20 esperantaj poemoj

Transpaŝas kure (перешагиваю бегом = перебегаю: kuri – бежать).

Jen (вот), ĉiam nova horizont' (всегда = каждый раз новый горизонт)

Sin por ating' proponas (себя для достижения предлагает = манит к себе: atingi – достигать),

Freŝigon ĉiam nova font' (свежесть: «освежение» всегда новый источник: freŝa – свежий, freŝigi – освежать),

Kaj nova arbo donas (и новое дерево дают)!

Do iru kun potenca blov' (так пусть войдёт мощным дуновением: do – итак, таким образом; же)

En brust' la spiro (в грудь дыхание)!

Eterna ŝanĝ' (вечная перемена), eterna nov' (вечная новизна):

Sorĉeliksiro (волшебный эликсир: sorĉo – колдовство)!

Do kuru la sepmejla bot' (так бегите, сапоги-скороходы),

Sed mi vin devas gardi (но я вас должен беречь = предостеречь):

Memoru pri l' edzin' de Lot (помните о жене Лота):

Neniam rerigardi (никогда не оглядываться: «смотреть снова»)!

* * *

Ho, ŝanĝis sin la firmament',

La ter', aero!

Susure flustras al mi vent':

Liber', libero!

Ligita estis mia kor'

En tre malvasta rondo,

Jen, nun mi ĝin donacas for

Al tuta, tuta mondo!

Ja kuŝu la printempa kot'

Sur ter' malpure,

Mi ĝin per la sepmejla bot'

Transpaŝas kure.

Jen, ĉiam nova horizont'

Sin por ating' proponas,

Freŝigon ĉiam nova font',

Kaj nova arbo donas!

Do iru kun potenca blov'

En brust' la spiro!

Eterna ŝanĝ', eterna nov':

Sorĉeliksiro!

Do kuru la sepmejla bot',

Sed mi vin devas gardi:

Memoru pri l' edzin' de Lot:

Neniam rerigardi!

Georgo DEŜKIN (1891-1967)

Savu!

(Спаси!)

Al L. T. (Folieto).

(Л.Т. (Листочку: folio – лист))

Estas mi nek edzo (я – ни муж), nek amato (ни возлюбленный: nek… nek… – ни… ни…),

ĉio pasis – amo, ĝoj', pasi' (всё прошло – любовь, радость, страсть).

ĉion karan rompis sortobato (всё дорогое разбил удар судьбы: sorto – судьба, bato – удар)...

Kota kaj malluma estas strato (грязна и темна улица)

de urbeto, kie loĝas mi (городка, где живу я).

Estas tie ĉi ne vivo (здесь – не жизнь) – nur "ekzisto" (лишь «существование»),

sen esper', sen lumo, sen inspir' (без надежды, без света, без вдохновения),

el poet' mi iĝas versfaristo (из поэта я становлюсь стихоплётом: verso – стих, fari – делать, versfarado – стихосложение). –

Tial koron regas muta tristo (поэтому сердце охватывает немая печаль: regi – управлять, править, властвовать),

kaj neebla ŝajnas jam elir' (и невозможным кажется уже выход)...

Mia kara (мой дорогой), mia malproksima (мой далёкий),

nevelkanta mia Foliet' (неувядающий мой Листочек: velki – вянуть),

savu min de tiu trist' senlima (спаси меня от этой безграничной печали: limo – граница, предел),

savu min de malplenec' anima (спаси меня от душевной пустоты: malplena – пустой)! –

Jen pri kio petas vin poet' (вот о чём просит тебя поэт).

Savu!

Al L. T. (Folieto).

Estas mi nek edzo, nek amato,

ĉio pasis – amo, ĝoj', pasi'.

ĉion karan rompis sortobato...

Kota kaj malluma estas strato

de urbeto, kie loĝas mi.

Estas tie ĉi ne vivo – nur "ekzisto",

sen esper', sen lumo, sen inspir',

el poet' mi iĝas versfaristo. –

Tial koron regas muta tristo,

kaj neebla ŝajnas jam elir'...

Mia kara, mia malproksima,

nevelkanta mia Foliet',

savu min de tiu trist' senlima,

savu min de malplenec' anima! –

Jen pri kio petas vin poet'.

Raymond SCHWARZ (1894-1973)

Libertempo

(Свободное время, досуг: libera – свободный)

Mara bordo kun hoteloj (морской берег с гостиницами),

Pavilonoj kun terasoj (беседки с террасами),

Kie sur salikfoteloj (где в ивовых /плетёных/ креслах: saliko – ива, верба, fotelo – кресло)

Lacertumas ĉiuj rasoj (бездельничают все расы = люди всех рас: lacerto – ящерица, lacertumi – бездельничать, лентяйничать, «вести себя как ящерица»)…

Ŝajno (притворство: ŝajni – казаться, ŝajna – кажущийся, мнимый, ŝajno – видимость, обманчивая внешность), ŝajno, pantomimoj (кривлянье: «пантомимы»),

Nek senzorgo (ни беззаботности: zorgo – забота), nek ripozo (ни отдыха)!