Греческий с Йоргосом Феотокасом. Избранные рассказы

Βγήκε από το σπίτι ξεθυμασμένος, ψύχραιμος. Αναλογίστηκε που βρισκόταν. Μα είχε ξεχάσει το όπλο του στην κάμαρα. Σαν προχώρησε μερικά βήματα, η Τουρκάλα τον πυροβόλησε πολλές φορές από το παράθυρο και τον βρήκε στην αριστερή ωμοπλάτη. Πρόφτασε να δει το χέρι της με το περίστροφο κ’ ένα στρατιώτη που πετούσε μια χειροβομβίδα μες στο ανοιχτό παράθυρό της…

«Όποιαν αγγίσω πεθαίνει (всякая, до кого я дотрагиваюсь, умирает: «которой дотронусь, /та/ умирает»; αγγίζω)!» συλλογιζόταν αργότερα (размышлял /он/ позже) σαν ξεχώριζε μες στο χάος των αναμνήσεών του (когда различил в хаосе своих воспоминаний; ξεχωρίζω) τις τρείς γυναικείες μορφές (три женских образа) που τον είχαν ελκύσει δυνατότερα (которые пленили: «притянули» его сильнее /других/; ελκύω), τη χλωμή κόρη της Αθήνας (бледную афинскую деву), την τουφεκισμένη Ρωσίδα (расстрелянную русскую) και την Τουρκάλα του Ουσάκ (и турчанку из Ушака).

Μα σε τι χρησίμευαν (но к чему были: «для чего были полезны»; χρησιμεύω — быть полезным) αυτές οι συλλογές (все эти размышления);

«Όποιαν αγγίσω πεθαίνει!» συλλογιζόταν αργότερα σαν ξεχώριζε μες στο χάος των αναμνήσεών του τις τρείς γυναικείες μορφές που τον είχαν ελκύσει δυνατότερα, τη χλωμή κόρη της Αθήνας, την τουφεκισμένη Ρωσίδα και την Τουρκάλα του Ουσάκ.

Μα σε τι χρησίμευαν αυτές οι συλλογές;

Έφτασε στη Χίο (/он/ добрался до Хиоса), ματωμένος και κουρελιασμένος (окровавленный и оборванный), με τα τελευταία λείψανα της Στρατιάς (вместе с последними остатками армии). Πρόφτασε, ωστόσο, να ορθοποδήσει (однако /он/ успел встать на ноги; ορθοποδώ) και να μπει και στην Αθήνα (и въехать в Афины) απάνω στο άλογο (верхом на коне), με την Επανάσταση (во время восстания).

Έφτασε στη Χίο, ματωμένος και κουρελιασμένος, με τα τελευταία λείψανα της Στρατιάς. Πρόφτασε, ωστόσο, να ορθοποδήσει και να μπει και στην Αθήνα απάνω στο άλογο, με την Επανάσταση.

Σε λίγο ήταν στο μέτωπο του Έβρου (вскоре /он/ был на фронте у Эвроса) περιμένοντας, από μέρα σε μέρα (ожидая, со дня на день), τη διαταγή της προέλασης προς την Πόλη (приказа к наступлению на Город). Η διαταγή δεν ήρθε ποτέ (приказ так и не пришел: «никогда не пришел»). Απολύθηκε οριστικά το φθινόπωρο του 1923 (/он/ был уволен окончательно осенью 1923 года; απολύομαι).

Σε λίγο ήταν στο μέτωπο του Έβρου περιμένοντας, από μέρα σε μέρα, τη διαταγή της προέλασης προς την Πόλη. Η διαταγή δεν ήρθε ποτέ. Απολύθηκε οριστικά το φθινόπωρο του 1923.

Φυτοζώησε λίγους μήνες στην Αθήνα (несколько месяцев /он/ прозябал в Афинах; φυτοζωώ — прозябать; το φυτό — растение; ζω — жить), άνεργος (безработный; το έργο — дело; άνεργος — безработный), άβουλος (безвольный; η βούληση — желание; воля; άβουλος — безвольный), απροσανατόλιστος (дезориентированный; προσανατολίζομαι — ориентироваться; απροσανατόλιστος — дезориентированный). Η πρωτεύουσα είχε αλλάξει ολότελα (столица изменилась полностью; αλλάζω) και στη μορφή της (и по своей форме) και στο περιεχόμενό της (и по содержанию). Ξαναχτιζόταν (/она/ строилась заново; ξαναχτίζω) για να στεγάσει πλήθη καινούργιων ανθρώπων (чтобы приютить толпы новых людей; στεγάζω; το πλήθος). Ο Πέτρος Χαλκιάς δεν αναγνώριζε (Петрос Халкиас не узнавал) ούτε το περιβάλλον (ни окружения) ούτε τα ήθη (ни нравов; το ήθος). Οι γονείς του (его родители), η αρραβωνιαστικιά του (его невеста: «помолвленная»; ο αρραβώνας — помолвка; η αρραβωνιαστικιά — нареченная; невеста), ήταν λησμονημένοι από καιρό (были уже давно позабыты). Κανείς δε μιλούσε πια γι’ αυτούς (больше никто о них не говорил).

Φυτοζώησε λίγους μήνες στην Αθήνα, άνεργος, άβουλος, απροσανατόλιστος. Η πρωτεύουσα είχε αλλάξει ολότελα και στη μορφή της και στο περιεχόμενό της. Ξαναχτιζόταν για να στεγάσει πλήθη καινούργιων ανθρώπων. Ο Πέτρος Χαλκιάς δεν αναγνώριζε ούτε το περιβάλλον ούτε τα ήθη. Οι γονείς του, η αρραβωνιαστικιά του, ήταν λησμονημένοι από καιρό. Κανείς δε μιλούσε πια γι’ αυτούς.