Rubaji

Heta čara — joj rozum pašanu daje,
Łob z luboŭju sviatoju całuje jaje.
A hančar losu hožuju čaru takuju,
Sam stvaryŭšy, ab doł na kavałački bje.

* * *

Raz, kažuć, buduć huryi, i raj,
I miod, i čystaha vina praz kraj.
Nie hrech ciapier vinu i lubym pakłaniacca,
Bo ŭrešcie my ŭ toj samy pryjdziem kraj.

* * *

A mnie b kupić prasnak pšaničny na tarhu,
Vina dva many, baranovuju nahu
I siesci z lubaj u rujinach, — hetkaj asałodaj
Sułtan nie moža ciešycca, a ja mahu.

* * *

Haniebna imiem słynnym vysicca nad svietam,
Saromiecca biady pad niebaschiłam hetym.
Ad soku vinahradnaha pjaniutkim być
Lepš, čym prasłavicca zniamožanym askietam.

* * *

Mnie rajać: «Mieniej pi, bo ty — mužčyna!
Pryčyna ŭ čym, što pješ vino niaspynna?»
«Pryčyna — luby tvar i ranicy vino.
Razvaž, ci josć bolš važkaja pryčyna?»

* * *

I serca kožnaje, pałonienaje joj, — ščaslivaje,
I hołaŭ, staŭšii pyłam vulicy tvajoj, — ščaslivaja,
Nie złujsia na jaje za kryŭdaŭ drabnatu,
Bo ŭsio, čamu ŭsmichajecca jaje nastroj, — ščaslivaje.

* * *

Zasłony tajamnic nie ŭzniać, adužaŭšy zniamohu,
Nie viedajem, kali duša rychtujecca ŭ darohu.
U sercy ciomnaje ziamli prystanak naš adzin.
Dyk pi vino — taki'ja kazki daspadoby bohu.

* * *

Vino varjatu, mnie — kachanaja adna,
Pju, nie bajusia być zniasłaŭlenym spjana.
Ja vypju hetulki, što kožny zapytaje:
«Hej, ty adkul idzieš, harłač vina?»

* * *

Vino — rubin prazrysty, a harłač — krynica,
U ciele pi'jały duša vina tajicca,
I čara z kryštalu iskrycca ad vina
Slaźmi, dzie kroŭ łazy, što doł akryła nica.

* * *

Tajny svietu, što ŭ sšytak u słoŭ sparyšy
Ja schavaŭ, nie razviažaš, jak ni varušy.
Jak niama miž vučonych mužoŭ viernych słovu,
Nielha ŭsio raskazać, što ŭ mianie na dušy.

* * *

Ja tajnu, vypieščanuju ŭ sałodkaj skrusie,
Tabie paviedamlu ŭ sviatym prymusie:
Z miłosciu da ciabie sydu ŭ ziamlu,
Z miłosciu da ciabie z ziamli ŭzdymusia.

* * *

Choć dla ciabie hety sviet biesprytulny stvarali,
Mudryja rajać u im nie daviaracca žalu.
Šmat da ciabie padobnych pryjšło, adyšło.
Kradź svaju dolu, pakul i samoha nie ŭkrali.

* * *

Rannie ŭžo na nahach, pračynajsia, junak!
Poŭni kubak vinom, harkavatym na smak,
Hety mih, što pazyčyli ŭ tlennym zakutku,
Budzieš doŭta šukać, dy nie znojdzieš ni'jak.

* * *

Dzień taki, što ŭ nieba dno vidno,
Kvietki chmaraj zmyli pył daŭno.
Sałaviej kryčyć na movie tajny
Žoŭtaj ružy: «Treba pić vino!»

* * *

Ty — tvarec, i mianie ty takoha stvaryŭ,
Serca chmielać vino i miłosny paryŭ.
Jak stvaryŭ ty mianie ŭ dzień svoj pieršy takoha,
Što ž u piekła šturchaješ ciapier pad abryŭ?

* * *