Польский язык с И. Хмелевской. Всё красное

— Nie ja (не я). I przyjmij do wiadomości (и прими к сведению), że nie ja zabiłam Edka (что не я убила Эдека), nie ja otrułam Kazia (не я отравила Казио), a na twojej śmierci wcale mi nie zależy (а/и в твоей смерти я тоже не заинтересована). Pogódź się z tym raz na zawsze (примирись с этим раз /и/ на всегда) i odczep się ode mnie (и отцепись о меня). Ja tych rzeczy nie robię (я этих = таких вещей не делаю), ja je tylko opisuję (я их только описываю). O Edku tyle wiem, co od ciebie (об Эдеке я знаю /ровно/ столько, что от тебя = что ты мне сказала). Zosia wie więcej (Зося знает больше).

Odwróciła się i nieco chwiejnym krokiem oddaliła w głąb korytarza.

— Zamknij za nią drzwi — powiedziała Alicja. — Już się nie miało co wysypać, tylko akurat kawa. Ciekawe, kto ją odkręcił.

— Nie ja. I przyjmij do wiadomości, że nie ja zabiłam Edka, nie ja otrułam Kazia, a na twojej śmierci wcale mi nie zależy. Pogódź się z tym raz na zawsze i odczep się ode mnie. Ja tych rzeczy nie robię, ja je tylko opisuję. O Edku tyle wiem, co od ciebie. Zosia wie więcej.

Przez chwilę zastanowiłam się uczciwie (на какое-то время я честно призадумалась), czy na pewno mówię prawdę (точно ли я говорю правду). Nie, istotnie (нет, в самом деле), Edka znałam właściwie wyłącznie przez Alicję (Эдека я знала исключительно через Алицию), a to, o co go miałam zapytać (а то, о чем я его должна была/хотела спросить), nic mi o nim nie mówiło (ничего мне о нем не говорило).

— Nie wierzę (я не верю), że to Zosia go zamordowała (что это Зося его убила) — powiedziała kategorycznie Alicja (категорично сказала Алиция). — Nie mówiąc już o tym (не говоря уже о том), że nie wierzę w jej zamachy na mnie (что не верю в ее покушения на меня).

— Ja też nie wierzę (я тоже не верю), ale nie wiem (но не знаю). Możliwe, że to ty sama (возможно, что это ты сама). Uszami ci wyszło to stado gości (ушами = боком тебе вышло это стадо гостей) i w ten sposób się ich pozbywasz (и таким /вот/ способом/образом ты от них избавляешься). Nie wiem, na kogo teraz kolej (не знаю, чья сейчас очередь), na Pawła czy na mnie (Павла или моя), bo Elżbieta się wyprowadza dobrowolnie (так как Эльжбета переезжает добровольно), a Zosię zostawisz sobie pewno na koniec (а Зосю ты себе оставишь, наверное, на конец).

Przez chwilę zastanowiłam się uczciwie, czy na pewno mówię prawdę. Nie, istotnie, Edka znałam właściwie wyłącznie przez Alicję, a to, o co go miałam zapytać, nic mi o nim nie mówiło.

— Nie wierzę, że to Zosia go zamordowała — powiedziała kategorycznie Alicja. — Nie mówiąc już o tym, że nie wierzę w jej zamachy na mnie.

— Ja też nie wierzę, ale nie wiem. Możliwe, że to ty sama. Uszami ci wyszło to stado gości i w ten sposób się ich pozbywasz. Nie wiem, na kogo teraz kolej, na Pawła czy na mnie, bo Elżbieta się wyprowadza dobrowolnie, a Zosię zostawisz sobie pewno na koniec.

— Idiotka (идиотка/дура).

— Najlepiej Edka znałaś ty i (лучше всех Эдека знала ты и), tak między nami mówiąc (так, между нами говоря), miałaś z nim najwięcej wspólnego (у тебя с ним было больше всего общего). Stał się dla ciebie kłopotliwy (он стал тебя напрягать; kłopotliwy — затруднительный), więc go sprzątnęłaś (вот ты его и убрала).

— No dobrze (ну, хорошо) — zgodziła się Alicja po namyśle (согласилась Алиция, после раздумья = поразмыслив; namysł — раздумье, размышление) i dodała z zaciekawieniem (и добавила с любопытством): — A tego Kazia Elżbiety (а этого Казио Эльжбеты)?