսկ հետո, դադար առնելով «Մոնտանգների մոտ» գիետանը, բարձրանում է վեր, կանգ առնում «Բրաբանտների թագավորի մոտ» պանդոկում և գնամ «Սքանչելի տեսարան» պանդոկը, իսկ այնտեղից՝ Ստրագովի վանքի մոտի գարեջրատունը։ Բայց այստեղ կլիմայի փոփոխությունը իրեն զգալ է տալիս։ Հասնում է նա Լորետանի հրապարակը, և այդ ժամանակ նրան այնպիսի հայրենաբաղձություն է համակում, որ թրմփալով գետին է գլորվում, սկսում մայթի վրա թավալ տալ և բղավել․ «Բարի մարդիկ, էլ առաջ չեմ գնա։ Թքել եմ (կներեք կոպիտ արտահայտությանս համար, պարոն օբեր-լեյտենանտ) այդ շուրջերկրյա ճանապարհորդության վրա»։ Բայց, այնուամենայնիվ, եթե ցանկանում եք, պարոն օբեր-լեյտենանտ, ես ձեզ համար կոնյակ կգտնեմ, միայն թե վախենում եմ հանկարծ գնացքը շարժվի։

Պորուչիկ Լուկաշը նրան հավաստիացրեց, թհ իրենք երկու ժամից շուտ չեն շարժվի և թե կոնյակը շշերով ծածուկ վաճառում են հենց այդտեղ, կայարանի հետևում։ Կապիտան Սագները Մատուշիչին արդեն ուղարկել է այնտեղ, և նա տասնհինգ կրոնով նրա համար միանգամայն լավ կոնյակ է բերել։ Պորուչիկ Լուկաշը Շվեյկին տասնհինգ կրոն տվեց և հրամայեց անհապաղ գործել, միայն թե ոքի չասել, թե կոնյակը նրա համար է և թե նա է ուղարկել գնելու, քանի որ, ճիշտն ասած, դա արգելված բան է։

― Անհոգ եղեք, պարոն օբեր-լեյտենանտ, ամեն ինչ լավ կլինի։ Ես շատ եմ սիրում բոլոր արգելված բաները և, մեկ էլ տեսար, ինքս էլ չիմանալով, որևէ արգելված բան եմ անում․․․ Մի անգամ Կառլինի զորանոցում մեզ արգելել էին․․․