20 esperantaj poemoj

Krude senhontan realon

Eĉ saĝa mien'.

Senesperig' vin inundas,

Duboj en kor' ekabundas

Pri Bono kaj Bel',

Kaptas indigna rezigno

Pri la brilpluma homdigno,

Velanta sen cel'.

Sed se ekbrilas okaze

En ĉi dezerto oaze

Multdira vizaĝ',

Kredon la koro retrovas:

Dubojn venenajn forblovas

La sorĉa miraĝ'.

Surstrate

(На улице: surstrate = sur strato, strato – улица)

Vintra vespero (зимний вечер), malvarma (холодный), malfrua (поздний).

Jam duondormas la urbo senbrua (уже наполовину спит город бесшумный = тихий: duono – половина, dormi – спать, bruo – шум).

Sur la ĉielo flagradas kandeloj (на небе полыхают свечи),

Brulas kun bril' miriadoj da steloj (горят с сиянием = горят и сияют мириады звёзд).

Sonas la aŭtosignaloj obtuze (звучат сигналы машин глухо: aŭto – автомобиль),

Brilas reklamoj nun malpli amuze (сверкают вывески: «рекламы» теперь менее интересно: «забавно»).

Sonoriletoj de glitveturilo (колокольчики саней: sonori – звенеть, sonorilo – колокол, gliti – скользить, veturi – ехать, veturilo – повозка)

Gaje tintadas en nokta trankvilo (весело бренчат в ночном покое).

Estas pli vive ĉe stratoanguloj (более оживлённо на углах улиц: vivo – жизнь, angulo – угол):

Strabas esplore la viraj okuloj (косятся = бросают косые взгляды испытующе мужские глаза: strabi – косить /глазами/, esplori – исследовать, изучать),

Ili inviton cinikan atendas (они приглашения непристойного ждут: cinika – циничный),

Manon kun peto senhonta etendas (руку с бесстыдной просьбой протягивают: honto – стыд).

Oni ekhaltas (/люди/ останавливаются), parolas (разговаривают), demandas (спрашивают),

Kaj sub la steloj afere marĉandas (и под звёздами деловито торгуются: afero – дело),

Tranĉas aeron ekrid' abomena (прорезает воздух отвратительный взрыв смеха: rido – смех, ridi – смеяться, ekridi – засмеяться, abomeno – отвращение),

Kaj mallumiĝas ĉiel' steloplena (и меркнет звёздное: «полное звёзд» небо: mallumo – мрак, темнота, malluma – тёмный /без света/, мрачный, stelo – звезда, plena – полный).

Surstrate

Vintra vespero, malvarma, malfrua.

Jam duondormas la urbo senbrua.

Sur la ĉielo flagradas kandeloj,

Brulas kun bril' miriadoj da steloj.

Sonas la aŭtosignaloj obtuze,

Brilas reklamoj nun malpli amuze.

Sonoriletoj de glitveturilo

Gaje tintadas en nokta trankvilo.

Estas pli vive ĉe stratoanguloj:

Strabas esplore la viraj okuloj,

Ili inviton cinikan atendas,

Manon kun peto senhonta etendas.

Oni ekhaltas, parolas, demandas,

Kaj sub la steloj afere marĉandas,

Tranĉas aeron ekrid' abomena,

Kaj mallumiĝas ĉiel' steloplena.

Lajos TARKONY (1902-1978)

Balkona vespero

(Балконный вечер = вечер на балконе)

Lit-seĝo (кресло-качалка/шезлонг: lito – постель, кровать, seĝo – стул). Lankovriloj (шерстяные одеяла: lano – шерсть /материал/, kovri – покрывать, накрывать). Dua etaĝ' (второй этаж). Balkono (балкон).

Siajn vualojn densajn faligas jam vespero (свои густые завесы опускает: «роняет» уже вечер: vualo – завеса, вуаль, пелена, fali – падать),

sonorilvoĉo velke traŝvebas en l' aero (звон: «голос» колокола слабо пролетает в воздухе: sonorilo – колокол, voĉo – голос, velki – вянуть, увядать, блёкнуть, ослабевать, velka – увядший, блёклый, поникший; вялый, слабый, ŝvebi – парить, реять).

Torpor' postfebra (вялость после лихорадки: «постлихорадочная»: febro – лихорадка). Kape vaganta pensĉifono (блуждающий в голове обрывок мысли: kape = en kapo, kapo – голова, vagi – блуждать, бродить, penso – мысль, ĉifono – тряпка, лоскут).