Заговоренный меч (на каз.яз.)

Аозы бикені шабарманы «Бикем не бйырады?» деп анадай жерде атын шідерлеп ктіп отыран ара торы бала жігіт, жанындаы ккбестіге міне сала, н шыратып ырадан тмен тсіп келе жатан бір топ ыз-бозбалаа арсы шапты. Шабарман жетер-жетпестен аттан домалай тсіп, топ басында кміс ер-тоымды а боз ат стінде жантая отыран, басына нарттай ызыл тлкі брік киген ыза лденені айтып жатыр. Тлкі брікті ыз жамбы жанында шоырланан топа арап бірдемені срады да, олындаы сойылын асында тран жігітке стата беріп, оны садаын алды. Жігіт орамсаынан екі-ш оты суырып, тадап біреуін берді. ыз садаты бауын, домбыраны шегін шерткендей, олымен атты тартып крді де, сол олымен жаты жоары ктеріп, жебесін ойып кезенді. Сйтті де, астындаы а боз жораны тебініп алды. Жора шоырланан топа арай ырала жнелді. Жлдыздай аып келеді. Жамбы атып тран ыз-бозбала: «Жол берідер! Жол берідер!» «И, аруа, олдай кр!», «араожа!», «Ойшыбай!» деп Керей руыны ранын айтып кейін шегіне берді. Жнібек слтан ыз абыройын рбы-рдасыны осыншама тілеуінен Жаанны осал бике емес екенін аарып алды. Сйткенше болан жо, а боз жораны теселте аызып, ыз да блар тран жерге таяй тсті. зын ос брымын беліне ыстырып алан, ат стінен бір жаына арай жантая, садаын кезене ыайланып келе жатан ерке слу, Жнібек слтанны асынан те беріп, садаын тартып жіберді. Сол стте жрт шу ете тсті. Шуда жіппен адаа іліп ойан кміс жамбыны кенет ккке атыланын Жнібекті зі де крді.

Шулаан жрт жорасын зер тотатып кейін оралан Жаана арсы м- тылды.

— Мы жаса, Жаан мерген!

— ыз емес, ыран ой!

— Сені тапан ананан айналып кетейін.

— араожа атаны аруаын бір ктеріп тастады ой!

— Ел намысын жібермеген ер ызым, мы жаса!

Дабырлаан топ ызды ат стінен ктеріп ап, слтандара арай жрді. Олар Жнібектер тран маа таянанда ана ызды олдарынан тсірді. здеріні тобына жаындап келіп, иіліп слем берген Жаан адамзатты баласы емес, кктен тскен ор ызы боп крінді. ос брымы жерге тиіп шбалып, ралайды кзіндей танадай ара кздері Жнібекке жайбараат, млдірей арады. Осы бір кнсіз кзараста жігітті асау жрегін тайдай тулатан бір ажа- йып сиырлы кш бар еді. н бойы орасындай балып, Жнібек зін-зі зер стап алды.

— Арсыздар ма, да жігіттер? — деген Жаан сонда зын кірпіктерін Жнібекті жрегіне, дл осы азіргісіндей адап.

— Барсыз ба, мерген даша? — деген жігіттер шулай жауап беріп.

Осыншама шуды ішінен тек Жнібекті даусын естігендей Жаан слтан- а таы да бір мністі кз тастады. Слтан енді брыныдан да бетер ртеніп кете жаздады. Сол кні тні бойы кз ілінбей шыты. Ертеіне Жнібек Жаан ызды алай асау йреткенін крді. Бойды алан жалын, ойды ртеген арман брыныдан да рши тсті. лытауа айтып келісімен слтан сонау Алтын хан еліне далыа кісі жіберді. Келесі Жазтосанны басында он трт жасар Жаан слуды шінші бйбішесі етіп а отауа кіргізді. Баяы алашы жолы кездескенде «Барсы ба, ару арындас?» деп амандасаннан кейін, ол Жаанмен бірінші мртебе осы а мамы — жар тсегіні стінде сйлесті. Тсекті ірге жаында кйлекше отыран Жаанны жерге шбатылып жатан ос брымын о білегіне орап, сол олымен тастай атты сйір шты ос анарын кезек-кезек сл ауырта ысып, яттан кйіп-жанып не істерін білмей жанта- ласан жас аруды бауырына тартты. Бетіне бетін таяп:

— Мен сені Жаан, жасы кріп алдым, — деді.

йел жынысын ол уаытта тек млік деп арайтын еркекті блай дегеніне жас слу та алды. Сйтсе де кілдегі кпесін айтты:

— ткен жылы менімен е болмаса бір мртебе сйлесуііз керек еді ой. Мжннді жасы крген Лйлідей мені бтен біреуді натып алмаанымды айдан білдііз?

ыз сзі Жнібекті еркектік намысына тиді. Ол кенет алымына тыыла алан ашуын зер басып:

— Оны азір крерміз, — деді — ит тиген арам аста адір бола ма? Келген жеріде ауылы бар…

й іші тастай араы болса да, Жнібек ызды езу тартып клгенін сезіп алды.

— Егер анамны а стіндей адал болсам, — деді ыз кенет даусы алтырап шыып, — бір тілегім бар, орындайсыз ба?

— андай тілек?

— Егер л тапсам, оан атеке етіп бізді ауылды Хасен деген бір жас жігіті бар, соны алдыр. Маан сада тартып, асауды жуасытуды сол йретіп еді.

Жнібек бойын ртеп бара жатан жалынды кшпен басып енді отыра алмады, ыз тінішіне жауап беруді орнына, оны аш белінен шатай зіне тартты, жаа піскен муедей бден дер кезіне жеткен жас слу да, бауырын жазып жігіт уеніне арай икемделе берді.

Тірі жан ол тигізбеген сырлы тобатайды алашы сындыран Жнібек атты йытап кетті. Тек та бозарып атып келе жатанында, бойын таы бір кш билеп айта оянды. шаында жатан, та алдында ана маужырап йыа шоман жас жарыны бетіне арады. Бозыл тамен ара торы жзі сл ашыл тартып, шие ерні сл ашылып, дем алан тынысы сл естілер-естілмес боп білініп, ттті йыда жатыр екен. Жнібек зін-зі стай алмай, аш белінен ысып, жас аруын зіне арай икемдей берді. А білегін мойнына салып, зын кірпіктері астынан еріне еркелей араан Жаан:

— Кешегі тінішіме жауап бермеді ой, слтаным, — деді.

Жаанны адалдыына риза болан Жнібек, дл осы стте бойын билеп кеткен уанышын баса алмай:

— Жарайды, айтаныды орындайын, — деген, келіншегін белінен шырлана ысып.