Імя грушы

Скуль узяўся гэны Слаўчык,
Дзявоцкі спадманчык?
Ён вытаптаў чорну сцежку
Дзеўцы пад аконца.
Як вытаптаў чорну сцежку,
Перастаў хадзіці,
Як учыніў ліху славу,
Перастаў любіці.

29 дзясятніка, рок сёмы ад П.К.

Сволач, смерд, распусная жывёліна! Крывіць мырды, бытта нічога такога міжы намі і не бывала. Падла. Скарыстаўся з слабкасці соннай жанчыны, а зараз у кусты хавацца думае. Нячэсны. Прабыдла нейкае. Адрынуць маю міласць! Маю! Вылупак бяздушны. Як смее ён – беларусамі падшыты – блузніць крэвіччынай?! Беларус, як усе. Косць хрысціянская. Бадай цябе кадукі стапталі, колі ўзноўку спамянеш сваім языком папудлівым Крыўю. Як трудна разабрацца мне ў жахлівым бязладдзі таго, што ён казаў. Ён нешта ведае пра такіх, як я. Ён падбіраецца да нашай таямніцы. Але ж чаму адрынуў? Мяне адрынуў. Хітрэй было б прамовіць, што мілуе. Чы гэта хітрыкі па-над хітрыкамі? Мудрошчы. Любошчы. Зажывошчы. Каждаму овашчу свой фрукт. Усё прадумана і прапісана. У яго канечне ёсць plan. Ён хоча забавіць мяне ў сеці, каб я болей прыклеілася да яго, каб больш была падлеглая (куды шчэ болей, як тым бр…[9] раннем?). Для таго хоча, абы ўведаць многае, што яму не слушыць знаць. Мама не мыляла – мста, мста і яшчэ раз мста! Не фігуруй Славачка…

1 лістагона, рок сёмы ад П.К.

Хочуць гаварыць аб змены. Не могуць аднак. Маскалі, палякі, беларусы, ліцьвіны, бязмены, пустадомкі. Гуляюць у штосьці, не ведаючы – гульняў пад прынукай не бывае. Паліцыя пужае Менск весткамі пра жорсткага ўбіўцу. А яго няма. Проста трэба напужаць, каб маўчалі шчэ больш моўкна, чым маўчаць сягоння. Паліцыя накідвае загадку, а загадкі не існуе.

3 лістагона, рок сёмы ад П.К.

Трэскаецца кераміка маёй галавы. Я прачынаюся ад трэску.

[дата адсутнічае]

Слухаць свайго мужа? Якога мужа?

5 лістагона, рок сёмы ад П.К.

Бліскучая гразь. Смярдзючыя вочы чужаніцы за парканом. Мільгае часінка. Можа зіма? Каменная баба цалуе наўзасмачкі дым. Не спіць кажан.

8 лістагона, рок сёмы ад П.К.

Нячэсны зачасціў на сходкі маладзьбы ў Паўлюка Аляксандрава. Паказуе сябе, бы sensacja. Вярзе пра старасветчыну. Прыгожа. Складна. Неабыкла. Дзівіць тых, хто мае мала ведаў. Але ж яму самому іх не дастае. “Слова а палку Ігараве” не проста падробка, а ў чысленых мамэнтах – пераробка крэвіцкіх утвораў. Гэта толькі пераемліваму Кіеву магло здавацца, што Ўсяслаў Чарадзей у Полацку Сафею будаваў. Будаваў ён іншае. Боўт пра гэта, як і ўсе дастальныя, нічога не знае, таму пушчае каламуць у без таго змутнелыя глузды публікі. Колі ён тое робіць наўмысля, то гэта ўзапраўды вялікі гулец, якога трудна будзе паходаць. Нягож Боўт верыць, што ў Менску аб’явіўся ўбіўца? Распраўляе, бытта верыць. Шукае знакі. Балбоча пра магамецян. Навошта? Якая яго цэль? Якая мэта гуляць у шарады, цвердзіць НЕМИГА=ENIGMA да прарочыць нам слязлівыя рэчы ад яе? Пачынаю яго асаджаць. Спытала, чы праз 86 лет родны ягоны Прапойск будуць Ваяслаўгарадам называць, а праз сотку зім – усе дзяшовыя курвы купацца ў калюжным Менскім моры? Адбрахаўся. Уюн. Стаў балакаць вершыкі, спакушаючы Клыкоўскую. Усё-ткі яна. Сучка гомельская. Будзе вам яшчэ на зямлі. Эх, зараз бы капку добрага віна. Vinum cor laеtіficat.

13 лістагона, рок сёмы ад П.К.

Моўца спрыкмячаў свае хібы, але ўзноўку лягаў у гэную чарадзейную каляіну.

16 лістагона, рок сёмы ад П.К.

Нячэсны доўжыць сваю слоўную дрыстачку. Здаецца выкідае на вушы ўсё без разбору, сплятаючы і звязваючы ў вычварныя пуклі праўду і няпраўду, чэсць і гарэзію. Колі гаворыць пра Ягайлу, няясна чы ён яго насампраўдзе ненавідзіць, чы іздзякаецца з слухачоў: “Ягайла і Баба Яга – з аднаго балота чэрці”. А што ён меў на ўвеце, сказаўшы: “Беларуская мова – дом збытку”? Чы во яшчэ што: “Азія – аз і букі нашае няволі. Еўропа – альфа і амега нашае паразы”. Філосаф альбо кеп? Кароль чы Станьчык? Светлая галава чы гвозд для глуздоў? Няпросты ён паскуднік, няпросты – я бачу. На крутое дрэва трэба круты клін.

1 грудня, рок сёмы ад П.К.

Дык, падаецца, Святарэцкая да Баўта троху з прахалодзінкаю ставіцца. Ціхутка глядзіць да маўчыць, абы ён толькі не зачапіў яе каторым-любя абычаем. Вот і мысліцца, а чы не падмануў ён яе ў гэткі ж брыдкі спосаб, як і мяне? У кажным разе Каміла мне не памоцнік. Усё сама. Колі замяшаю кагось, дык incognito. Хто дажыве, той паглядзіць. Будзе і на крапіву мароз!

2 грудня, рок сёмы ад П.К.

Бярэш нажніцы і выразаеш Баўтрамееву ноч. Без увагі на паравіну.

3 грудня, рок сёмы ад П.К.

Мілуйся, ну, на свой непасціжны капыл, колькі хоцькі.

4 грудня, сёмы рок ад П.К.