Το Μεγάλο Κυνήγι

«Μπορεί ακόμα να σπάσει», συμφώνησε η Βέριν. Ήταν μια παχουλή γυναίκα με τετράγωνο πρόσωπο και, παρά το χάρισμα των Άες Σεντάι που τις έκανε να δείχνουν αγέραστες, τα καστανά μαλλιά της έδειχναν ίχνη γκρίζου. Ήταν το μόνο δείγμα της ηλικίας της, αλλά για μια Άες Σεντάι σήμαινε ότι ήταν πραγματικά πολύ ηλικιωμένη. Η φωνή της όμως ήταν σταθερή, ταίριαζε με τα λεία μάγουλά της. «Ήταν όμως πολύ καιρό συνδεμένος με το εγχειρίδιο, όπως πρέπει να υπολογίζουμε το χρόνο γι’ αυτό. Και θα είναι συνδεμένος πολύ καιρό ακόμα, είτε το βρούμε, είτε όχι. Ίσως ήδη έχει αλλάξει, τόσο που να μην υπάρχει πλήρης Θεραπεία, έστω κι αν δεν μπορεί να μολύνει άλλους. Τόσο μικρό πραγματάκι, αυτό το εγχειρίδιο», είπε στοχαστικά, «αλλά διαφθείρει όποιον το έχει πάνω του καιρό. Κι αυτός που το μεταφέρει με τη σειρά του θα διαφθείρει όσους έρθουν σε επαφή μαζί του, κι αυτοί θα διαφθείρουν άλλους, και το μίσος και οι καχυποψίες που κατέστρεψαν τη Σαντάρ Λογκόθ, στρέφοντας το χέρι κάθε ανδρός και γυναικός εναντίον όλων των άλλων, θα είναι πάλι ελεύθερα στον κόσμο. Αναρωτιέμαι πόσους ανθρώπους μπορούν να μολύνουν σε ένα χρόνο, ας πούμε. Μια λογική, κατά προσέγγιση απάντηση πρέπει να μπορεί να υπολογιστεί».

Η Μουαραίν κοίταξε ειρωνικά την Καφέ αδελφή. Άλλος ένας κίνδυνος μας απειλεί και αυτή μιλά λες και είναι γρίφος σε βιβλίο.

Φως μου, οι Καφέ πραγματικά δεν αντιλαμβάνονται καθόλου τον κόσμο. «Τότε πρέπει να βρούμε το εγχειρίδιο, Αδελφή. Ο Άγκελμαρ θα στείλει άνδρες να κυνηγήσουν αυτούς που πήραν το Κέρατο και έσφαξαν τους ορκοδοσμένους του, κι είναι οι ίδιοι που πήραν το εγχειρίδιο. Αν βρεθεί το ένα, θα βρεθεί και το άλλο».

Η Βέριν ένευσε, αλλά ταυτόχρονα έσμιξε τα φρύδια. «Όμως, ακόμα κι αν βρεθεί, ποιος μπορεί να το επιστρέψει με ασφάλεια; Εκείνοι που θα το αγγίξουν ρισκάρουν να μολυνθούν, αν το κρατήσουν πολύ. Ίσως μέσα σε κιβώτιο, καλοτυλιγμένο και μονωμένο, αλλά κι έτσι θα ήταν επικίνδυνο σ’ όσους περνούσαν αρκετό διάστημα κοντά του. Δίχως το ίδιο το εγχειρίδιο για να το μελετήσουμε, δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο πρέπει να θωρακιστεί. Μα εσύ είδες και το εγχειρίδιο και άλλα πράγματα, Μουαραίν. Το αντιμετώπισες, όσο χρειαζόταν για να επιζήσει ο νεαρός που το μετέφερε χωρίς να μολύνει άλλους. Πρέπει να έχεις κάποια εκτίμηση για τη δύναμη της επιρροής του».

«Υπάρχει κάποιος», είπε η Μουαραίν, «που μπορεί να ανακτήσει το εγχειρίδιο δίχως να τον βλάψει. Κάποιος, τον οποίο έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερα θωρακισμένο και προστατευμένο απ’ αυτό το μόλυσμα. Ο Ματ Κώθον».

Η Άμερλιν ένευσε. «Ναι, φυσικά. Μπορεί να το κάνει. Αν ζήσει. Το Φως μόνο ξέρει πόσο μακριά θα φτάσει το εγχειρίδιο μέχρι να το βρουν οι άνδρες του Άγκελμαρ. Αν το βρουν. Και, αν το αγόρι πεθάνει στο μεταξύ... ε, αν το εγχειρίδιο μείνει αφύλακτο τόσον καιρό, θα έχουμε άλλα βάσανα». Έτριψε κουρασμένα τα μάτια της. «Νομίζω ότι πρέπει να βρούμε κι αυτόν τον Πάνταν Φάιν. Γιατί άραγε αυτός ο Σκοτεινόφιλος είναι τόσο σημαντικός, ώστε να ρισκάρουν τόσο για να τον σώσουν; Ευκολότερο θα τους ήταν, αν απλώς έκλεβαν το Κέρας. Και πάλι θα ήταν επικίνδυνο, σαν χειμωνιάτικο μπουρίνι στη Θάλασσα των Καταιγίδων, μα ρισκάρισαν ακόμα περισσότερο για να απελευθερώσουν αυτόν τον Σκοτεινόφιλο. Αν τα Καρτέρια τον θεωρούν τόσο σημαντικό» —κοντοστάθηκε, και η Μουαραίν κατάλαβε ότι αναρωτιόταν αν πραγματικά επικεφαλής ήταν μονάχα ο Μυρντράαλ— «τότε το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς».

«Πρέπει να βρεθεί», συμφώνησε η Μουαραίν, ελπίζοντας να μην φαινόταν η αγωνία που ένιωθε, «αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα βρεθεί μαζί με το Κέρας».

«Όπως το λες, Κόρη μου». Η Άμερλιν έφερε τα δάχτυλα στα χείλη της για να πνίξει ένα χασμουρητό. «Και τώρα, Βέριν, συγχώρεσε με, θέλω απλώς να πω δυο λόγια στη Μουαραίν και ύστερα να κοιμηθώ λιγάκι. Φαντάζομαι όχι ο Άρχοντας Άγκελμαρ θα επιμένει να κάνει τη γιορτή απόψε, αφού μας χάλασαν τη χτεσινή βραδιά. Η βοήθειά σου ήταν ανεκτίμητη, Κόρη μου. Θυμήσου, σε παρακαλώ, να μην πεις τίποτα σε κανέναν για τη φύση της αρρώστιας του αγοριού. Υπάρχουν αδελφές σου που θα προτιμούσαν να δουν τη Σκιά μέσα του παρά κάτι το οποίο έφτιαξαν οι άνθρωποι μόνοι τους».

Δεν υπήρχε ανάγκη να αναφέρει το Κόκκινο Άτζα. Ίσως πάλι, σκέφτηκε η Μουαραίν, να μην έπρεπε να φυλάγονται μόνο από «κ; Κόκκινες.