Читаем Esperanto sen antaujughoj полностью

Por reliefigi la situacion de UEA che UNESKO oni konsideru, ke el la 2688 neregistaraj internaciaj organizajhoj ekzistantaj lau la Jarlibro de Internaciaj Organizajhoj (1973), 34 havas konsultajn rilatojn en kategorio A, t. e. de interkonsiligho kaj asociigho kun UNESKO; 158, inter kiuj UEA, havas konsultajn rilatojn en kategorio B, t. e. de reciproka informado kaj interkonsiligho; 144 trovighas en la kategorio C (nur reciproka informado); kaj la aliaj 2352 havas neniajn rilatojn kun UNESKO.

ch. "La Plenuma Komitato de UNESKO decidis, ke la centjara datreveno de la naskigho de Zamenhof estu oficiale celebrata en 1960. Konforme al tiu decido, la aganta Ghenerala Direktoro de UNESKO, s-ro Rene Maheu, sendis al chiuj registaroj kaj al chiuj neregistaraj organizajhoj leteron CL/1406 de la 15-a de Februaro 1960, kies chefa parto tekstas:

"TEMO: MEMORIGO DE DATREVENOJ DE GRANDAJ PERSONECOJ

Sinjoro.

Mi havas la honoron altiri vian atenton al la Decido akceptita de la Plenuma Komitato dum ghia 55-a (55 EX-Decisions 4.4) koncerne la memorigion de datrevenoj de grandaj personecoj en 1960.

La nomoj selektitaj per la Decido de la Komitato estas: ... D-ro Lazaro Ludoviko Zamenhof, polo, iniciatoro de Esperanto, naskita en 1859.

Konforme mi havas la honoron inviti Vian Registaron partopreni en la memorigo de tiuj chi datrevenoj en kiu ajn maniero ghi opinias oportuna".


(*) Ekde 1932 Unio Internacia de Telekomunikado.

(**) El artikolo de prof. Ivo Lapenna, publikigita en la revuo "Esperanto", Februaro 1955.

1.4 Kelkaj ciferoj rilataj al Esperanto

Lau la lasta enketo entreprenita de CED (Centro de Esploro kaj Dokumentado, institucio de UEA, Nieuwe Binnenweg 176, Rotterdam, Nederlando), ekzistas minimume 1299 Esperanto-kluboj en 39 landoj. Ghia listo aperas en la Jarlibro 1965, 2-a parto.

Publikighas en la mondo 100 Esperanto-periodajhoj, kies liston oni legas en la Jarlibro 1976. Krome gravaj nacilingvaj gazetoj publikigas regule novajhojn pri Esperanto. "Diario Popular", de la urbo San-Paulo (Brazilo), prezentas chiudimanche priesperantan rubrikon, ekde la jaro 1968.

Ekzistas 72 Esperanto-eldonejoj (vidu koncernan liston en la Jarlibro 1973, 2-a parto).

Notinda estas la Libroservo de UEA (Nieuwe Binnenweg 176, NL 3015 BJ, Rotterdam, Nederlando), che kiu estas haveblaj preskau chiuj esperantaj eldonajhoj).

Chirkau 14.000 volumoj de Internacia Esperanto-Muzeo, Wien 1, Hofburg, Austrujo, konsistigas la vershajne plej grandan Esperanto-kolekton en la mondo.

Lau la statistiko publikigita en la Jarlibro 1976, 13 radistacioj dissendadis regule esperantlingvajn programojn dum la jaro 1975: Vieno (Austrujo); Muritiba kaj Sorokaba (Brazilo); Sofio (Bulgarujo), Bratislavo (Chehhoslovakujo), Pekino (Chinujo), Sabadell kaj Valencia (Hispanujo), Romo (Italujo), Zagreb (Jugoslavio), Gdansk kaj Varsovio (Pollando), Berno (Svislando). Entute: 2432 radio-elsendoj dum 985 horoj por la tuta jaro.

Vere mirindaj estas la nivelo kaj dauro de la chiutagaj Esperanto-elsendoj de Pola Radio: trifoje tage (matene, posttagmeze kaj vespere), dum po 30 minutoj por elsendo. Ili disaudighas antau 17 jaroj kaj nun laborigas dek funkciulojn, farante eksterordinaran servon al la Internacia Lingvo kaj meritante, samkiel la Esperanto-elsendoj de aliaj stacioj, la audon kaj la helpon de tutmondaj esperantistoj. Tamen estas same vere, ke poloj estas ghenerale tre inteligentaj kaj tiel ili lerte ekspluatas la utilon de Esperanto kiel internacia komunikilo.

La 15-an de Oktobro 1975 okazis Esperanto-kurso pere de Slovena Televido, kun la partopreno de profesiaj aktoroj. Ghi konsistis el 17 lecionoj, po unu semajne, kun la dauro de duona horo. En 1973 Nederlanda Televido elsendis Esperanto-kurson, kiu dauris 26 horojn, ankau kun profesiaj aktoroj.

Перейти на страницу:

Похожие книги

Агония и возрождение романтизма
Агония и возрождение романтизма

Романтизм в русской литературе, вопреки тезисам школьной программы, – явление, которое вовсе не исчерпывается художественными опытами начала XIX века. Михаил Вайскопф – израильский славист и автор исследования «Влюбленный демиург», послужившего итоговым стимулом для этой книги, – видит в романтике непреходящую основу русской культуры, ее гибельный и вместе с тем живительный метафизический опыт. Его новая книга охватывает столетний период с конца романтического золотого века в 1840-х до 1940-х годов, когда катастрофы XX века оборвали жизни и литературные судьбы последних русских романтиков в широком диапазоне от Булгакова до Мандельштама. Первая часть работы сфокусирована на анализе литературной ситуации первой половины XIX столетия, вторая посвящена творчеству Афанасия Фета, третья изучает различные модификации романтизма в предсоветские и советские годы, а четвертая предлагает по-новому посмотреть на довоенное творчество Владимира Набокова. Приложением к книге служит «Пропащая грамота» – семь небольших рассказов и стилизаций, написанных автором.

Михаил Яковлевич Вайскопф

Языкознание, иностранные языки