Vortaro de Esperanto 1910

La honoro kaj la patrujo.

-

2.

Mallonga frazo, enhavanta prin- cipon de konduto:

Facila internacia kom- prenebleco estas nia devizo.

Komparu:

Emblemo, maksimo, moto.

Dezerto.

Loko, lando sen vegetaĵoj kaj loĝantoj:

Saharo.

Dezerta.

Ne posedanta vegetĵojn kaj loĝantojn, malplena.

Dezertulo.

Homo loĝanta en dezerto, por eviti la tentojn de la mondo kaj sin dediĉi al la paco; ermito.

Deziri.

-

1.

Voli posedi aŭ ĝui ion:

deziri dormi.

-

2.

Esprimi al iu sian bonari volon:

deziri al iu feliĉon.

Bondeziro

Deziro de feliĉo por iu:

Akceptu miajn sincerajn bondezirojn!

Deziregi.

Pasie deziri.

Dio.

La plej supera estaĵo, kreinto kaj konservanto de la mondo.

Dia.

-

1.

De Dio:

dia volo.

-

2.

Posedanta ecojn de Dio, perfekta, bonega:

dia voĉo.

Dieco.

Eco de la plej supera estaĵo.

Diservo.

Religia ceremonio, dum kiu la pastro oferas al Dio la korpon kaj sangon de Kristo sub la formo de pano kaj vino; meso.

Dipatrino.

La sankta Mario, patrino de Kristo.

Diabeto

(Med.). Sukera malsano (malsano, en kiu oni eligas sukeron en la urino).

Diablo.

Malbona spirito, satano, demono.

Diabla.

De diablo, havanta ecojn de diablo.

Diademo.

-

1.

Reĝa krono. -

2.

Surkapa zono por virinoj, ornamita per multekostaj ŝtonoj.

Diafana.

Penetrebla por la radioj de la lumo, sed tra kiu oni ne povas vidi objektojn:

diafana vitro.

Diafaneco.

Eco de tio, kio estas diafana.

Diafragmo.

-

1.

Muskolo, kiu apartigas la bruston de la ventro. -

2.

En optikaj aparatoj: disketo kun truo en la mezo, por ne allasi la flankajn radiojn de la lumo.

Diagnostiko.

Parto de l' medicino, pri la metodoj ekkoni la malsanojn.

Diagnostika.

De diagnostiko, koncernanta diagnostikon.

Diagnozi.

Ekkoni ies malsanon laŭ la simptomoj.

Diagnozo.

Ekkono de malsano.

Diagonalo

(Geom.). Rekta linio, kuniganta la suprojn de du kontraŭaj anguloj de multlatero.

Diagonala.

Havanta la direkton de diagonalo.

Diagonale.

En diagonala direkto.

Diakono.

Religiulo je unu grado malpli alta, ol pastro.

Dialekto.

Variaĵo de lingvo: Esperanto ne havas dialektojn, ĉar de la komenco de sia ekzistado ĝi havas literaturon, kiu fiksas la lingvon.

Dialektiko.

Arto rezoni metode.

Dialogo.

-

1.

Interparolado. -

2.

Literatura verko en formo de interparolado.

Diamanto.

La plej multekosta kaj malmola ŝtono, konsistanta el kristaligita karbono.

Diametro

(Geom.). Rekta linio pasanta tra la centro de cirklo kaj kuniganta du ĝiajn punktojn.

Diametra.

Havanta direkton de diametro.

Dianto

(Bot.). Vegetaĵo el la familio de la kariofilacoj, kun belaj floroj

(Dianthus).

Diapazono.

Skalo de tonoj de muzika instrumento aŭ de persono: La diapazono de l' homa voĉo ampleksas du oktavojn.

Diboĉi.

Nemodere trinki, manĝi, sekse vivi.

Diboĉo.

Konduto de diboĉulo.

Diboĉigi.

Fari iun diboĉanta.

Diboĉulo.

Persono, kiu diboĉas.

Didaktiko.

Arto instrui.

Didelfo

(Zool.). Klaso de mambestoj kun sako por porti la idojn

(Didelphia).

Dieto.

-

1.

Sindeteno kompleta aŭ parta ĉe manĝaĵoj, kaŭze de malsano. -

2.

Reguloj de nutrado aŭ sinnutrado:

lakta dieto.

Difekti.

Fari ion neuzebla, netaŭga per rompo, fendo k. t. p.:

difekti maŝinon.

Difekto.

Malbonigo per rompo, fento. k. t. p.

Sendifekta.

Nedifektita. Komparu:

Malbonigi.

Diferenco.

Malsameco, malsamaj ecoj de du objektoj, personoj aŭ ideoj:

la diferenco inter la lingvoj sveda kaj dana estas tre malgranda.

Diferenca.

Kiu havas malsamajn ecojn:

diferenca de io per io.

Diferencigi.

Fari ion diferenca.

Difini.

Mallonge kaj precize klarigi la sencon:

difini la sencon de vorto.

Difino.

Mallonga kaj preciza klarigo de la senco. Komparu:

Destini, determini.

Difterito

(Med.). Malsano de la gorĝo, karakterizata de membranoj.

Diftongo.

Kuniĝo de du vokalaj sonoj en unu, en kiu tamen ambaŭ primitivaj sonoj estas distingeblaj:

Aŭ, eŭ estas diftongoj.

Digo.

Akvobaro el tero, brikoj aŭ ŝtonoj ĉe maro aŭ rivero:

En banejoj oni promenas sur la digo.

Digi.

Bari akvon per digo.

Digesti.

Solvi nutraĵon per specialaj sukoj en la stomako kaj intestoj, por ĝin asimili.

Digesto.

Funkcio de tio, kio digestas.

Digestebla.

Kiu povas esti digestita:

La lakto estas nutraĵo facile digestebla.

Diismo.