Польские сказки

Maciek w rozpaczy pędzi i myśli sobie:

„Głupi jestem, że jaskółki słuchami Ani zbyt duży, ani zbyt mały – niemądre słowa… Konia przy zwę, to jest zwierzę poczciwe ze skórą i kościami.”

Przyszedł koń i powiada:

– Ja znam wybornie wdzięczność i sprawiedliwość (я знаю отлично благодарность и справедливость), gdyż wożę (потому что вожу; wozić – возить), noszę swojego pana i zarabiam się w pługu na niego (ношу своего хозяина и зарабатываю в плуге для него; nosić – носить; zarabiać – зарабатывать).

– No i cóż (ну и что же)? – pyta Maciek uradowany (спрашивает обрадованный Мацек).

– Za to mnie pan głodem morzy i biciem srogo płaci (за это меня хозяин голодом морит и битьём жестоко платит; srogo – свирепо, сурово, жестоко)!

– Ja znam wybornie wdzięczność i sprawiedliwość, gdyż wożę, noszę swojego pana i zarabiam się w pługu na niego.

– No i cóż? – pyta Maciek uradowany.

– Za to mnie pan głodem morzy i biciem srogo płaci!

– O mocny Boże (о, сильный = всемогущий Боже; mocny – сильный; moc – сила)! – wykrzyknął Maciek strapiony (вскрикнул опечаленный Мацек; wykrzyknąć – прокричать, выкрикнуть, вскричать) – czy już z Twojego ślicznego świata zginęła wdzięczność i sprawiedliwość (разве = неужели из твоего прекрасного мира исчезла благодарность и справедливость; czy – ли, разве; zniknąć – исчезнуть)?

A jaskółka świergocze (а ласточка щебечет; świergotać – щебетать):

– Ludzie nauczyli swojskie zwierzęta niewdzięczności (люди научили домашних животных неблагодарности; nauczyć czegoś – научить чему-л.; swojski – свойский; домашний; zwierzę – животное), niesprawiedliwości (несправедливости)… Twój sędzia, Maćku (твой судья, Мацек), ani zbyt wielki (ни слишком большой), ani zbyt mały (ни слишком маленький), ale dziki być musi (но дикий быть должен)!

– O mocny Boże! – wykrzyknął Maciek strapiony – czy już z Twojego ślicznego świata zginęła wdzięczność i sprawiedliwość?

A jaskółka świergocze:

– Ludzie nauczyli swojskie zwierzęta niewdzięczności, niesprawiedliwości… Twój sędzia, Maćku, ani zbyt wielki, ani zbyt mały, ale dziki być musi!

– Pewnie mądralę-lisa trzeba mi przyzwać (наверное, умника-лиса нужно мне позвать) – rzekł sobie i sprowadził lisa (сказал себе и привёл лиса).

Kita ogonem na prawo (хвостом направо: «хвост хвостом направо»; kita – хвост /лисицы, белки/; ogon – хвост), na lewo macha (налево машет), oczyma strzyże (посматривает; strzyc – стричь; strzyc oczyma – посматривать), sprawy wysłuchuje nareszcie powiada (дело выслушивает, наконец говорит; wysłuchiwać czegoś – выслушать что-л.):

– Pewnie mądralę-lisa trzeba mi przyzwać – rzekł sobie i sprowadził lisa.

Kita ogonem na prawo, na lewo macha, oczyma strzyże, sprawy wysłuchuje nareszcie powiada: