Сезимдер карыбайт

– Мен эми эч кимиерге барып жалынбайм, силер чн лгндн биримин, з оокатыарды кыла бергиле, – деп Тейитбек йн кирип кетти. Сейитбек бир топко туруп, анан з йн жнд.

Ошол бойдон Тейитбек эч жакка чыкпай йнд болчу. Бгн мрбек келгенде кубанып, ата-бала кучакташып кршт.

– Кандай жатасы, ата?

– Жакшы, кудайга шгр, кир йг.

– Ушундай эле.

– Эмне биротоло келдиби?

– Ооба, бир жолу чыктым, айткан жокмун, издеп калышы ммкн, мен кетишим керек, ата.

– Эмне болду, дагы бирдеме кылдыбы?

– Жо-ок, атамдар йлн дейт, мага ким тиймек эле, туурабы, мен аяксыз бирмн да, чынбы? Атам тир туруп, мага бир жылуу сз айта албаса, же тууган дегенди билбесем, анан кайсы арыма йлнм, кайсы кызга барып сйлйм?

– Уулум, детдомдо чоойгондор деле йлнп жатпайбы, сенин баккан ата-эне, мен турбайынбы. Тууган-урук дейси, сени азыр апама алып барам, ал сенин чо эне, менде бир тууган деле бар, – деп ордунан тура калды. – Жр, балам, чо энее алып барайын.

– Ата, мен азыр барбайм аларга. Шаарга кетем, ошо жакта иштеп, аман болсом бир беш-он жылдан кийин келээрмин. Сага жолугуп койойун деп эле келгем, – деп мрбек жер карады.

– Шаарга барганда эмне иш кыласы, таанышы болбосо, же кесиби жок, шаарга барбай эле кой.