Моабитские тетради

– ч баламны, очар кош итеп,
Мин очырдым иркен далага.
йтсгезче, зинар, з итеп,
Сагыш белн кипкн анага:
Кайда йри минем улларым?
Ана келе тели белерг:
Кая илт язмыш юлларын,
игме, лл лемг?

Кньягыннан очып, кгрчен
Кайтып керде ана йортына.
– Син, кгрчен, белм, кргнсе,
Салма мине сагыш утына.
Сйл дресен, кая зур улым?
Дньядамы бгърем, кз нурым?
– Кайгы сиа, ана. Кырымда
Улы лде сугыш кырында.

Катып калды ана, дшмде,
Ярсып чыкты кайнар яшьлре.
Кайгысыннан лкн улыны
Кмеш тсле булды ччлре.
– ч улымны, очар кош итеп,
Мин очырдым ерак далага.
йтсгезче, якын дус итеп,
Кайгы белн сулган анага.
Кайталмады йг зур улым,
Сугшып лде бгърем, кз нурым.
Уртанчысы, блки, исндер,
ил аардан миа исдер?

ил, уйнаклап, трз тбенд
Нидер йткн тсле кылынды.
– йтче, илкй, йргн иренд
Крмдеме минем улымны?

– Кайгы сиа, ана, уртанчы
Улы лде сугыш кырында.
Согы йрк тибеше тынганчы
Алмаз кылычы булды кулында.

Ауды ана таеп ушыннан,
Парчаланган йрк тзмде.
Елый-елый улы сагышыннан
Сукырайды аны кзлре.

– ч баламны, очар кош итеп,
Мин очырдым шомлы далага.
йтсгезче, зинар, з итеп,
Хсртеннн кйгн анага.

Ике улым лде сугышта,
Бер митем калды тормышта:
Крмсм д берг чесен,
Мин крермен, блки, кечесен?

Никтер очмый ккт кгрчен,
ил д тынган, йоклый, крсе.
Тик яратып урман буйларын
Ишетел быргы уйнавы.

Та алдыннан ана уянды
ир тетрткн тояк тавышына.
Трзг килеп таянды,
Чик-чама юк аны сагышына.

Шыгырдатып тавышын даганы
Бер ат кил, ярсый йрге.
Ат стенд улы ананы,
И кечесе, зелеп сйгне.

Ккргенд медаль алтынлы,
Кулларында и байрагы.
Каршы ала котлап батырны
Та нурлары, кошлар сайравы.

Крмс д ана улкаен,
Келе белн сизеп таныды.
– Балам! – диеп елап, ул аны
Ккрген килеп сарылды. –

Кайттымы, улым, алтыным!
Куанычым минем, актыгым!
Карт ананы кмеш ччен
Алтын яше тама батырны.

– Й, тынычлан, анам, борчылма,
Сиа улы, сине актыгы
Алып кайтты алмаз кылычында
Ил саулыгын, и шатлыгын.

Абыйларым канлы сугышта
и юлын сызып лделр.
Гомерлрен согы сулышта
Мге лмс данга трделр.

Калдырсам да кмеп еракта
Абыйларны батыр гдсен,
Алып кайттым данлы байракта
Каннарыны алсу шлсен…

Ана алды алсу байракны,
Кзен сртте – кзе ачылды:
Каршысында тора гайртле,
Ки ккркле батыр лачыны.

– ч баламны, очар кош итеп,
Мин очырдым иркен далага.
Сез килегез, якын дус итеп,
Кп кайгылар кичкн анага.

Ккрк стем имезеп, тирбтеп,
Мин ч лачын илг стердем.
Батыр крш ырын йртеп,
Кошларымны кырга очырдым.

Ике улым кире кайтмады,
Кешнп йри кырда атлары;
Мин аларга бирдем канымны,
Алар аны ерак калдырды.

Изге Ватан чен агызып,
и таын ирг кабызып,
Алып кайтты илг ул таны
Кече улым, батыр лачыным.

Ал медале аны путаллы,
Куандырды анай карчыгын.
ич лмгн тсле улларым,
ем тулы кызлар, егетлр;
Туя алмыйм тылап ырларын,
Минем балаларым кебеклр.

Бер кайгырсам, ике шатланам:
р тамчысы хлл стемне;
Илд мге лмс ат белн
л белгн уллар стердем.

Сез килегез бу шат анага,
Аны бген туган бйрме.
Агыла аа картлар, балалар,
е тулы ччк бйлме.

Ил шатлыгы белн тзлде
Йргене авыр ярасы.
Ил тренд, гллр эченд
ч батырны туган анасы.

Сентябрь, 1943