ANTOLOGIO

dispecigas ol, pose li tranas olu tra la tota urbo. Ye la fino di infernala

procesiono, li kombustas elua restaji. Fumuro lejera acensas aden la

altaji di Alexandria, superflugas la voyo Kanopika, tardeskas super la

Mouseion, pose klimas alonge la faro ante atingar la cielo. Kyrillos vinkis.

Ilua impliko en la mortigo di Hypatia nulatempe pruvesos. Il esos

episkopo di Alexandria til ilua morto, ye la 27ma di junio 444. Kyrillos

santigesos dal Eklezio. Il celebresas singlayare ye la dio di lua transpaso.

[Artiklo da Julien Chavanes publikigita en la revuo HISTOIRE.]

(Ek Kuriero Internaciona n°3/2011)

235

LA « YOGA » DIL SONJO (Namkhai Norbu)

Yen artiklo di qua, forsan, la temo esas tote exotika a mea lekteri nam

parolesas pri aparta formo di « yoga » uzata en la Tibetana buddhista

religio, nome la « yoga » dil sonjo. Per koncianta exerci dum la sonjo,

kelka « lama »-i Tibetana probas obtenar la spiritala veko e, pos min o

plu longa tempo, atingar la kompleta liberigo de omna sufri ; stando

nomata « nirvana ». Ica artiklo esas traduko ad Ido de texto ek libro

redaktita da Tibetana monako.

Existas nombroza atesti, qui asertas la posibleso developar klara koncio

dum la sonjo-stando e tale aquirar l’apteso pri kontrolar onua sonjo… «

Dum 1959, me ja fugabis Tibet e habitis en Sikkim. La situeso en Tibet

plumaleskis rapide. Quante plu la novaji pri l’ocidi e la destrukti atingis

ni, tante plu me desquieteskis pro mea familiani qui restis ibe. Multa ek

ni pregis Tara (1) por demandar helpo ad elu. Eventis dum ta periodo ke

me havis yena sonjo. Me marchis en montoza regiono. Me memoras pri

la beleso dil arbori e dil flori. Esis sovaja bestii alonge la choseo sur olqua

me voyajis, ma lia konduto relate me esis dolca e pacema. Me savis ke

me iras al templo di Tara jacanta sur monto stacanta plu fore. Me arivis

a loko proxim la templo ube trovesas mikra agro plena de arbori e reda

flori. Puerino evanta aproxime dek-e-un o dek-e-du yari esis ibe. Quik

kande el vidis me, el donis a me reda flori e questionis me adube me

iras. Me respondis : « Me iras al templo di Tara skope pregar por Tibet ».

El respondis : « Tu ne bezonas irar al templo ; recitez nur ica prego. »

Lore el repetis plurfoye prego qua komencis tale : « Om Jetsumma… »

Me diceskis ca prego dum tenar la flori en la manuo. Me repetis ol

plurfoye. Fakte, esas la energioza fervoro per qua me recitis olu, qua

vekigis me.

Kelka yari pose, me havis simila sonjo. En ta sonjo, me trovesis itere sur

l’agro qua previdigis la proximeso di la templo di Tara. Ol esis la sama

kam en l’antea sonjo, ma sen la puerino. Me regardis avan me e vidis la

templo yel somito di monto. Me duris mea marchado til ibe. Esis tre

simpla templo, sen intenco pri eleganteso en olua konstrukturo ed olua

dekoruro. Lua aperturo orientizesis vers esto. Me eniris ol e remarkis sur

la muro pikturo pri la « mandala » di shitro qua figurizas la cent deaji

pacema ed iracoza. Nombroza Tibetana libri jacis sur etajeri ed, inter li,

la « Tanjur » e la « Kanjur ». Me esis regardanta ita tomi kande me

videskis ke Tibetano stacis an la pordo. Lua vestaro similesis olta di «

lama » sen, tamen, esar tote sama. Il questionis me : “Ka vu ja vidis la

Tara-statuo qua parolas ?” Me respondis ad ilu ke me ne vidis olu, ma ke

me deziras vidor ol. La viro lore duktis me aden chambro kontenanta ta

236

statuo. Yel instanto kande il esis ironta a la pordo por departar, il dicis

: « Yen la Tara-statuo qua parolas. » Unesme me vidis nulo, pose me

remarkis ke la viro regardis atencoze la altajo di la kolono. Me observis

lua regardo ed ibe, ye la somito, me vidis statuo di la verda Tara. El

reprezentesis quale puero evanta sep od ok yari. To esis jolia statuo ma

me ne audis ol parolar e me vekis.

La sequo di ta historio ne esas sonjo. Dum 1984, me voyajis en nord-

Nepal por irar al monakerio di Tolu, kande me rikonocis l’agro di mea

sonjo ube la puerino donabis a me flori e prego. Me regardis adfore e me

deskovris la templo. Kande me parvenis en ol, omno konformesis exakte

a mea sonjo. Me iris a la kolono e serchis « la Tara-statuo qua parolas ».

Ol ne esis hike. To esis la nura detalo qua ne konformesis a la sonjo.

Recente, me audis ke un de mea dicipuli ofrabis al templo statuo di la

verda Tara e ke on lokizis olu ye la somito di la kolono kom memorigo.

Se onu irus a ca templo nunepoke, onu povus vidar la statuo en olu. »

1) Tara : Tibetana deino qua tre similesas la santa Virgino dil katoliki.