Το Μεγάλο Κυνήγι

Η Βέριν έγειρε το κεφάλι, κοίταξε σκεφτική τις σημειώσεις της. «Πιθανόν. Έχει τη μορφή κάποιων από τις καινούργιες σκοτεινές προφητείες που ξέρουμε. Και κάποια μέρη του είναι αρκετά σαφή. Μπορεί πάντως απλώς να μας χλευάζουν». Το δάχτυλο της έδειξε μια γραμμή. «‘Η Κόρη της Νυκτός, περπατά ξανά’. Αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι η Λανφίαρ είναι πάλι ελεύθερη. Ή κάποιος θέλει να το νομίζουμε».

«Αυτό θα ’πρεπε να μας βάλει σ’ ανησυχία, Κόρη μου», είπε η Έδρα της Άμερλιν, «αν ήταν αλήθεια. Αλλά οι Αποδιωγμένοι είναι ακόμα παγιδευμένοι». Κοίταξε τη Μουαραίν, που για μια στιγμή φάνηκε ταραγμένη, πριν καλμάρει την έκφραση της. «Ακόμα κι αν οι σφραγίδες εξασθενούν, οι Αποδιωγμένοι είναι ακόμα παγιδευμένοι».

Η Λανφίαρ. Στην Παλιά Γλώσσα, Κόρη της Νυκτός. Πουθενά Λεν ήταν καταγραμμένο το αληθινό της όνομα, αλλά αυτό ήταν το όνομα που είχε διαλέξει η ίδια, αντίθετα από τους περισσότερους Αποδιωγμένους, που είχαν ονομαστεί απ’ εκείνους τους οποίους είχαν προδώσει. Μερικοί έλεγαν ότι ήταν η πιο ισχυρή από τους Αποδιωγμένους, μαζί με τον Ισαμαήλ, τον Προδότη της Ελπίδας, μα κρατούσε τις δυνάμεις της κρυφές. Ελάχιστα είχαν απομείνει από κείνους τους καιρούς για πουν οι λόγιοι με βεβαιότητα.

«Μ’ όλους χους ψεύτικους Δράκοντες που εμφανίζονται, δεν είναι παράξενο που κάποιος θέλει να αναμίξει τη Λανφίαρ». Η φωνή της Μουαραίν ήταν ατάραχη σαν το πρόσωπό της, αλλά μέσα της ήταν ανάστατη. Εκτός του ονόματός της, μόνο ένα πράγμα ήταν βέβαιο για τη Λανφίαρ: πριν περάσει στη Σκιά, πριν ο Λουζ Θέριν Τέλαμον συναντήσει την Ιλυένα, η Λανφίαρ ήταν ερωμένη του. Δεν θέλουμε τέτοιες περιπλοκές.

Η Έδρα της Άμερλιν συνοφρυώθηκε, σαν να της είχε περάσει το ίδιο από το νου, αλλά η Βέριν ένευσε, λες και ήταν όλα λέξεις. «Κι άλλα ονόματα ήταν σαφή, Μητέρα. Ο Άρχοντας Λουκ, φυσικά, ήταν αδελφός της Τιγκραίν, που τότε ήταν Κόρη-Διάδοχος του Άντορ, και χάθηκε στη Μάστιγα. Ποιος είναι ο Ίσαμ, ή τι σχέση έχει με τον Λουκ, δεν ξέρω».

«Εν καιρώ, θα βρούμε αυτά που πρέπει να μάθουμε», είπε επιτήδεια η Μουαραίν. «Δεν υπάρχει ακόμα καμιά απόδειξη ότι πρόκειται για προφητεία». Ήξερε το όνομα. Ο Ίσαμ ήταν γιος της Μπρέγιαν, της γυναίκας του Λαν Μαντράγκοραν, της οποίας η απόπειρα να αρπάξει το Θρόνο της Μαλκίρ για τον άνδρα της είχε σαν αποτέλεσμα την εισβολή των Τρόλοκ. Η Μπρέγιαν και ο γιος της, που ήταν ακόμα μωρό, είχαν εξαφανιστεί, όταν οι Τρόλοκ πήραν τη Μαλκίρ. Και ο Ίσαμ ήταν συγγενής εξ αίματος του Λαν. Ή μήπως είναι ακόμα ζωντανός; Πρέπει να του το κρύψω, μέχρι να καταλάβω πώς θα αντιδράσει. Μέχρι να απομακρυνθούμε από τη Μάστιγα. Αν πίστευε πως ο Ίσαμ είναι ακόμα ζωντανός...

«‘Οι Παρατηρητές περιμένουν στο Τόμαν Χεντ’», συνέχισε η Βέριν. «Υπάρχουν κάποιοι λίγοι, οι οποίοι ακόμα διατηρούν την παλιά πεποίθηση ότι οι στρατιές, που είχε στείλει ο Άρτουρ ο Γερακόφτερος να περάσουν τον Ωκεανό Άρυθ, κάποια μέρα θα επιστρέψουν, αν και μετά από τόσον καιρό...» Ξεφύσηξε απαξιωτικά. «Οι Ντο Μιέρε Α’βρον, οι Παρατηρητές Πάνω από τα Κύματα, έχουν ακόμα μια... κοινότητα, είναι η πιο κατάλληλη λέξη, νομίζω... στο Τόμαν Χεντ, στο Φάλμε. Και ένα από τα παλιά ονόματα του Άρτουρ του Γερακόφτερου ήταν Σφυρί του Φωτός».

«Ισχυρίζεσαι, Κόρη μου», είπε η Έδρα της Άμερλιν, «ότι οι στρατοί του Άρτουρ του Γερακόφτερου, ή μάλλον οι απόγονοι τους, ίσως πραγματικά επιστρέψουν μετά από χίλια χρόνια;»

«Υπάρχουν φήμες για πόλεμο στην Πεδιάδα Άλμοθ και στο Τόμαν Χεντ», είπε αργά η Μουαραίν. «Και ο Γερακόφτερος έστειλε δύο από τους γιους του, μαζί με στρατό. Αν επέζησαν στις χώρες που βρήκαν, ίσως να υπάρχουν πολλοί απόγονοι του Γερακόφτερου. Η κανένας».

Η Άμερλιν κοίταξε καχύποπτα τη Μουαραίν, και ήταν φανερό ότι ήθελε να ήταν μόνες για να της ζητήσει να πει τι ετοίμαζε. Η Μουαραίν έκανε μια συμφιλιωτική χειρονομία και η παλιά φίλη της μόρφασε.