Sisterdark / Сястра-Цемра (СИ)

╤ Цемра слухала мяне. Мама за╝сёды вярталася. Кал╕ я чула мам╕ны крок╕ на лесв╕цы ╝ пад'ездзе, я ╝здыхала з палёгкай. Жах расц╕ска╝ свае ск╕в╕цы ╕ сыходз╕╝, ╕ тады я хуценька к╕далася ╝ ложак, закручвалася ╝ ко╝дру ╕ ╝давала, што сплю. Мама вельм╕ сварылася, кал╕ я не спала дапазна. А на наступны дзень (гэта бы╝ ужо рытуал) я мус╕ла сцягнуць на кухн╕ якую цукерчыну або печыва ╕ вык╕нуць ╕х у расчыненую фортку. То была мая падзячная ахвяра Сястры-Цемры ╕ плата за яе прых╕льнасць.

З цягам часу мы з ёй пасябравал╕. Напачатку Цемра была проста стых╕яй, дз╕кай ╕ безабл╕чнай, што бязглузда нас╕лася ╝ пустэчы над палям╕ ╕ пушчам╕. Яе трэба было падвабл╕ваць, залагоджваць ахвярным╕ цукеркам╕ ╕ адмысловым╕ мал╕твам╕-замовам╕. Спакваля я прыручыла яе, ╕ яна стала маёй сябро╝кай ╕ целаахо╝н╕цай, гатовай выканаць любое маё жаданне, як той джын з арабскай казк╕. Мал╕твы ╕ ахвяраванн╕ был╕ ╝жо непатрэбныя. Мне дастаткова было проста папрас╕ць - ╕ яна раб╕ла ╝сё, што я хацела. Ну, ц╕ амаль усё.

Звычайна я проста заба╝лялася. Кал╕ ╝вечары мама вяла мяне дадому з дз╕цячага садку, я магла з╕рнуць на ╝ключаную лямпачку ╝ пад'ездзе ╕ падумаць: 'Сястра-Цемра, разб╕ яе!'. ╤ тады лямпачка на ╕мгненне ярка ╝спыхвала, а потым разляталася на аскепк╕ з гучным бразгатам. Мама кожны раз пужалася ╕ выдыхала: 'Ой, Божухна!'. А потым пачынала сварыцца на работн╕ка╝ ЖЭСу, што ╝кручваюць ╝ пад'ездах бракаваныя лямпачк╕, як╕я ╝весь час узрываюцца. Я слухала ╕ ц╕хенька душылася ад смеху. Яна так ╕ не здагадалася, што гэта ╝сё я, а н╕як╕ не ЖЭС.

Увогуле ╝ Цемры лепш за ╝сё атрымл╕валася разб╕ваць лямпачк╕. Мяне гэта не здз╕╝ляла -- яна ж ╝сётк╕ Цемра, ╕ непрыязнасць да крын╕ц святла была ╝ самой яе прыродзе. Аднойчы Цемра паб╕ла для мяне вул╕чны л╕хтар. Атрымалася эфектна. Лямпа ╝ л╕хтары аглушальна бомкнула, ╕ на ходн╕к пасыпа╝ся цэлы сноп серабрыстых ╕скра╝. Я запляскала ╝ ладк╕ ╕ закрычала: 'Салют!', а мама зно╝ спалохалася. А ╝ наступны раз мы з Цемрай спал╕л╕ ╝се столевыя плафоны ╝ дз╕цячым садку. Тады ╝ нашай групе адмян╕л╕ занятк╕ па маляванн╕, ╕ прыйшо╝ дзядзька-электрык ╝ с╕няй спяцо╝цы. Раскла╝шы трохкутныя драб╕ны, ён до╝га лаз╕╝ пад столлю, наладжваючы плафоны, ╕ пры гэтым гучна прама╝ля╝ незнаёмыя мне словы. Кал╕ я дома паспрабавала па╝тарыць словы, надоечы пачутыя ад электрыка, мама вытарашчыла вочы ╕ спытала: 'Тая, дзе ты такога нахапалася?!'. 'У садку,' -- шчыра адказала я. Мама пак╕вала галавой ╕ сказала, што ёй варта прыйсц╕ ╝ садок ╕ сур'ёзна пагутарыць з выхавацелькай.

Некаторыя заданн╕ чамусьц╕ атрымл╕вал╕ся ╝ Цемры не вельм╕ добра. Аднойчы ╝ краме я папрас╕ла Цемру выцягнуць для мяне мароз╕ва з зашклёнай в╕трыны. Тады в╕трына неяк дз╕╝на ╝вагнулася ╕ прасела, па шкле веерам пабегл╕ глыбок╕я зелянявыя трэшчыны, лямпачка ╝нутры пачала трашчаць ╕ падм╕ргваць, а мароз╕ва я так ╕ не атрымала.

Затое з ма╕м╕ кры╝дз╕целям╕ Цемра распра╝лялася в╕ртуозна. Неяк ╝з╕мку падчас прагулк╕ Кацюня са старэйшай групы акупавала найлепышя арэл╕ ╝ двары - дра╝ляную гушкалку ╝ выглядзе яхты. Стоячы за штурвалам, Кацюня самазабы╝на разгойдвалася, выкл╕кала: 'Св╕стаць ус╕х наверх!' ╕ з вял╕к╕м падабенствам ╕м╕тавала енк╕ чаек ╕ крык╕ дэльф╕на╝. 'Кацюнь, дай пакатацца', -- папрас╕ла я, падышо╝шы да гушкалк╕. У адказ Кацюня чамусьц╕ запусц╕ла пяцярню ╝ маё штучнае футрачка ╕ выдрала з яго пасму по╝сц╕. А потым скрыв╕лася ╕ сказала: '╤дз╕ адгэтуль, байстручыха, безбацько╝шчына! А то павыдз╕раю табе ╝сё футра, атрымаецца пал╕то'. Цяпер я разумею, што тыя кры╝дныя словы пра 'безбацько╝шчыну' Кацюня пачула, хутчэй за ╝сё, ад сва╕х таты з мамай, а потым бяздумна ╕х па╝тарыла. Але тады я проста пакры╝дз╕лася. Я мо╝чк╕ адышлася. А Кацюня, войкну╝шы, раптам раск╕нула рук╕ ╕ зраб╕ла некальк╕ крока╝ назад, н╕быта штосьц╕ з с╕лай штурхнула яе ╝ грудз╕, ╕ паляцела з гушкалк╕ галавою ╝ снег. Гурбы снегу ╝ратавал╕ Кацюню ад сур'ёзных пашкоджання╝, але гузак на лбе яна ╝сётк╕ наб╕ла.

Потым у садок прыходз╕л╕ Кацюн╕ны тата з мамай, страшна скандал╕л╕ ╕ пагражал╕ ╝с╕х засудз╕ць. У вын╕ку адну з выхавацелек звольн╕л╕ "за халатнасць", ╕ бацьк╕ пацярпелай застал╕ся задаволеныя. Натуральна, я н╕кому не сказала, што гэта я папрас╕ла Сястру-Цемру ск╕нуць Кацюню з гушкалк╕.

╤ тольк╕ праз год я прызналася ва ╝с╕м Ц╕мку. Я па сакрэце - па вельм╕-вельм╕ страшным сакрэце - расказала яму пра Сястру-Цемру, якая выконвае усе мае жаданн╕. Ц╕мка спачатку н╕быта зац╕кав╕╝ся.

-- Слухай, Тая, - спыта╝ ён, паразважа╝шы, - а кал╕ папрас╕ць у яе машыну, ну, А╝дз╕, як у Франц-Адамыча, яна зроб╕ць?

Я пакруц╕ла галавой:

-- Не...

-- А, ну тады лухта, -- расчаравана працягну╝ ён.

Больш пра Сястру-Цемру ён не пыта╝ся, страц╕╝шы да яе ╝сяк╕ ╕нтарэс.

5. Браты па збро╕