ANTOLOGIO

elca qua hodie evas 72 yari ed el ridetas. El selektas fotografuro, sur qua

on povas vidar la domo, quan elua familio habitis. Marianne havis ibe

propra chambro, en qua esis granda piano. « Iton ofrabis a me mea

genitori ye Kristnasko » elu dicas. Dum la matino ica yunino esis en la

skolo di Königsberg, posdimeze el iris a kurso pri piano o renkontris

amikini. Ica idilio familial havis abrupta fino ye la 9ma di aprilo 1945 –

t.e. ye la dio kande lia urbo kapitulacis a la Reda Armeo. La venjo-volo

dil okupanti degeneras ad orgio di violento. La civila habitantaro subisas

vera buchado. Testi okulal raportas pri mortigi per pafado, amasal violaci

sexual e despurigita kindi. « To quo lore eventis, esis nedeskripteble

hororinda », dicas Marianne Beutler.

Un terpomo kom donaco di Kristnasko

Meze di ta kataklismo la matro di Marianne naskigas elua quaresma filio,

Siegfried. Ilu vivos nur dum tri monati. La hungro dil monati pos la milito

esas kruela. Ultree, difuzesas morbi – skabio, tifo, disenterio. « La morto

esis omnaloke », memoras Marianne Beutler. Pri la Kristnasko-festo di

1945 memoras Marianne Beutler ankore tote exakte : « Mama probis

konsolacar ni e dicis : ‘La Kristnasko-sendito ne povas trovar ni pro ke

esas tro multa nivuro.’ Pose el donis a ni nia donacajo t.e. a singlu un

terpomo. » Nur poka semani plu tarde mortas anke elua fratulo Dieter –

241

pro hungro ye la evo quar yari. « Me sidis apud lu, por ke il ne tro frostez

», memoras Marianne. « Tamen il esis tro febligita . Subite il ne plus

respiris. » Ensemble kun elua matro e lua fratulo Manfred, Marianne

adportas Dieter a la tombeyo. Pro la severa frosto lo esas neposibla

kavigar truo. « Lore ni tegis lu per kelka nivuro. » Itere ne esas suficanta

tempo por traurar.

Sencese la Sovietani sendis civili Germana kom laboranti a diversa altra

loki. Lor un de ta transporti en treno Marianne perdas en 1946 elua matro

ed elua fratulo Manfred e ne plus vidas li. Subite el esas sola en loko tote

nekonocata da elu. « Me stacis plorante che ica fervoyala staciono », elu

dicas. « Me ne povis lektar lo skribita e komprenis nulu. » En vendeyo,

en qua la yunino demandas ulo por manjar, la komercistino dicas ad elu

en mala Germana linguo : « Irez a vilajo, multa manjaji ». Pri ca vorti

memoras Marianne Beutler ankore exakte.

Pos la vintro forsendita

El arivabis en Kaunas, la duesma maxim grand urbo di Lituania. Ed el ne

esis sola : mili de strandinta kindi e yuni vagis tra ica lando por serchadar

repasti e varma lojeyo. « Vokletukal », t.e. la mikra Germani, tale

nomizis la Lituaniani ica kindi sen genitori e sen patrio. La Sovietani

interdiktabis severe aceptar od entratenar ica « fashista kindi » - ma la

kompato a ta desfortunozi esis ofte plu forta. « En kelka domi on koquis

singladie un siteledo de supo por la preterpasanti », dicas Ruth

Leiserowitz, prezidantino dil « Wolfskinder-Geschichtsverein » (Asociuro

por la historio dil volfa kindi), elqua esforcas divulgar ca chapitro dil

Germana historio, « che altra farmodomi la rurani deskatenizis lia hundo

kontre ni ». Ruth Leiserowitz depos la yari 1990ma sucesis trovar

multanombra olima volfa kindi e questionis li lor detaloza konversadi pri

lia travivaji ed experienci. « Ulo esas certa : koncerne infanti la kompato

vinkis rapide, por la plu evozi la serchado por tekto sur lia kapo esis klare

plu desfacila. » Ta qua trovis nulaloke hemo, vivis ofte dum plura semani

en la foresti, mustis furtar o nutrar su per planti e mortinta animali.

Anke Marianne Beutler esis nun volfa kindo. Dum plura semani ica nun

dekyarino vagadas tra vilaji e foresti, ante ke el aceptesas da rurana

familio Lituaniana por pasar la vintro. Dum la sis monati kande el sejornis

ibe elu lernis la Lituaniana linguo, nam el ne plus darfas parolar la

Germana – tro danjeroza, por elu same kam por lua gastiganta familio.

Dum la printempo 1947 el esas forsendita. Ma Marianne esas fortunoza :

altra familio aceptas el, e mem irigas elu a la skolo e igas elu konfirmar.

Quankam intertempe Marianne lernis parolar perfekte la Lituaniana

idiomo, el esas ofte insultata dal cetera skolani kom « fashista kindo ».

Lore el obedias la konsilo da Lituaniana amikino. « Marianne tu bezonas

242

havar altra nomo » dicas el, « nam la tua havas tro Germana sono ». Tale

la blonda yunino di Königsberg nun nomesas Nijole.

Desaparinta genitori, perdita identeso

Tale quale Marianne Beutler nekontebla nombro de kindi Germana, lor

la trubli dil posmilita tempo, perdis ne nur lia genitori e lia hemo, ma

anke lia kompleta identeso. « En multa kazi la gastiganta familii, pro

timo a la Rusa autoritatozi, nihiligis to quo memorigis pri la Germana

origino dil aceptita kindi », deklaras Ruth Leiserowitz. Tale perdesis