Քաջարի զինվոր Շվեյկի արկածները

Երբ իմ ընկեր Հայեկը ինձ ներկայացրեց հրատարակչին, վերջինս ինձ ընդունեց շատ սիրալիր և հարցրեց, թե արդյոք կենդանիների մասին որևէ հասկացողություն ունե՞մ։ Իմ տված պատասխանից նա շատ գոհ մնաց։ Ասածիս իմաստն այն էր, թե ես միշտ հարգել եմ կենդանիներին և նրանց համարել միայն անցման մի աստիճան դեպի մարդ արարածը, թե, եթե հարցին մոտենանք կենդանիներին հովանավորելու տեսակետից, ես մի առանձին սիրով ուշադրության եմ առել նրանց կարիքներն ու ձգտումները։ Յուրաքանչյուր կենդանի միայն մի բան է ցանկանում, այն, որ ուտելուց առաջ որքան կարելի է նրան անցավ մեռցնեն։ Օրինակ, ծածան ձուկը իր ծնվելու օրից պահպանում է այն արմատացած կարծիքը, թե խոհարարուհին շատ վատ բան է անում, որ ողջ-ողջ պատռում է նրա փորը։ Մյուս կողմից, վերցնենք աքաղաղների գլուխները կտրելու սովորությունը։ Կենդանիներին հովանավորող ընկերությունն ամեն կերպ պայքարում է, որ թռչուններին անփորձ ձեռքով չմորթեն։ Տապակած սաղմոնների ջղաձիգ պոզաները շատ լավ ցույց են տալիս, որ, մեռնելով, նրանք բողոքում են այն բանի դեմ, որ իրենց ողջ-ողջ տապակում են մարգարինով։ Ինչ վերաբերում է հնդկահավերին…

Այստեղ հրատարակիչն իմ խոսքն ընդհատեց ու հարցրեց, թե արդյոք ես ծանո՞թ եմ թռչնաբուծությանը, շնաբուծությանը, ճագարաբուծությանը, մեղվաբուծությանը, առհասարակ՝ կենդանիների կյանքին իր ողջ բազմազանությամբ, կարո՞ղ եմ արդյոք ընդօրինակելու համար ուրիշ ժուռնալներից նկարներ կտրատել, արտասահմանյան ժուռնալներից թարգմանել կենդանիներին վերաբերող մասնագիտական հոդվածներ, կարողանո՞ւմ եմ օգտվել Բրեմից և արդյոք կարո՞ղ եմ կենդանիների կյանքից խմբագրականներ գրել՝ հարմարեցնելով կաթոլիկական տոմարին, եղանակի փոփոխություններին, ձիարշավներին, ոստիկանական շների վարժեցմանը, ազգային ու եկեղեցական տոներին, կարճ ասած՝ արդյոք ժուռնալիստական մտահորիզոն և ընդունակություն ունե՞մ արդի մոմենտը կարճ, բայց բովանդակալից առաջնորդող հոդվածով ներկայացնելու համար։

Ես ասացի, թե վաղուց խորհել ու մշակել եմ «Կենդանիների աշխարհ»-ի նման մի ժուռնալ վարելու պլանը և թե լիովին կարող եմ հանձն առնել նախատեսված բոլոր բաժիններն ու սյունակները, քանի որ օժտված եմ հիշյալ բնագավառների համար անհրաժեշտ բոլոր տվյալներով ու գիտելիքներով։ Իմ ձգտումը կլինի ժուռնալը հասցնել աննախընթաց բարձրության, այն վերակառուցելով թե՛ ըստ ձևի և թե՛ ըստ բովանդակության։ Ապա ասացի, թե մտադիր եմ ստեղծել նոր բաժիններ, օրինակ՝ «Գազանների հումորի անկյուն», «Կենդանիները կենդանիների մասին» (հարմարացնելով, իհարկե, քաղաքական մոմենտին), և ընթերցողներին հրամցնել սյուրպրիզ սյուրպրիզի հետևից, որպեսզի զանազան կենդանիների նկարագրությունը կարդալիս չկարողանան ուշքի գալ։ «Գազանային խրոնիկա» բաժինը կհաջորդի ընտանի կենդանիների պրոբլեմը լուծելու նոր ծրագրին և «Շարժում անասունների մեջ» բաժնին։

Հրատարակիչը նորից ընդհատեց խոսքս և ասաց, թե դա միանգամայն բավական է, և եթե ինձ հաջողվի թեկուզ դրա կեսը անել նա ինձ կնվիրի մի զույգ թզուկ վիանդուրահավ, որոնք ընտանի թռչունների Բեռլինի վերջին ցուցահանդեսում շահել են առաջին մրցանակ, և որոնց տերը գերազանց զուգավորման համար արժանացել է ոսկե մեդալի։

Կարող եմ ասել, որ ջանում էի ուժերիս ու կարողություններիս ներածին չափ և կատարում էի իմ «կառավարական» ծրագիրը, այդ գործին ի սպաս դնելով բոլոր ընդունակություններս։ Դեռ ավելին, ես նույնիսկ տեսա, որ իմ հոդվածներով ինքս ինձ գերազանցում եմ։

Ցանկանալով ընթերցողին որևէ նոր ու անսպասելի բան հրամցնել, ես ինքս կենդանիներ էի հնարում։ Ելնում էի այն սկզբունքից, թե, օրինակ, փիղը, վագրը, առյուծը, կապիկը, խլուրդը, ձին, խոզը և, այլն, և այլն, վաղուց ի վեր շատ լավ հայտնի են «Կենդանիների աշխարհ»-ի յուրաքանչյուր ընթերցողի և թե անհրաժեշտ է ընթերցողի հետաքրքրությունը շարժել որևէ նոր բանով, որևէ հայտնագործությամբ։ Փորձի համար հրապարակ հանեցի «ծծմբական կետը»։ Կետի այդ նոր տեսակը իր մեծությամբ ձողաձկան չափ էր և ուներ մրջնաթթվով լցված մի փուչիկ ու առանձնահատուկ կառուցվածքի կոյանցք, Որտեղից պայթյունով բաց էր թողնում մի տեսակ թթվուտ, որը շշմեցնող ազդեցություն էր ունենում այն մանր ձկնիկների վրա, որոնց նա խժռում էր։ Հետագայում մի անգլիացի գիտնական (չեմ հիշում, թե նրա համար այն ժամանակ ինչ ազգանուն էի հնարել) այդ թթվուտն անվանել է «կետաթթու»։ Կետի ճարպը բոլորին հայտնի էր, բայց կետի թթվուտը հետաքրքրություն առաջացրեց, և մի քանի ընթերցողներ խմբագրությանը հարցում արին, թե ո՞ր ֆիրման է մշակում այդ թթվուտը։

Համարձակվում եմ ձեզ հավաստիացնել, որ «Կենդանիների աշխարհ»-ի ընթերցողներն առհասարակ շատ հետաքրքրասեր են։