Unssen vruntliken grot stedes thovoren. Ersamen, leven here. Wi don iwer herlickheiden tho weten, dat dat volk, gi bi Clawes van der Heide hir gesant hebben, heft thomale groten schaden gedan underwegen mit rovereie unde dotslage, unde des geleken nu van dage quemen se hir in dat dorp unde overvillen her Andrewes Deben in dem gesinde, dar he inlach mit anderen guden mannen unde wolden en dar ut driven unde wenden em enen knecht aff, dar wi al hir in groten sorgen umme stan, unde hebben an uns vor war ingedan van sodaner weide wegen unde wendinge, unde wi wosten van den volk nicht, dat se dar hen weren. Hedde wi dat geweten, it solde wol na gebleven hebben. Doch wi mosten dat volk vort wissen in en ander dorp ene mile vort van uns unde bidoren se malk de havelude nicht wedderbringen. Se seggen kort aff, irer sal nicht en tho Revel kamen. Sus hebbe wi Clawes van der Heide nagesant, dat he sal den recht schuldegen utvragen unde uns den herbringen, em sal sin recht sehen vor sodan wait unde wendinge. Isset dat wi den ut dem hupen nicht konen bri[n] gen, so se wi dit nicht tho maken, so wolde wi, dat gi dat volk tho Revel hedden. Hir sit up vor sen unde en antwart jo er jo lever. Ok, leven heren, wi don iw tho weten, dat wi iw in twen breven berort hebben, dat wi hir nergen gein brot offt gedrencke konen krigen vor gelt unde konen dit volk nicht mit smachte holden. Se willen alle van hir. Nu senden gi uns noch 200 man tho dessen mit twen tune brodes unde dar nicht enen drunck bi. Wi vormeden uns, gi dat wol merken konen, dat wi dat volk mit worden nicht vullen konen, dar hört brot tho. Leven heren, isset, dat gi dit nicht wandelen willen, entthut uns dit volk, so kone wi allene hir mit den bussen nicht nabliven. Darumme sit hir up vor sen, it wert iw van uns noch geschreven. Wi werden enen langen kreckwech dem kumpthur volgen, so wi iw ok en dinxtedage schreven, wor unsse here de meister is. Vort, leven heren, wi dencken uns der 200 man nicht underthowinden, went de klachte kumpt so grot, dat wi se nicht vorantwarden können, sunder wi mochten mit en in groten schaden kamen, unde wi danckeden Gade, dat se van hir qwemen. Degenne, de gi en vor hovetlude sat hebben alse nuwen festen unde nuwen vorman, dat sin de, [de] dessen uplop tho den guden mans makeden. Isset, dat se uns den rechten hovetman nicht enkrigen, se solen darvor stan. Dem mot so sehen, sole wi tho vreden kamen. Hirmede sit Gade bevalen. Gheschreven im dorpe tho Meskell des kumpthurs van Revell des doneredages vor sunte Gerdruten anno LXXXI.
Hans van Hulderen, Hans Bockholt.
Ersamen, leven heren, de here van Revel unde de kumpthur weren van uns begeren[de], we solde mit dem heren van Revel up Wittensten bliven, unsser en unde de helffte des Volkes, do geve wi den volke dat vor, de seden, se wolden ungesplittert bliven. Do gaff uns de kumpthur vor, wi solden dar al bliven unde senden unsse perde van uns tho Revel. Dit weide dat volk kort aff nicht tho, se wolden nicht bestalt wessen unde seden dem kumpthur, se wolden em al volgen unde bi em levendich unde dot bliven. Sus heft uns de kumpthur al hir bescheden. Darumme schrivet uns noch, wo iw geraden duncket, unde vorsorget uns, so vor steit.
Письмо ливонского магистра Берндта фон дер Борха в Ревель о созыве ландтага в Риге 8 апреля; просит прислать хотя бы одного представителя от города со всеми полномочиями, чтобы ввиду русского нападения составить послание к немецким князьям и ганзейским городам; не может провести ландтаг во внутренних районах страны по причине их опустошения противником. Март 1481 года.
Почтенным и осмотрительным бургомистрам и ратманам нашего города Ревеля, нашим особенным, любезным подданным.