Küçük Prens

Kovayı ağır ağır çektim ve kuyunun kenarına bıraktım. Kovanın içindeki su hala titriyordu ve makaranın sesini hem kulaklarımda, hem de titreyen suda duyabiliyordum. Güneşin titrek ışıltılarını görebiliyordum.

 Медленно вытащил я полное ведро и надежно поставил его на каменный край колодца. В ушах у меня еще отдавалось пенье скрипучего ворота, вода в ведре еще дрожала, и в ней играли солнечные зайчики.

“Bu sudan içmek istiyorum” dedi küçük prens, “bana biraz su verir misin?”

- Мне хочется глотнуть этой воды, - промолвил Маленький принц. - Дай мне напиться...

İşte şimdi onun ne aradığını anlamıştım!

И я понял, что он искал!

Kovayı dudaklarına dayadım. İçerken gözleri kapalıydı. Bir bayram şekeri kadar tatlıydı bu su. Diğer besinlerin hepsinden farklıydı. Yıldızların altında yapılan bir yürüyüşten, makaranın şarkısından ve kollarımın emeğinden dünyaya gelmişti. Kalbe faydalıydı. Bir armağandı sanki. Küçük bir çocukken Noel’de aldığım hediyenin güzelliği Noel ağacının ışıltısından, kutlamanın müziğinden, gülümseyen yüzlerin sıcaklığından gelirdi.

Я поднес ведро к его губам. Он пил, закрыв глаза. Это было как самый прекрасный пир. Вода эта была не простая. Она родилась из долгого пути под звездами, из скрипа ворота, из усилий моих рук. Она была как подарок сердцу. Когда я был маленький, так светились для меня рождественские подарки: сияньем свеч на елке, пением органа в час полночной мессы, ласковыми улыбками.

“Senin yaşadığın yerdeki insanlar,” dedi küçük prens, “bir bahçenin içinde binlerce gül yetiştiriyorlar ve yine de aradıklarını bulamıyorlar.”

- На твоей планете, - сказал Маленький принц, - люди выращивают в одном саду пять тысяч роз... и не находят того, что ищут...

“Doğru, bulamıyorlar” dedim.

- Не находят, - согласился я.

“Ve aslında aradıkları şeyi tek bir gülde, ya da bir avuç suda bulabilirlerdi.”

- А ведь то, чего они ищут, можно найти в одной-единственной розе, в глотке воды...

“Evet, haklısın” dedim.

- Да, конечно, - согласился я.

“Ama gözler göremez. İnsanın kalbiyle bakması gerekir.”

И Маленький принц сказал: - Но глаза слепы. Искать надо сердцем.

Suyu içmiştim. Nefesim yerine geldi. Güneş doğarken kumun rengi bal rengine dönüşmüştü. Bu renk çok hoşuma gidiyordu. Peki ama bu hissettiğim acı da neydi?

Я выпил воды. Дышалось легко. На рассвете песок становится золотой, как мед. И от этого тоже я был счастлив. С чего бы мне грустить?..

Yumuşak bir sesle: “Sözünde durmalısın” dedi yanıma otururken.

- Ты должен сдержать слово, - мягко сказал Маленький принц, снова садясь рядом со мною.

“Hangi söz?”

- Какое слово?

“Biliyorsun. Koyunuma bir ağızlık yapacağını söylemiştin. Çiçeğime karşı sorumluluğum var. Onu korumalıyım.

- Помнишь, ты обещал... намордник для моего барашка... Я ведь в ответе за тот цветок.

Ona bir ağızlık çizmek için cebimdeki kağıtları çıkardım. Resimleri görünce gülmeye başladı küçük prens ve:

Я достал из кармана свои рисунки. Маленький принц поглядел на них и засмеялся:

“Baobapların biraz lahanaya benzemiş” dedi.

- Баобабы у тебя похожи на капусту...

“Ya?”

Вот как!

Oysa ben baobaplarımla gurur duymuştum!

А я-то гордился своими баобабами!

“Çizdiğin tilki... kulakları... sanki biraz boynuza benziyorlar ve çok da uzunlar.”

- А у лисицы твоей уши... точно рога! И какие длинные!

Yine gülmeye başladı.

И он опять засмеялся.

“Haksızlık ediyorsun küçük prens” dedim. “Unutma ki, daha önce daha önce sadece iki boa yılanı çizmiştim.”