Лета трывожных дажджоў

КАЛЯДНАЯ ПЕСНЯ У ПЯЧОРЫ

Міхасю Дрынеўскаму

Ні сёння, ні заўтра, ні ўчора,—
Згубіўся знявераны час.
Калядная песня ў пячоры
На неба узводзіла нас.

«Адкуль вы і хто вы, дзяўчаты?» —

Пытаўся каменны дракон.
А тыя нібыта на свята
Стаялі ля светлых вакон.

Кружыліся гукі, як гусі,

І рэха нясла ў даланях
На голас маёй Беларусі
Славенскай зямлі глыбіня.

То бралася змрокам вячэрнім,

То смехам будзіла гаpy
Вясёлых правін адпушчэнне
3 паклонамі гаспадару:

«Ды няма ні ў кога

Каня такога...» —

Марозна звінелі падковы,

Высвіствалі палазы,
І светла вяла Міранкова
Святлана дзяўчат галасы.

Гулялі завейна пагляды

Люлялі калядніцы ціш,—
Сустрэнься з такой на каляды —
І ў пекле па-райску згарыш!..

«Ды няма ні ў кога

Двору такога...» —

Забыты дарогі, атэлі:

Падземная зала была
Тым дворам, дзе сэрцы святлелі...
І плакала ў змроку скала.

І грэшны анёл з падзямелля —

Маэстра — натхнёна ляцеў...
І ўсе святыя нямелі,
І кожны быць грэшным хацеў!..