Читаем Расцвет и крах Османской империи. Женщины у власти полностью

91. Esposito J. L. Women In Muslim Family Law. – Syracuse: Syracuse University Press., 1982.– 195 p.

92. Faroqhi S. Osmanli Tarihi nasil Incelenir: Kaynaklara Giris // Qeviri, Altok Z. -İstanbul, 1999. – 336 s.

93. Faroqhi S. Osmanli Kulturu ve Gundelik Yasam: Ortacagdan Yirminci Yuzyila // Qeviri, Kilic E. – İstanbul, Tarih Vakfi Yurt Yayinlan, 1997. – 364 s.

94. Faroqhi S. Towns and Townsmen of Ottoman Anatolia // Qeviri, Kalaycioglu N. -İstanbul, Tarih Vakfi Yurt Yayinlan, 2000. – 458 s.

95. Fisher C.G. and Fisher A. Topkapi Sarayi In the Mid-Seventeenth Century: Bobovis Description // Archivium Ottomanicum 10. – 1985–1987. – S. 5-81.

96. Fleischer C.H. Bureaucrat and Intellectual In the Ottoman Empire: The Historian Mustafa Ali (1541–1600). – Princeton, N.J., 1986. – 286 p.

97. Freely J. Inside the Seraglio. – New York, Penguin, 1999 // Çeviri, Çetin A. – İstanbul, Remzi kitabevi, 2000. – 368 s.

98. Freely J. İstanbul, the Imperial City. – New York, 1996 // Çeviri, Eren L. – İstanbul, ileti^im, 1999. – 392 s. + 8 paint.

99. Goodwin G. Osmanli Kadimmn Ozel Diinyasi. // Çeviri Giil S.; Hazirlayanlar Ozmen R., Kocabiyik E. – İstanbul, Sabah Yayincibk, 1997. – 208 s.

100. Gokbilgin M.T. XV–XVI. Asirlarda Edirne ve Paşa Livasi. Vakiflar, Miilkler, Mukataa-lar – İstanbul, 2007. – Işaret Yayınları, 2007. – 968 s.

101. Gokbilgin M.T. “Orhan”, Islam Ansiklopedisi. 13 Cilt. – Eskişehir, 2001. – Cilt. 9. S. 399–408.

102. Gokbilgin M.T. “İbrahim Paşa” Islam Ansiklopedisi. 13 Cilt. – Eskişehir, 2001. – Cilt, 5/2. S. 908–915.

103. Gokbilgin M.T. Rustem Paşa ve hakkindaki ithamlar // İstanbul Universitesi Tarih Dergisi, C.VIII, sayi 11–12, istanbul, 1955. S. 12–50.

104. Hala^oglu Y. Osmanli Imparatorlugu nun Iskan Siyaseti ve Aşiretlerin Yerleştirilmesi. -Ankara, TTK Basimevi, 1991. – 179 s.

105. Hammer B.J.P. Histoire de TEmpire Ottoman // Çeviri ve Haz. Qevik M. 1 °Cilt. -İstanbul, 1992.

106. Kazankaya H. Fatih Sultan Mehmet: İstanbul’un Fethi ve Fethin Karanlik Noktalan. -İstanbul, Toplumsal Donusum Yayinlan, 1999. – 753 s.

107. Helly D. O., Reverby S. M. (eds.). Gendered Domains: Rethinking Public and Private In Womens History. Ithaca – N. Y., 1992. – S. 1-17.

108. Imber C. The Ottoman Empire, 1300–1650. The Structure of Power. – London, Pal-grave MacMillan, 2002. – 432 p.

109. Inalcik H. The Question of the Emergence of the Ottoman State // International Journal of Turkish Studies, 2/2. – 1981–1982. P. 71–79 // Özel O. ve Oz M. (ed.). SogiitTen istanbula: Osmanli Devleti nin Kuruluşu Uzerine Tartışmalar// Qeviri, Oz M. – Ankara, Imge Kitabevi, 2000. – S. 225–240.

110. Inalcik H. Ottoman Methods of Conquest // Studia Islamica, 2. 1954. – P. 103–129 // Özel O. ve Oz M. (ed.). SogiitTen istanbula: Osmanli Devleti nin Kuruluşu Üzerine Tartışmalar // Çeviri, Özel O. – Ankara, imge Kitabevi, 2000. – S. 443–472.

111. Inalcik H. The Ottoman Empire: The Classical Age, 1300–1600, London 1973. – 279 s.

112. inalcik H. Fatih Devri iizerinde Tetkikler ve Vesikalar I. istanbul, TTK Basimevi, 1995. – 245 s. + 10 levha.

113. inalcik H. Osmanlilarda Saltanat Veraset Usulu ve Turk Hakimiyet Telakkisiyle Ilgi-si // Siyasal Bilgiler Fakultesi Dergisi. 1959. Vol. 14, no.l. – S. 69–94.

114. Jennings R.C. Some Thoughts on the Gazi Thesis // Wiener Zeitschrift fur die Kunde des Morgenlandes. 1986. Vol. 76. P. 151–161 // Özel O. ve Oz M. (ed.). SogiitTen istanbula: Osmanli Devleti nin Kuruluşu Uzerine Tartışmalar// Çeviri, Emiroglu K. – Ankara, imge Kitabevi, 2000. – S. 429–441.

115. Juynboll Th. W. “Abid”. ІА, Cilt 1. – Eskişehir, 2001. – S. 110–114.

116. Kelemen Mikeş. Osmanlfda Bir Macar Konuk Prens Rakoczi ve MikeşTn Turkiye Mektuplan // Çeviri, Tasnadi, E. – istanbul, 1999. – 296 s.

117. Kemalpaşazade. Tevarih-i Al-i Osman. 1. cilt. // (ed.) Turan S. – Ankara, 1970.

118. Koçu R.E. Osmanli Padişahlan. – istanbul, 1981. – 444 s. + 36 resim.

119. Koçu R.E. Osmanli Tarihinin Panoramasi. – istanbul, 2003. – 437 s.

120. Komiirciyan E.C. istanbul Tarihi: XVII. Asirda istanbul // Çeviri, Andreasyan, H.D. -istanbul, Eren, 1988. – 328 s.

121. Kopriilii M.F. Bizans Miiesseselerinin Osmanli Miiesseseleri Uzerinde Tesiri // Tiirk Hukuk ve iktisad Tarih Mecmuasi. № 1. – istanbul, 1931. – S. 165–313.

122. Kopriilii F. Osmanli nin Etnik Kokeni. – istanbul, Kaynak Yayinlan, 1999. – 92 s.

123. Kramers J.H. “Sultan”. ІА, Cilt 11. – Eskişehir, 2001. – S. 24–28.

124. Kreutel F.R. Haniwaldanus Anonimine gore Sultan Bayezid-I Veli (1481–1512) // Qeviri, Ostiirk, N. – istanbul, TDA Vakfi, 1997. – 87 s.

125. Kritovulos. istanbulun Fethi // Qeviri Gokman M. – istanbul, Toplumsal Dagitim, 1967.-251 s.

126. Kunt I.M. The Sultans Servants: The Transformation of Ottoman Provincial Government, 1550–1650. – New York, 1983. – S. 96.

127. Kunt M. Siyasal Tarih (1300–1600) // Türk Tarihi. IV Cilt (ed.) Aksin S. // Osmanli Devleti 1300 – 1600. – istanbul, Milliyet, 1987.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Философия символических форм. Том 1. Язык
Философия символических форм. Том 1. Язык

Э. Кассирер (1874–1945) — немецкий философ — неокантианец. Его главным трудом стала «Философия символических форм» (1923–1929). Это выдающееся философское произведение представляет собой ряд взаимосвязанных исторических и систематических исследований, посвященных языку, мифу, религии и научному познанию, которые продолжают и развивают основные идеи предшествующих работ Кассирера. Общим понятием для него становится уже не «познание», а «дух», отождествляемый с «духовной культурой» и «культурой» в целом в противоположность «природе». Средство, с помощью которого происходит всякое оформление духа, Кассирер находит в знаке, символе, или «символической форме». В «символической функции», полагает Кассирер, открывается сама сущность человеческого сознания — его способность существовать через синтез противоположностей.Смысл исторического процесса Кассирер видит в «самоосвобождении человека», задачу же философии культуры — в выявлении инвариантных структур, остающихся неизменными в ходе исторического развития.

Эрнст Кассирер

Культурология / Философия / Образование и наука
История Франции
История Франции

Андре Моруа, классик французской литературы XX века, автор знаменитых романизированных биографий Дюма, Бальзака, Виктора Гюго и др., считается подлинным мастером психологической прозы. Однако значительную часть наследия писателя составляют исторические сочинения. Ему принадлежит целая серия книг, посвященных истории Англии, США, Германии, Голландии. В «Истории Франции», впервые полностью переведенной на русский язык, охватывается период от поздней Античности до середины ХХ века. Читая эту вдохновенную историческую сагу, созданную блистательным романистом, мы начинаем лучше понимать Францию Жанны д. Арк, Людовика Четырнадцатого, Францию Мольера, Сартра и «Шарли Эбдо», страну, где великие социальные потрясения нередко сопровождались революционными прорывами, оставившими глубокий след в мировом искусстве.

Андре Моруа , Андрэ Моруа , Марина Цолаковна Арзаканян , Марк Ферро , Павел Юрьевич Уваров

Культурология / История / Учебники и пособия ВУЗов / Образование и наука