Hofiz Sheroziy

Sen, ey zohid, o‘z orzuying sari bor,
Mening ham xuddi shunday maqsadim bor.

Qadah bo‘sh doimo lola qo‘lida,
Kel, ey soqiy, ketur har narsaki bor!

Meni tort endi devona safiga,
Shu mastlik yaxshidur bo‘lguncha hushyor!

Hazar qil mendan, et, ey so‘fiy, parhez,
Ki parhezdan qilibman tavba ming bor.

Kel, ey ko‘ngil, uning zulfiga bog‘lan,
Xalos bo‘lmoqqa gar bo‘lsang havaskor.

Qo‘yib tur tavbani gul mavsumida,
Davom etmas — o‘tar gul fasli nochor.

Chaman atrofidan yel o‘tganidek,
Umrning ko‘klami o‘tmoqda, ey yor.

Kel, ey Hofiz, eshit achchiq nasihat,
Nechun g‘aflatda o‘tsin umr bekor.

* * *

Bu yurt to‘la harifdir, har bir tarafda dilbar,
Qo‘shgaysiz ishqqa hissa, ishlang bu haqda, do‘stlar!

Charx ko‘zi ko‘rgan ermas bundap qiziq harifnn.
Hech ovchi qilmagandir bunday bir ov musaxxar.

Bog‘ ichra barcha guldan husn ila nozaninsan,
Pok etaginga aslo yopishmasin tikanlar!

Kimning ko‘zi ko‘ribdur, kim jondan ishlagan tan,
Gard yuqmagan taniga bir yori hur paykar.

Mendek dili yarimni quvding nega yoningdan?
Bo‘lgaymi bo‘sa yoxud quchmoq menga muyassar?

Tez kel, ko‘ngil ochar may, shodlik nafas g‘animat,
Kelgusi navbahordan kimda umidu bovar?!

Bo‘stonda tengu to‘shlar gul birla lola yanglig‘,
Har birlari tutib jom, yor ismi tilda az bar.

Gar bu tugunni yechsam, bu sirni fosh qilsam,
Ishlar chatog‘-u, dardlar ezmakda to barobar.

Hofiz tanida har tuk ul sho‘x nari qo‘lida,
Mushkul turish bu yanglig‘ bir yurtda, e birodar!

* * *

Bo‘ldi yana gul birla chamanlar bihishtoso,
Gulgun may ila jomni to‘lat, soqiyi zebo!

G‘am zangini dildai yo‘qotar ushbu qizil may,
Qutlar edi bu so‘zni baland tab’li dono!

Man’ aylaguchi may qovog‘in tosh bila ursa,
Sen xisht ila yor boshini — rahm aylama aslo!

Ongsizligimi — ilmingga boqmaydi falak hech,
Chunki ko‘zi yo‘q: yaxshi-yomon unga muammo.

Hur ila bihisht naqd bo‘libdir menga, zohid,
Nechun qilayin nasya hikoyat sari parvo?

Ul xoja kamol ahlidur, aylab yo‘lini pok,
Oltun yo‘q esa, xisht-la yo‘lin bergumiz oro.

Tarsobachaye kechagina derdiki: Hofiz,
Afsuski, butxona aro ayladi ma’vo.

* * *

Ey bod, nishoni yor erursan,
Dilbar soridan chopor erursan.

Zinhor qo‘lingni cho‘zma, saqlan —
Zulfin silab, aybdor erursan.

Ey gul, yuziga ne nisbating bor?
U mushku tikanga yor erursan.

Rayhon, nimasan, qaro xatin ko‘r:
U toza-yu, ssn g‘ubor erursan.

Nargis, qanisan, u mast ko‘zlar
Kayfin surar-u, xumor erursan.

Ey sarv, u baland qad oldida sen
Bog‘ ichra kame’tibor erursan.

Ey aql, uning ishqiga berilding,
Bu choqda beixtiyor erursan.

Hofiz, senga vasl o‘lur muyassar
Gar sabrda barqaror erursan.

* * *