Читаем Salarys полностью

Minuła jašče dvoje sutak, ekspierymient paŭtaryli apošni raz, renthienaŭskija pramiani abšaryli ŭžo značnuju častku Akijana, na poŭdni zjavilisia vydatna bačnyja z našaj vyšyni, choć i było bolš za trysta kiłamietraŭ, Arenidy — łancuh z šasci skalistych viaršyniaŭ. Piki Arenid zdavalisia zaledzianiełymi, ale na samaj spravie ich pakryvaŭ nalot arhaničnaha pachodžannia — horny łancuh niekali byŭ dnom Akijana.

My pamianiali kurs, skiravaŭšy na paŭdniovy ŭschod, i praz niejki čas išli ŭzdoŭž hornaha barjera, jaki zlivaŭsia z chmarami, typovymi dla čyrvonaha dnia; pasla ŭsio znikła. Minuła dziesiać dzion z času pieršaha ekspierymienta.

Za ŭvieś hety čas na Stancyi ničoha nie adbyłosia. Aŭtamatyčnaja aparatura paŭtarała ekspierymient zhodna z raspracavanaj Sartoryusam prahramaj, i ja navat nie viedaju, ci kantralavaŭ chto-niebudź dziejanni aŭtamataŭ. I ŭsio adno na Stancyi niešta adbyvałasia. Zrešty, nie pamiž ludźmi. Ja bajaŭsia, što Sartoryus znoŭ zapatrabuje pačać pracu nad anihilataram; akramia taho, ja čakaŭ, jak adreahuje Snaŭt, kali daviedajecca ad Sartoryusa, što ja padmanuŭ jaho, pierabolšyŭšy niebiaspieku, jakuju mahło vyklikać zniščennie niejtrynnaj materyi. Adnak ničoha nie zdaryłasia, i na pieršym časie ja nie moh daŭmiecca, u čym sprava. Viadoma, ja različvaŭ na niejkuju łavušku, ličyŭ, što padrychtoŭka i sama praca trymajucca ŭ tajnie, i tamu kožny dzień zaziraŭ u pamiaškannie biez akon pad hałoŭnaj łabaratoryjaj — tam znachodziŭsia anihilatar. Ni razu nikoha ja tam nie zaspieŭ; kali mierkavać pa słoju pyłu, jaki pakryvaŭ achoŭny kažuch i kabieli, da aparatury nichto nie dakranaŭsia šmat tydniaŭ.

Snaŭt, jak i Sartoryus, taksama niekudy znik, i z im nielha było zviazacca jaho videafon nie adkazvaŭ. Niechta, vidać, kiravaŭ rucham Stancyi, ale chto kankretna — nie viedaju, bo mianie heta, jak ni dziŭna, mała turbavała. Ja byŭ zusim abyjakavy i da taho, što Akijan nijak nie reahavaŭ na dosledy; praz dva-try dni ja nie tolki pierastaŭ čakać albo bajacca niejkaj reakcyi, a naohul zabyŭsia i pra jaje, i pra ekspierymient. Ja cełymi dniami prasiedžvaŭ u biblijatecy albo ŭ kabinie razam z Chery, jakaja chadziła za mnoj, jak cień. Ja bačyŭ, što našy spravy dreń i što hetki stan tupoj apatyi nie moža doŭžycca biaskonca. Treba było niejak pieraadoleć jaho, niešta pamianiać u našych adnosinach, ale ja nie moh pryniać nijakaha rašennia i adhaniaŭ ad siabie navat dumku pra pieramieny. Mahu patłumačyć heta tolki adnym — mnie zdavałasia, što ŭsio na Stancyi, i asabliva našy ŭzajemaadnosiny z Chery, znachodzicca ŭ stanie nadzvyčaj niaŭstojlivaj raŭnavahi i ad luboha šturška razvalicca. Čamu? Nie viedaju. Dziŭna, što Chery adčuvała toje ž samaje. Kali ja dumaju ciapier pra heta, mnie ŭiaŭlajecca, što niapeŭnasć, niaŭstojlivasć, pradčuvannie mahčymaha ziemlatrusu byli vyklikany pranizvajučaj usiu Stancyju prysutnasciu, jakaja ničym inšym siabie nie vyjaŭlała. Choć, mahčyma, na prysutnasć što-ništo zviartała ŭvahu, a mienavita — sny. Ni raniej, ni pasla nikoli ŭ mianie nie było hetkich pryvidaŭ, tamu ja vyrašyŭ zapisvać ich. Dziakujučy zapisam ja mahu zaraz pasprabavać raskazać pra svaje sny, ale raskaz moj budzie frahmientarnym i pazbaŭlenym niepaŭtornaj raznastajnasci pryvidaŭ. Niejkim niezrazumiełym čynam u prastory, dzie nie było nieba, ziamli, padłohi, stoli, scien, ja, ci to skurčany, ci to zviazany, apynaŭsia ŭ čužoj mnie substancyi, urastaŭ u niežyvuju, nieruchomuju, biasformiennuju hłybu, a moža, ja i sam stanaviŭsia hłybaj, cieła majo znikła, vakol mianie snavali ledź prykmietnyja ružovyja plamy, jany płavali ŭ asiaroddzi, jakoje pa aptyčnych ułascivasciach adroznivałasia ad pavietra: tolki na vielmi blizkaj adlehłasci rečy nabyvali vyraznyja — navat zanadta, nienaturalna vyraznyja — abrysy. Uvohule ŭ maich snach navakołle było značna bolš kankretnym i materyjalnym, čym na samaj spravie. Kali ja pračynaŭsia, to adčuvaŭ dziŭny stan: realnasciu, sapraŭdnaj realnasciu byŭ son, a toje, što ja bačyŭ, kali raspluščvaŭ vočy, — tolki jaje bledny adbitak.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Дневники Киллербота
Дневники Киллербота

Три премии HugoЧетыре премии LocusДве премии NebulaПремия AlexПремия BooktubeSSFПремия StabbyПремия Hugo за лучшую сериюВ далёком корпоративном будущем каждая космическая экспедиция обязана получить от Компании снаряжение и специальных охранных мыслящих андроидов.После того, как один из них «хакнул» свой модуль управления, он получил свободу и стал называть себя «Киллерботом». Люди его не интересуют и все, что он действительно хочет – это смотреть в одиночестве скачанную медиатеку с 35 000 часов кинофильмов и сериалов.Однако, разные форс-мажорные ситуации, связанные с глупостью людей, коварством корпоратов и хитрыми планами искусственных интеллектов заставляют Киллербота выяснять, что происходит и решать эти опасные проблемы. И еще – Киллербот как-то со всем связан, а память об этом у него стерта. Но истина где-то рядом. Полное издание «Дневников Киллербота» – весь сериал в одном томе!Поздравляем! Вы – Киллербот!Весь цикл «Дневники Киллербота», все шесть романов и повестей, которые сделали Марту Уэллс звездой современной научной фантастики!Неосвоенные колонии на дальних планетах, космические орбитальные станции, власть всемогущих корпораций, происки полицейских, искусственные интеллекты в компьютерных сетях, функциональные андроиды и в центре – простые люди, которым всегда нужна помощь Киллербота.«Я теперь все ее остальные книги буду искать. Прекрасный автор, высшая лига… Рекомендую». – Сергей Лукьяненко«Ироничные наблюдения Киллербота за человеческим поведением столь же забавны, как и всегда. Еще один выигрышный выпуск сериала». – Publishers Weekly«Категорически оправдывает все ожидания. Остроумная, интеллектуальная, очень приятная космоопера». – Aurealis«Милая, веселая, остросюжетная и просто убийственная книга». – Кэмерон Херли«Умная, изобретательная, брутальная при необходимости и никогда не сентиментальная». – Кейт Эллиот

Марта Уэллс , Наталия В. Рокачевская

Фантастика / Космическая фантастика / Научная Фантастика
Серый
Серый

Необычный молодой человек по воле рока оказывается за пределами Земли. На долгое время он станет бесправным рабом, которого никто даже не будет считать разумным, и подопытным животным у космических пиратов, которые будут использовать его в качестве зверя для подпольных боев на гладиаторской арене. Но именно это превращение в кровожадного и опасного зверя поможет ему выжить. А дальше все решит случай и даст ему один шанс из миллиона, чтобы вырваться и не просто тихо сбежать, но и уничтожить всех, кто сделал из него настолько опасное и смертоносное оружие.Судьба делает новый поворот, и к дому, где его приняли и полюбили, приближается армада космических захватчиков, готовая растоптать все и всех на своем пути. И потому ему потребуется все его мужество, сила, умения, навыки и знания, которые он приобрел в своей прошлой жизни. Жизни, которая превратила его в камень. Камень, столкнувшись с которым, остановит свой маховик наступления могучая звездная империя. Камень, который изменит историю не просто одного человека, но целой реальности.

Константин Николаевич Муравьев , Константин Николаевич Муравьёв

Детективы / Космическая фантастика / Боевики