Бабалардын Урпагы. 3 китеп

А мен аны ырга салдым.

Аз да болсо туугандарды,

Жылмайтканга жарадым.

А баягы жаш бала,

Комузчу болбой калса да.

Элине сиңп эмгеги,

Шаадат иним эчак алган,

Бир катар сыйлыктарды.

Айтсак алар арбын кеп,

Арбып барат даңазасы.

Төш белгисин эчак алып,

Педагог болгон таланттуу.

Башкалардай арамза эмес,

Адам да ал ынсаптуу.

Ар дайыма таза жүрөт,

Куудуң –шуудуң көрбөдүм.

Ак эмгек менен чоңойтту,

Ата болуп үй –бүлөсүн.

Мугалим болуп иштеди.

Тарбиялап көп балдарды,

Кызматына элдин жарады.

Акун ата, Азык эненин,

Ак үмүтүн актады.

Азыр эли Шаадат менен

Баардык журту сыймыктанат.

Өсүп-өнүп балдары

Өркөнү гүлдөп баратат.

Мындай жакшы жигитке,

Ак эдилден чоң урмат?

*********

Өмүр деген бир келет,

Экинчи кайра жаралбайм.

Балалык өткөн жерлерге,

Балким кайра бара албайм…

Мен барбай калсам да,

Туулган жерим бар болсун.

Туугандарым шай жашап,

Турагыма бакыт консун.

Мен көргөндүн баардыгы,

Аман-эсен жашасын.

Кыш өтүп жазга айлансын,

Жергемде жаз жайнасын.

***

КЛАССТАШТАРЫМА

Мезгил агып шарын жээкке ургулаар

Кагылайын бирге окуган курбулар!

Элесимен такыр кетпей эстетип,

Элеңдеген бала бойдон калдыңар!

Өткөн күндөр закымдап

Көз алдыма тартылат.

Мектепте өткөн чагымы,

Мезгилим мага кайырат.

Жылгадагы жылкыладай,

Жыбыратып айдап келет.

Көрүнүштөр, өткөндөр,

Көз алдыма кайрык себет.

Эрбең-сербең чабандес,

Эң сонун кат апкелди.

«Эсте жаз-деп, өткөндү»

Эжейлерден кат келди.

Ал кезек артта калды,

Алыстап улам карааны.

«Аныктап жаз-деп,-өткөндү»,

Агайлардан кат келди.

Теминип учкан ыйык куш,

Тектирди конуп жердеди.

«Терип жаз-деп тарыхты»

Теңтуштардан кат келди.

Кайран гана балалык,

Кайда кеттиң таптырбай?

Мезгил деген өкүм экен,

Тизгинин бизге карматпай.

Учурунда өткөн ал чактан,

Укмуш элес шартылдай.

Караанын эми ал күндөр,

Калган тура кайырбай.

Мени менен окуган

Балдар кайда андагы?

Ар кайда жашоо өткөрөт,

Турмуш өкүм өңдөнөт,

Караан жылып, жыл өтөт.

Үч бала мектепте,

Үч жыл катар окудук.

Билимдин ачып капкагын,

Билип чыктык баардыгын.

Төрт бала келип мектепке,

Төрт жылы катар отурдук,

Байыркы жомок баянын,

Баарлашып топтолдук.

Анда эмесе курбулардын,

Аты-жөнүн айтып берейин.

Бапырап өткөн таалайлуу,

Балалыктан элек элейин.

Беш бала келип мектепке,

Беш жыл катар отурдук.

Беш энеге жазылган,

Беш ырды жатка окудук.

Алтынчы жыл болгондо,

Алдыга канат серпкенбиз.

Алтообуз алты дастандан,

Аңгеме айтып кеткенбиз.

Жетинчи жыл болгондо,

Жетөөбүз бирге окудук.

Жетик билип Манасты,

Желпиниш тоого кеткенбиз.

Сегизинчи жыл сызганда,

Сегизибиз чогулдук.

Аңгеме айтып Алманбеттен,

Ал күндө бирге отурдук.

Жылдан-жалга жыл өтүп,

Жыл мезгили жетиптир.

Күндөн-күнгө күн өтүп,

Күн мезгили келиптир.

Он бир бала мектепти,

Ошентип бүтүп кетиптир.

Айта берсе арман көп,

Армандан да аян көп,

Баштагыны козгогон,

Байыркыны жомоктогон.

Баяндагы ырлар көп,

Өтүп кеткен ал күндөр,

Тарых болот жөрмөлөп.

Мен эми ошол өткөндөн,

Сөз курайын бөлмөлөп.

Силер кулак буруңдар,

Алдыңкы жайга туруңдар.

Ал күндөр кандай өттү,

Анын баарын угуңдар.

Карааны тоодой көрүнгөн,

Кагылайын курбулар.

Ошол күндөн айтылбай,

Кайрылбай кеткен аян бар.

Жомок болуп, баяндалган

Жоодураган күндөр бар.

Жароокер жакшы нур калган,

Жамалы жаркын айлар бар.

Сөзүмө кулак буруңдар,

Карааны чыгып калдайган,

Кагылайын курбулар.

Баягы биз окуган,

Кичинекей класста,

Парта турат биз жокпуз.

Баягы биз окуган,

Кичинекей класста,

Доска турат биз жокпуз.

Баягы биз окуган,

Кичинекей класста,

Терезе турат биз жокпуз.

Курдаштардын өзү жок,

Өзү эмес кара көзү жок.

Доска турат агай жок,

Эмнеге караан калган жок.

Жандай көрүп берилген,

Кашый эже дагы жок…

«А» тамгасын окуткан,

Аруун агай өзү жок…

«Ү» тамгасын окуткан,

Үсөн агай кайда кетти?

Ал кишиден дарек жок.

Өзү эмес кара көзү жок.

Кужулдаган балдар жок,

Куруп кетсин дүнө шок.

Шарылдатып тамга тааныткан,

Шаршен агай а да жок.

Май айындай нур чачкан,

Мария эже бу да жок.

Асейин агай кайда кетти?

А кишиден дарек жок.

Апыл-тапыл дүнө шок,

Андагынын баары жок.

Суу башчысы Сулайман,

Менден эмес кудайдан.

Адагы жаш жигиттер,

Ак чач болуп улгайган.

Баардыгыбыз он бир элек,

Он бир бала окуган.

Билим кенин чокуган,

Ошолордун баянын,

Ойлоп жазып отурам.

Бешөө анын кыз болчу,

Беш булак агып сызылган.

Беш кыз бантик тагынган,

Бешөөнө арнап ыр жазгам,

Беш кайыңым шуудурайт

Жагымы анын балалык.

Жаркыткан адам көңүлүн,

Жаштык күндөр ажайып.

Көркөм беш гүл ыргалып,

Өзүнчө ыр чыгарып,

Ырыстуу ошол беш гүлдүн,

Ырлары бизге ажайып.

Жогоруда беш булак,

Бизде окуган курбулар.

Мыскал, Жамал сен экенсиң,

Бопуй жана Бегимжан,

Калтар тура ыргалган.

Ынактарга берилип,

Ышкым толо ыр жазам.

Курбу, курбу, курбу саз,

Куркулдап учат өрдөк каз.

Курдаштарга сыр ачып,

Кудуңдай барам ыр жазып.

Ошол бешөө беш чүрөк,

Бийик көктө көрүнгөн.

Сапар кеткен бешөөнөн,

Үл-бүл элес төгүлгөн.

Бешөө кеткен жакты карап,

Беш энемен ыр түзөм.

Таш кыяда эл келет,

Ташыркап бир ат келет.

Бийик турган белди өрдөп,

Бир эр жигит салт келет.

Көк кыядан эл келет,

Көк жорго деген ат келет,

Көчтү сүрөп алдыга,

Көөнөрөс бир эр келет.

Алты бала эшек минип,

Аңыз бойлоп келишкен.

Бапыратып таалайлуу,

Балалыктан баян эшкен.

Алты бала кунан минип,

Адыр ашып бараткан.

Жагымы жанга шок келген,