Hofiz Sheroziy

Xo‘blar shahi, bir boq — bu gadoyingai rizo qil,
Kuygan bosh-oyoqsizga karam ayla, vafo qil.

Bir boqmog‘ing orzusi bu yo‘qsil dilidadir,
Boq g‘amzadaga: mast ko‘zing och — ramzu imo qil.

Bahslashsa go‘zallikda jamoling-la to‘lin oy,
Ko‘rsat yuzung-u, xalqqa tanit, yuzi qaro qil.

Ey sarvi ravon, bir nafase bog‘u chamandan
Bazm ichra kelib deki: to‘ning yirt-u, qabo qil!

Parvonavu sham’u gulu bulbul yig‘ilibdur,
Yolg‘uzlama, jono, kelib ayshimni raso qil!

Dil berguchiga tokay o‘lur jabru jafolar,
Bir ayla vafo Tangri uchun, tarki jafo qil!

Tangri haqi, dushmanlaring ig‘vosin eshitma,
Hofiz kabi o‘z yo‘qsilingga lutfu ato qil!

* * *

Dilim zulfing uchida tutdi maskan,
Quyi solma, sinur, dilbarlik et fan.

Agar zulfing kabi tortsa ko‘ngul bosh,
Qo‘lingga ol, oyoqqa solma boshdan.

Agar tunda kelur bo‘lsang charog‘dek,
Ko‘zim bo‘lgay jamoling birla ravshan.

Guliston endi menga zavq bermas,
Yuzingni ko‘rsam — olam menga gulshan.

Qading sarvini vasfiga tutinsam,
Tanim bori til o‘lgay misli savsan.

Qachon qo‘ngay shakar solgan idishga,
Chibin andisha qilsa yelpig‘ichdap.

Qilolmas ishqbozlik mojarosin
Jahonda kimsa Hofizdek muayyan.

* * *

Ey ko‘zlarimni nuri, eshitgil so‘zim bu dam,
Ichgil to‘liq piyolani, ber so‘ngra menga ham.

Aytdimki, tajriba bila so‘zlaydi keksalar,
Tingla nasihat, o‘g‘lim-u, bo‘l piri muhtaram.

Eslik kishi oyog‘iga ishq urmadi kishan,
Oshiq bo‘lishni istasang, aqlingni ayla kam.

Bermaydi mastlik kayfini tasbehu malla to‘n,
Bu ishda may sotuvchiga bo‘yningni ayla xam.

Jon birla molni do‘st qilur do‘stga fido,
So‘z tinglaguchi yorga yuz jonni bersa kam.

Sevgi yo‘lida devlarnnig ig‘vosi ko‘p erur.
Aqlingga kel, xato sariga qo‘ymagil qadam.

Sarg‘aydi bargu qolmadi shodlikni cholg‘usi.
Tosh, ayla nola, doira, g‘avg‘oni ayla zam.

Bo‘lsin hamisha toza maning jom ila to‘la,
Soqiy, sharob qoldig‘ini bizga qil karam.

Zarbof to‘n ichra mastlik ila tushsa gar yo‘ling,
Nazr ayla bo‘sa Hofizi eski choponga ham.

* * *

Xirqamni garov qo‘ygum — bir kosa sharob avlo!
Bema’ni nasihatdan menga mayi nob avlo!

Har qanchaki ko‘z tutdim — behudaga umr o‘tdi,
Bas, menga faqirlik-la bir kunji xarob avlo!

Zohidni yurak sirrin xalqqa demagayman xech,
Bu qissani aytmoqqa chang ila rubob avlo!

Shunday falak axvoli: bosh ham so‘nggi yo‘q, bundan —
Soqiyning xayoli-la qo‘llarda sharob avlo!

Bir sen kabi dilbardan ko‘nglimni uzolmasman,
Sendan bosh agar tortsam, bo‘ynimga tanob avlo!

Keksayding, ayo Hofiz, tark et mayu mayxona,
Yoshlikda xdvaskorlik, rindlik, mayi nob avlo!

* * *