Sisterdark / Сястра-Цемра(СИ)

Навагодн фэст шо поным ходам. На старой плошчы каля сцэны сабрася цэлы натоп, прылеглыя вулачк был засталены легкавушкам - людз папрыязджал з навакольных гарадко пасёлка, каб паглядзець на 'зорак Ерабачання'. Аглушальна грымела музыка, зхацела люмнацыя, крмаш працава, нягледзячы на позн час, каля шапка з беляшам хот-догам выстрался дажэзныя чэрг, над мангалам з шашлыкам знмася нажорысты дымок. Такога Овельску яшчэ не было, прынамс, на маёй памяц. Гэта была задумка спадара Хлябцова -- зрабць свята не горш, чым у сталцы. На пасаду мэра ён заступ год таму, жо зарэкамендава сябе як энергчны кранк, не пазбалены крэатынага мыслення. Вось тольк крыжы не трэба было валць...

Хлопца я знайшла амаль адразу. Яны стаял непадалёк ад сцэны, каля шапка з бенгальскм агням. Усе трое. Толк з чарговай сваёй 'казой'. Дзевак ён мяня ледзь не кожны месяц, часам сустракаючыся з дзвюма адразу, няк не мог вызначыцца з выбарам. Яго новая сяброка была нчога - нефармалка касусе, з-пад якой выглядвала байка з партрэтам Ягора Летава. Усё дзе па плану. Стась бы адзн, як засёды. Ён, прада, расказва, што яго вельм сур'ёзныя адносны з адной 'пцерскай', яны штовечар маюць догя, душэныя размовы па скайпу Фэйсбуку, вось тольк прыехаць у госц яна пакуль што не можа. Ну добра, прымаецца. Цмка таксама бы адзн. Мяне чака. Нават не паздарокашыся, я кнулася яму на шыю, моцна абняла пачала цалаваць яго вусны - прагна, лхаманкава. Упершыню жыцц. Ён, напэна, здзвся. Дагэтуль я была страшнай недатыкай нкол не дазваляла яму сябе пацалаваць. Але цяпер у мяне было вельм пагана на душы, я шукала суцяшэння. Ён трыма мяне свах абдымках, прыцска да сабе. Заплюшчышы вочы, я лавла яго пацалунк, але лягчэй мне не раблася. 'Я забла яго. Уяляеш? Насмерць. Ты ведаеш, як гэта - забць чалавека?' -- хацелася мне сказаць. Замест гэтага я прамовла:

-- Цм, мне так холадна. Абдым мяне яшчэ!

На вулцы сапрады пахаладала. З боку Овельк раптам наляце ледзяны вецер пранёсся над плошчай, разганяючы туман, а потым з неба павал снег. Ён сыпася буйным камякам, зацярушваючы плошчу, казыта мне твар, всну на валасах шматкам ваты. Брукаванка, шапк, святочны натоп - усё накол зраблася белым. У святле лхтаро врылся буйныя сняжынк, нбы срэбныя пчолы. Неспадзяваны снегапад бы сустрэты радасным воклчам апладысментам. Усе стамлся ад гэтай гнлой змы, раптоны снег бы найлепшым падарункам у навагоднюю ноч. Людз смяялся, абтрасаючы камяк снегу з вопратк валасо. Дзец адразу ж кнулся ляпць сняжк. Канферансье на сцэне выда давол бязглузды экспромт пра Дзеда Мароза, якога па дарозе Овельск затрымал дашнк, але цяпер ён, нарэшче, даеха. Свята працягвалася. Дзесьц зусм побач, пад мостам, тася ншы, Лёня бы там, у цемры, я таксама, я сама зраблася Цемрай, а людз не ведал пра тое смяялся.

***

Яго знайшл тольк пад ранцу. Ён ляжа на беразе каля моста, нагам вадзе, увесь зацярушаны снегам. Пачварынка ляжала побач, таксама напалову вадзе, уся пабтая пакарабачаная, з вывернутым колам. Я не ведала, ц знайшл пры м ствол. Хутчэй за сё, не знайшл, накш аб гэтым разбалабонл б па см Овельску. 'Цацка', напэна, зваллася раку пайшла на дно. Што ж, так нават лепш. Казал, што мамаша яго ледзь не звар'яцела. Прыбегла расхлстаная з выццём кдалася па набярэжнай, рвучы на сабе валасы. Людз яе трымал, каб не нарабла сабе шкоды. Яе можна зразумець. Страцла спачатку старэйшага сына, потым мужа, а цяпер яшчэ Лёня. Кал яго клал на наслк, медыкам давялося лтаральна аддзраць яго ад зямл, бо цела было пакрыта коркаю лёду, валасы вопратка прымерзл да глебы. Кал ён раптам апрытомне у машыне 'хуткай дапамог', маладзенькая медсястра ледзь не самлела. Па сх параметрах ён не павнен бы жыць. Нводзн чалавек не выжы бы пасля такога. А кал б выжы, назасёды застася б у раслнным стане. А Лёня не тольк вярнуся да жыцця, але ачуня на здзленне хутка. Як нчога някага. Людз казал, што яму проста пашанцавала. Але я ведала, што рэч у ншым. Дакладней, ншых. Прыхадн з ншасвету, якя весь час был побач з Лёнем, не дазволл яму памерц. Яны чакал вельм дога, стоячы каля Брамы, цяпер хн час надышо, яны жо не адступцца, бо х маюцца свае планы для гэтага свету.

_______________

* Сатансты, канечне, тут н пры чым. Ва сх гарадах мястэчках Беларус святочныя крмашы выглядаюць пыкладна гэтак жа. Атарка нчога не мае супраць, лчачы гэта адмысловым нацыянальным каларытам накшталт кельцкага Самайн ц таго ж вуду.

**Анастася Вннкава

Частка

19. Экзарцызм у Овельску. Альжбета

У Овельскай Прэабражэнскай царкве было не прапхнуцца, народу сабралася, як на Раство ц Вялкдзень, хаця Раство жо адсвяткавал, а да Вялкдня было яшчэ далёка. Пад барочным скляпенням старажытнай царквы курыся фмям, гронк свечак у падсвечнках палал яскрава горача, нбы вогншчы, кдаючы ружаватыя водблск на пацьмянелыя фрэск абразы пазалочаных акладах, з якх глядзел суровыя взантыйскя аблччы анёла святых.