Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Пасля падвойнага забойства пан Кунцэвч раптам асты да занятка акультызмам не пажада працягваць свае эксперыменты. Ён зншчы "голема" хаце зншчыць манускрыпт таксама, ды Яромка не дазвол. Загадчык лесапльн абвясц, што будзе працягваць мстычныя пошук, ужо самастойна. Ён забра манускрыпт разам з перакладам, а заадно выцягну у пана Кунцэвча салдную суму грошай -- маля, яму патрэбны "фнансы" для акультных практыкавання. Альгерд Алегавч пазначы у зацемках, што тут, хутчэй за сё, меся на вазе просты шантаж патрабаванне платы за мачанне. Да забойства Яромк пан Кунцэвч не мае дачынення, падрабязнасц Яромкавай смерц яму невядомыя. Дзе цяпер знаходзцца манускрыпт, ён таксама не ведае. Грошы, якя выцыган у яго Яромка, ён не спрабава вярнуць. Ён чу, што грошы забрала Яромкава дава, у якой засталося трое дзяцей на руках -- што ж, няхай будзе так. Пакаранне за забойства яго не страшыць, ён так ужо адной нагой магле. Да таго ж ва см свеце цяпер пануюць хаос бязладдзе, а гэта значыць, што Старыя Баг вяртаюцца, надышла апошняя эпоха чалавецтва, жо не мае сэнсу аб чымсьц шкадаваць.

Скончышы чытанне, я патушыла святло, цха, каб не абудзць маму, прайшла пакой, не распранушыся залезла ложак ляжала, уперышыся цемру, пакуль не зазвне будзльнк.

-----------------

* Рэчыва пад назвай 'Внум Сабац' (Vinum Sabbati) згадваецца мстычным апавяданн валйскага псьменнка Артура Мэйчэна (Arthur Machen) 'The Novel of the White Powder'.

18. Фэст

шо апошн тыдзень снежня, а надвор'е не палепшала н на калва -- сё тыя ж шэрыя прыцемк, туман цеплаватая гнлая мокрадзь. Аднак настрой у местачкоца бы прызняты, весь горад рыхтавася да навагоднх свята.

Шыбы дамо застракацел папяровым сняжынкам снегавчкам, намаляваным гуашшу, а вечары вокнах кватэр мргал спыхвал рознакаляровыя дыёдныя грлянды. Втрыны магазна стал нагадваць скарбонку разрэзе -- чаго-чаго там тольк не было, ад шкляных пацерак папяровых грлянда да багата браных пластыкавых ялнак манументальных Дзядо Мароза з пап'е-машэ. Усё гэта хараство патанала гурбах ватовага снегу зхацела ад блскавак мшуры.

На старой плошчы перад будынкам адмнстрацы сталявал навагоднюю елку павесл святочныя люмнацы. Тут жа на брукаванцы раскнуся Навагодн Крмаш -- шапк Беллегпрому Грамадхарчу, аздобленыя стыл тутэйшай трэш-эклектык. На прылаках побач з "агульнаерапейскм" ялнкам, лхтарыкам Санта Клаусам красавался страшнаватыя ляльк з саломы тэкстылю, якм пазайздросцл бы адэпты культа вуду, антропаморфныя чучалы жывёл у нацыянальных строях, якя быццам мкнулся абудзць у мнаках спажывецкя рэфлексы, працягваючы м грлянды сассак кошык з кумпякам шпкачкам. Асаблва каларытна выглядала каровна галава завушнцах какошнку, якая прыгожвала гандлёвую кропку малаказавода, а таксама дзве свныя тушы каля шапка мясакамбната, убраныя Дзедам Марозам Снягуркай. Кал б гэта бачы чалавек непадрыхтаваны, ён напэна падума бы, што Овельск захапла секта сатанста, на плошчы ладзцца нейк блюзнерск фэст з рытуальным лялькам ахвярным жывёлам*.

На плошчы разгарнул таксама крмаш навагоднх елак, але мы з мамай не збрался марнаваць на х грошы. У парку ля сядзбы я наламала яловых галнак, мы паставл х у трохлтровы слок аздобл шкляным шарыкам блскучым "дожджыкам". Атрымалася прыстойна, кватэры запахла глцай. Дзень напярэдадн Новага года, дзякуй Богу, прайшо у мры згодзе, мы з мамай неяк прымудрылся не пасварыцца. Разам мы завхался на кухн, рыхтуючы святочны стол -- але, селядзец "пад шубай", батон са шпротам цытрынай мяса, запечанае з сырам цыбуляй. Увечары да нас у госц прыпёрся Франц-Адамыч. Я здагадалася, што ён адмыслова прыйшо, каб пазнаёмцца са мной. Пэна, у х з мамай усё было вельм сур'ёзна. Адамыч прынёс нам падарунк -- маме салодк лкёр нейк парфум, мне набор бельгйскх шакаладак (прывезеных, вядома, не з Бельг, а з якога-небудзь гомельскага гпермаркета) пачак ванльнай кавы. Выведа мае густы, хтрун. Падарунк мяне залагодзл, я вырашыла, што гэты Адамыч, у прынцыпе, не так жо паганы. Ладны мужычок трох за сорак, падобны да савецкага нжынера-супрацонка НД: вусы, акуляры, акуратны прабор, гарнтур "з голачк". Таксама мне спадабалася, што ён бы давол падцягнуты не ме пуза. Адамыч пахвался, што тройчы на тыдзень робць прабежк любое надвор'е цягае гантэл, трэнруецца. Натуральна, ён не курыць амаль не жывае алкаголю. Карацей кажучы, золата, а не мужык, проста дзва, што былая жонка ад яго збегла. Цяпер яна жыве дзесьц Гомел разам з сынам-падлеткам, з якм Франц-Адамыч бачыцца па выходных.