Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

Czarowny wieczór wreszcie się skończył (очаровательный вечер наконец-то закончился; czarowny — волшебный, очаровательный). Pan Muldgaard wśród tysięcznych przeprosin (пан Мульгор среди тысячных = тысячи извинений), ale bardzo stanowczo (но очень решительно) uszczęśliwił nas informacją (осчастливил нас информацией; szczęście — счастье), że chwilowo nikomu nie wolno opuszczać Allerød (что временно никому не разрешено = никто не может покидать Аллеред; opuszczać — покидать, уезжать) bez porozumienia się z nim osobiście (без согласования лично с ним), Ewa, Roj i Anita otrzymali zezwolenie na mieszkanie we własnych domach (Эва, Рой и Анита получили разрешение на проживание = жить в собственных домах = у себя дома), ale im z kolei (но им, в свою очередь) zabroniono na tych samych warunkach opuszczać Roskilde i Kopenhagę (запрещено на тех самых условиях уезжать из Роскилля и Копенгагена). Opuszczanie granic Danii było kategorycznie wykluczone (выезд за пределы границ Дании был исключен = исключался категорически). Pełnią wolności zostali obdarzeni tylko Leszek i Henryk (полнотой = полной свободой оказались наделены только Лешек и Хенрик; obdarzyć kogoś czymś — преподнести что-л. кому-л. в подарок, наделить).

Czarowny wieczór wreszcie się skończył. Pan Muldgaard wśród tysięcznych przeprosin, ale bardzo stanowczo uszczęśliwił nas informacją, że chwilowo nikomu nie wolno opuszczać Allerød bez porozumienia się z nim osobiście, Ewa, Roj i Anita otrzymali zezwolenie na mieszkanie we własnych domach, ale im z kolei zabroniono na tych samych warunkach opuszczać Roskilde i Kopenhagę. Opuszczanie granic Danii było kategorycznie wykluczone. Pełnią wolności zostali obdarzeni tylko Leszek i Henryk.

— Przykro mi, moja droga (мне очень жаль, моя дорогая), że cię porzucam w takiej idiotycznej sytuacji (что я тебя покидаю в такой дурацкой ситуации; porzucić — покинуть, бросить) — powiedział Leszek ze smutkiem (сказал Лешек с грустью) i lekkim zakłopotaniem (и легким смущением). Ale jednak muszę odpłynąć (но все-таки я должен = мне нужно уплывать/отчаливать). Wątpię zresztą (впрочем, сомневаюсь), czybym się na coś przydał (что я бы в чем-нибудь пригодился), a im mniej będziesz miała tych przymusowych gości (а чем меньше у тебя будет этих = таких вынужденных гостей), tym lepiej dla ciebie (тем лучше для тебя).

Alicja melancholijnie pokiwała głową (Алиция меланхолично покивала головой).

— Przykro mi, moja droga, że cię porzucam w takiej idiotycznej sytuacji — powiedział Leszek ze smutkiem i lekkim zakłopotaniem — Ale jednak muszę odpłynąć. Wątpię zresztą, czybym się na coś przydał, a im mniej będziesz miała tych przymusowych gości, tym lepiej dla ciebie.

Alicja melancholijnie pokiwała głową.

— Przyjadą następni (приедут следующие) — powiedziała z westchnieniem (сказала она со вздохом). — Kiedy chcesz jechać (когда ты хочешь ехать/уезжать)?

— Jeszcze dzisiaj, ostatnim pociągiem (еще/уже сегодня, последним поездом). Jutro o świcie odbijamy (завтра на рассвете отплываем/отчаливаем). Załoga czeka tylko na mnie (экипаж ждет только меня), nie mogę ich dłużej trzymać (я не могу их дольше держать/задерживать).

— A Elżbieta (а Эльжбета)? Nie poczekasz na nią (не подождешь ее)?