[…] Ða gengo i mote honum villu-menn ok illzo fullir með anzscotans afle ok mycclum flocce. ok stoc harm þa unndan þvi éle æustr í Garða. ok vildi æigi at þvi sinni illu scipta við lannz-menn sina. […] Nu for harm á hændr konunge noccorom í Garða austr er Ierczellauus hét. ok var með honum marga daga í mykilli s0md. frægr varð harm þar ollu folke af trv sinni. æst ok gozsco er harm hafðe bæðe við guð ok við alia menn. En eptir þat þa vendi harm aptr til lannz ok til rikis sins hit æystraumm Sviðioð. […]
Her segir fra jartæinum hins hælga OLafs konungs
(.xiiii.)
Sva bar at sinn æit í Gærðum æustr at ældr com i caup-bo þann er Holm-garðr hæitir. ok stoð æigi til minna geigs en borgen oil myndi upp ganga. Nu flyiðu aller menn fælmsfullir til clærcs æins ok kenni-mannz þes er Stephán va(r) nemdr. En hann þionaðe þar ínni hælgu Olafs kirkiu ok vildu vist fræista í sva mykilli nauð-syn styrcs ok veldis hins hælga Olafs konungs. ok ræyna sva til sannz sægur annarra manna. Ðegar prestr-enn hoyrði þæirra vild ok b0nar-orð. þa gripr hann i fang ser licneskiu þes góða lavárz ok sætr á-mote ældinum. Siðan þocaðe hvergi ældr-en umm fram þat er hann var þa comen. ok varð sva borget hinum mqsta lut borgar-ennaR.
(.xix.)
Væringr æinn i Garðum austr kæypti ser þræl æinn ungan. Oc var dumbi matte ækci mæla. Oc þo hygginn ok nœfir um marga luti. Nu vissi ængi maðr hværrar ættar er hann var. firir þui at hann fecc ækci i fra sact þo at hann være at spurðr. þess gato þo margir menn at hann minndi norrœn vera. firir þui at hann gerðe vapn þau iamnan ok bio. er væringiar æinir nyta. Nu hafðe sa aumi maðr við sinni vanhæilsu margan drotten kannat. Oc iðulega með verði veret fælldr allt til þess er kaupmaðr æinn læysti hann til (sin). Oc gaf hanum frælsi fírir miscunnar sakir. Siðan for hann i sialfræðe ok kom til borgar þæirrar er Holm-garðr hæítir. Oc væítti hanum hærbirgi копа æin goð. Oc dvaldezk hann þar miok marga daga. En kona su goða sotte iamnan tiðir allar til Olafs konungs Oc dyrkaðe hon þann mikla ok mill-da konung. Með mikilli ast ok trunaðe. Nu um nott æina er hon var i sœmn komin þa syndizk hænni Olafr hínn hælgi ok mællte þat við hana. at sa hinn ungi svæinn skilldi fylgia hænni til otto-songs um morgonenn. Sva gerðe hon sem hann bauð. hafðe hann með ser til tiða i kirkiuna. En þegar er hann var i kirkiuna kominn þa tok hanum at þyngiazt ok lagðezt (niðr ok) somnaðe meðan kæni-menn væittu tiðir. þui næst sa hann þann sama mann i sœmnenom ok geek til hans með slicum klæða-bunaðe ok a-litum i anlete sem kononne hafðe aðr synnzt um nottena. Oc gaf hanum mal ok hæilsu með sinni milldi ok miscunn allzvalldande guð með fulltingi hins hælga Olafs konungs. (
Перевод
В дни святого Олава, короля и мученика
Здесь говорится о чудесах святого конунга Олава
(XIV)
Так случилось, что однажды на востоке в Гардах начался пожар в том торговом городе, который зовется Хольмгард, и не уменьшалась опасность, а город весь мог сгореть. Вот побежали все люди, преисполненные страха, к одному священнику и проповеднику, которого звали Стефан. А он служил там в церкви Святого Олава, и хотели они испробовать в такой большой нужде силу и могущество святого конунга Олава и так испытать правдивость рассказов других людей. И как только священник услышал их желание и слова их молитвы, хватает он в руки образ того доброго господина и обращает его к огню. После этого огонь не пошел никуда дальше [того места], до которого он тогда дошел, и так была спасена большая часть того города4
.(XIX)