Читаем ЭЗОП полностью

Гермафродит Севги худоси Афродита билан худолар хабарчиси Гермеснинг ўли.

Баоят гўзал Гермафродитни Салмахида исмли боира из баоят севиб олади, лекин йигитга унинг севгисини рад илади. изнинг тинимсиз оху-нолалари худоларнинг рахмини ўзатади ва улар из ва йигитни бир-бирига овуштириб ўядилар, натижада икки жинслли одам пайдо бўлади.


Зевс


Зевс бош худо, одамлар ва худоларнинг хукмрони. Бутун олам, осмон ва самовий кучлар, мамаалдиро ва чамолар, сел ва тошинлар унинг ихтиёрида. У бутун коинотни назорат илади, тартибга солади, инсонларни архил офатлардан химоя илади.

Зевс туилмасдан аввал унинг отаси Крон туилажак фарзандларидан бири унга арши исён кўтаришдан хабар топиб, барча туилган болаларини ютиб юбораберади. Унинг хотини Рея охирги фарзандини туилишидан аввал Крит оролига бориб ор ичида яширинча туади, бу энг кенжа фарзанди Зевс эди. Унинг туанидан хабар топган эрига йўргакланган тошни беради, буни сезмаган Крон ўралган тошни ютиб юборади. Ватлар ўтиб вояга етган Зевс отасининг ютиб юборган опа ва акаларини айтаришга мажбур илади, чорасиз олган Крон ютиб юборган фарзандлари Посейдон, Аида, Гераларни айтариб беради. Зевс билан отаси Крон ўртасида шиддатли уруш бошланиб Ота титанларни ва боша махлуларни ёрдамга чаиради. Зевс чамо билан барча ёвуч махлуларни ириб, туби йў жарликка улотириб юборади ва хукмронликни тўла ўлга олади. Олимпда ўз ароргоини белгилайди. Посейдон денгиз худоси, Аида ер ости худоси, Гера унинг рафиаси бўлиб биргаликда олам хукмронлигини бажаришади. Уларни фарзандлари Геба – ёшлик худоси, Арес уруш худоси, Ефест темирчилик худоси.


***


Кишиларнинг увончу – айуларига бефар араш, худбинликнинг энг ярамас туридир, бу улдорлик тузуми яратган энг улкан нусонларидан бири эди.


– 

Вов-бой – деб юборишди кириб келган мемонлар, дид билан тузатилган дастурхондан хайратланиб.

– 

Буни менинг улим Эзоп тузаган – деди Дродо марурланиб – унга вати келиб эркинлик бераман.

– 

Бу улингни менга сотиб ўяол – деди Эледро Аргос томонга ўгирилиб – унинг матовини анча кишилардан эшитдик.

– 

Уни хечкимга сотмайман ахир у масалчи-ку.

– 

Хали масал айтишни ам биладими?

– 

Билганда андо, уло олсанг бас тахлаб ташлайди.

– 

ани бирорта масал айтиб берсинчи – дейишди мемонлар бараварига.

– 

Эзоп бизларга ўзинг ётирган бирор масални айтиб бер. улар ойил олишсин.

– 

Айтишга айтиб бераман-ку, лекин ойил олишларига кафолат бераолмайман.

– 

Айтавер.

– 

урбаалар хукмронсиз яшар эканлар, кунларнинг бирида улар тўпланишиб маслахат илибдилар, келинглар Зевсдан бизларга хукмрон жўнатишни илтимос иламиз? Кенгашиб олишиб, Зевсга вакил юборибдилар. Зевс ботоликка бир бо ўтин иритишни буюрди. Баландликдан иритилган катта болам ўтиннинг зарб билан тушишидан урбаалар чўчиб кетибдилар ва хартомонга шуниб очиб олибдилар. Биранча фурсат ўтиб жимгина сув юзида алиб юрган ўтинни кўришиб унинг устига сакрайбошладилар, охири хафсалалари пир бўлиб яна Зевсга вакил жўнатишибди, “Сен бизларга аттиул подшо жўнатгин-ки бизлар ундан хайииб айтганларига уло осайлик. Зевс уларнинг таклифидан жилмайиб ўйибди “мен сизларга мустабид подшо жўнатаман” деб уларга катта аждахо подшо илиб жўнатибди. Аждахо урбааларни бир бошдан ютиб еябошлабди, очган очиб, очаолмаган ем бўлиб, дод-вой бошланибди. Охир оибат урбаалар яна ялинишиб Зевснинг олдига бориб кўз ёши тўкабошлашибди.

Мана жаноблар сизларга оддийгина масал, ундан хулоса чиариш узларингизга хавола.

– 

Бу масал урбааларнинг ахмолигига ишора – деди Милейка мемонларга маъноли жилмайиб – амо бўлишмаса хукмрон сўраб нима илишади, уриллаб-чариллаб юраберишмайдими.

– 

Зевс уларни синаш учун ўтин ташлаган, хукмрон ўтинга ўхшаса нима бўлишни кўрсатиб ўйган.

– 

Улар бундай хукмрон керак эмас деб ўзларига ўлим тилашган.

– 

Энди улар аждаходан андай утуладилар?

– 

Хеч ачон утулаолмайдилар.

– 

Сен Эзоп бизларга аллаанча муаммоларни чолаб ташладинг-ку.

– 

Мен масални айтиб бердим холос, ундан хулоса чиариш ўзларингга хавола, чунки кўпчиликка берилган саволнинг жавоби хеч ачон бирхил бўлмайди.

– 

Баъзилар бу муаммони ўйлаб кўрамиз, сен яхшиси шароб келтир бир хузур илишайлик – деди Дродо кўтаринки кайфиати билан – ани азизлар дастурхонга мархамат.

– 

Мана хўжайин – деди Эзоп шароб тўлдирилган кўзачади ўртага ўйиб.

– 

Нега адохлар сони биттага кам?

– 

Ўзингиз бугун шароб ичмайман деб эдингиз.

– 

Ха шундай деган эдим, ўйлаб кўрсам фикрим нотўри экан, шундай азиз мемонлар даврасида ичмай бўладими, бор менга ам ада келтир.

Перейти на страницу:

Похожие книги